The first Hunger Game

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

'Zeg het anders eerst, war je nog wilde zeggen, daarna ga ik wel naar Gallixa gaan. Verder. Het lijkt me best om te oefen op dingen waar we niet goed in zijn. Ik ga dus niet met pijl en boog werken, tot de privé-trainingen op de laatste namiddag. Bij de andere tributen, gewoon vriendelijk zijn, lijkt me het handigst. Ik weet dat jij graag naar het koppel van 9 zou gaan. Ik zou graag eens gaan praten met Lizz en Grace. Uit 3 en 4. Lijkt je dat een goed idee?'

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Ik glimlachte naar Jamy toen hij het zij. Maar mij glimlach was niet echt oprecht. Hoe zeer ik Dina ook miste, op dit moment ging mijn zorg vooral uit naar Gregor. Mijn gedachten dwaalden af naar ons district. Waar hij nu waarschijnlijk met onze zusjes naar huis aan het gaan was. Hij had me zien vallen. Hij had me gezien. En hij was slim genoeg om te weten wat dat betekende. Minder sponsers. Minder winkansen. Minder kansen dat ik terug zou komen.
En hij had niemand om zijn verdriet mee te delen. Want hij moest sterk blijven. Voor de andere. En hij zou ook sterk blijven. Zo kende ik hem. Maar vanbinnen ging hij stilaan kapot. Ook al waren we honderden kilometers van elkaar verwijderd, toch kon ik zijn bij voelen steken alsof hij nu recht in mijn ogen keek.
Ik had geen zin op nog wat te socializen. Ik wou naar boven. Ik ging naar de lift zonder iets tegen de andere te zeggen. Kevin volgde mij. "Het is niet leuk hé," zei hij. "Ik vind het ook spijtig dat kinderen moeten boeten voor iets dat ouders begonnen zijn. Dat is sneu. Maar de president heeft gelijk wanneer hij zegt dat dit de ouders meer pijn doet dan wanneer hij hen zelf zou doden." Hij zei het zo droog, maar dat stoorde mij niet. Hij was niet fake. Hij deed niet vals vriendelijk. Hij was realistisch en oprecht. Ik mocht hem wel. "Dan hebben ze toch pech dat ze mij getrokken hebben. Mijn ouders zijn al dood. In mijn geval doen ze alleen de nog jongere generatie zeer. Die dat al helemaal niets met de opstand te maken hebben gehad." Ik zweeg. Hij zweeg ook. Hij kon er niets op zeggen, dus zweeg hij. "Ik ga proberen terug te komen, natuurlijk geef ik nog niet op. Maar ik ben vanochtend wel al een hele boel sponsers kwijt geraakt." ik zweeg opnieuw. "Dat is waar," zei hij. "Misschien dat medelijden nog wat sponsers naar jullie trekt." "Misschien," beaamde ik. "Of je moet met een verbluffende score afkomen na de trainingsweek." voegde hij er aan toe. "Ja, als dat zou lukken." zei ik sarcastisch. "Ik denk wel dat het je zal lukken." zei hij. Die woorden deden me plezier. Ik wist dat hij het meende. Het was oprecht. Een warme gloed stroomde door me heen, nieuwe hoop. Ik keek hem aan. "Dankje," zei ik. Hij knikte alleen maar. We stapte in de lift.

Jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
"Ja, dat lijkt me goed. We gaan ons dus opsplitsen. Klinkt goed. En dan geven we elkaar steeds een verslag en kunnen we op het einde van de week besluiten met wie we in zee willen gaan." Daar was Will wel voor te vinden. Dat zou waarschijnlijk ook het beste zijn voor de relatie tussen hem en Allyssya. Hij had wel eens gehoord dat mensen zich aan elkaar gaan ergeren als ze een hele tijd op elkaars kop moeten zien. En aangezien Will het gewoon was om alleen te leven, kon hij zich al voorstellen dat dat zou kunnen gebeuren. Allyssya was dan wel een aardige persoon, ze had ook haar eigen karaktertrekken en Will de zijne. Je kon maar nooit weten of die zouden gaan botsen. "Ik zal dan veel overlevingstechnieken overslaan en doorgaan naar de gevechtstechnieken. Ik heb wel ervaring met wilde dieren tegenhouden, maar pijl en boog, daar heb ik nog nooit mee gewerkt."

M D10: Allyssya Jordan: 17:

"Goed idee", zeg ik tegen Will. "Misschien kunnen we ook eens naar andere districten gaan zien. Maar laat het ons rustig aan doen. Pijl en boog by the way, is niet zo moeilijk hoor. Je moet gewoon goed kunnen mikken. Ik denk dat ik ook niet teveel overlevingstrainingen ga doen. Ik heb tenslotte jaren kunnen overleven in de wilderis en de bossen in 10." ik glimlach. De bossen waren mijn thuis. "Wilde je nog iets zeggen?"

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Ik loop onder de douche. Of zo noemde ze het toch. Het was een kamer met aan het plafond spuiters en in de muur honderde knopjes. Ik staarde er even naar en drukte dan een paars en een roze in. Er kwam heerlijk warm water uit de sproeikoppen en er werd ook van de zijkant schuin gespoten. Het was een vreemde ervaren douchen.
Nadat ik uit de douche kwam deed ik de eerste te beste kleren aan en ging ik op het bed zitten. Ik had geen zin om naar het salon te gaan. Daar zouden Renbrand en Koen zjin. Ik wou hen niet zien. Ze gaven me rillingen. Ik legde me neer en keek naar het plafond. Het was hoog en strak. Ik denk dat ze dat bedoelen met het woord modern.
Ik dacht aan Kasim al mijn herinneringen aan hem speelde zich terug af in mijn hoofd. Vanaf het moment dat ik hem het eerst zag, tot het moment dat ik hem terug voelde in de trein. En ergens te midden van al die herinneringen, viel ik in slaap.

Jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
"Mikken, ik weet eigenlijk niet hoe goed ik daarin ben. Ik doe dat niet zo vaak", zei Will. Dan vroeg ze of ik nog iets wilde zeggen. "Neen, dat was het", zei hij met een glimlach. Hij at verder van de desserts. Ze waren allemaal overheerlijk. "Misschien wel nog dit: laten we na het dessert maar gaan slapen, dan zijn we fris tegen morgen."

Jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
"Jep, is goed, dan kunnen we snel eten en gaan slapen. Ik wil morgen uitgeslapen zijn om te gaan trainen", zei Michael. Hij bekeek de training eerder als een soort van sportvakantie. "Welke dingen wil jij graag doen?", vroeg hij aan Amaranta terwijl ze naar de lift liepen. Ze stapten met zen zessen in de lift. Michaels vader had de zakdoek van Amaranta's styliste gekregen en snoot er stevig in. De twee stilisten keken hem misprijzend aan. De burgemeester frommelde de zakdoek snel op en wilde die terug geven aan de stiliste. "Sorry", zei hij.
"Hou die maar bij", zei de stiliste met opgetrokken neus. Michael moest even lachen. Dingen die voor hen doodnormaal waren waren hier in het Capitool super vies of onbeleefd blijkbaar. De reactie was goud waard.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Ook ik moest lachen met de reactie van mijn stylist toen Charles zijn neus in zijn zakdoek snoot. We gingen allemaal met de lift naar boven en op ons verdiep aangekomen stond er aan heel buffet klaar. Mijn stylist, die ondertussen was bijgekomen van de emoties, kwam naar mij en zei: "Sorry dat ik het je nu moet vragen, maar zou je je eerst willen omkleden voor je gaat eten? Mijn creaties zijn nogal dierbaar aan mij en zeker deze. Ik zou niet willen dat er een vetplekje op komt." Ik knikte meteen. "Natuurlijk, waar is mijn kamer?" vroeg ik. "Volg mij maar," zei hij. Ik gaf Michael nog een vluchtig kusje en volgde hem naar mijn kamer. Die was werkelijk oogverblindend. Hij hield me uit mijn jurk en toonde me waar de andere kleren hingen. Ik nam iets willekeurig en deed het aan. Zo kon ik meteen weer naar de eetzaal.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
Ze kwamen binnen en Renbrand zei meteen dat ze aan tafel moesten gaan zitten. "En waar is die Catlynn nu?", zei hij geïrriteerd. Hij ging aan de tafel zitten en begon zonder meer te eten. De rest ging bij aan tafel zitten en begon ook te eten. De burgemeester twijfelde eerst nog, maar begon uiteindelijk toch ook te eten. Alleen Eloise bleef wachten. "Moeten we haar niet gaan halen voor het eten?", vroeg ze, meer aan Zanzar dan aan de rest. Zanzar stond recht. "Waar zijn de kamers?", vroeg hij aan Eloise. Eloise stond mee recht en liep met hem mee. De stiliste van Catlynn en Renbrand negeerde hen gewoon. De burgemeester keek wel even op en stopte dan met eten, wachtend tot ze terug zouden zijn. Hij voelde zich duidelijk even ongemakkelijk tussen al deze luxe als Zanzar zich voelde. Ze liepen naar Catlynn's kamer en Zanzar klopte op de deur en wachtte dan beleefd op antwoord.

Jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
Ook Michaels styliste wilde niet dat haar creatie vuil werd. Michael was een ramp in outfits samenstellen, dus koos de styliste een voor hem. Hij trok het snel aan en terwijl de styliste zijn creatie nog aan het wegsteken was, liep Michael al terug naar de eetzaal. Hij had echt wel honger gekregen. Hij ging meteen aan tafel zitten, maar wachtte nog met eten tot Amaranta en de stilisten er weer waren. Amaranta was er al snel, het was nog enkel wachten op de stilisten.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Ik hoorde geklop. Ergens ver weg. Het maakte mij wakker. Ik draaide me om. Nog eens geklop. Ik deed mijn ogen open en vloekte in mezelf. Ik was in slaap gevallen. Hoelaat zou het zijn? Ik keek naar buiten het was nog licht. Zo laat kon het dus niet zijn. "Wie is daar?" vroeg ik. De deur was op slot. Ik draaide de deur tegenwoordig altijd op slot. Tegen Renbrand mensen. Ik zetten me recht en wrijfde mijn ogen uit. Mijn schouder deed pijn, ik had in een foute positie geslapen. Ik draaide hem rond en draaide ook eens met mijn hoofd. Ja, ik kon er weer tegen. Voor even toch.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
"Zanzar en Eloise", zei Zanzar tegen de deur. Hij wilde de deur openen, maar die was op slot. Het was duidelijk dat Catlynn zich niet veilig voelde hier in het Capitool. Zanzar keek even naar Eloise, die hem een bemoedigende blik toewierp. Tijdens het opmaken had Eloise hem verteld dat ze vroeger nog voor psychologe had gestudeerd. Ze kon dus situaties erg goed inschatten.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Ik keek op. Met veel moeite zwaaide ik mijn benen uit mijn bed en ging naar de deur. Ik draaide de sleutel om en deed de deur open. "Sorry voor mijn verschijning. Ik was in slaap gevallen." zei ik terwijl ik hen binnen liet. Ik deed geen moeite om te vragen waarvoor ze kwamen. "Maak het je gemakkelijk. Mijn bed is groot genoeg." Ik ging zelf ook terug op het bed zitten. Ik had geen honger of zin om nog iets te doen vandaag.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
"We kwamen eigenlijk vragen of je niet mee kwam eten", zei Zanzar, maar Eloise wuifde dat meteen weg. "Zo kan ze toch onmogelijk verschijnen", zei ze. "Kom meisje, laten we maar beginnen met die oogjes minder rood te maken. Zanzar, ga jij maar eten, wij komen straks nog wel." Zanzar aarzelde even, maar liep dan toch de kamer uit. Hij kwam de eetzaal binnen en gin zwijgend zitten. Hij nam enkele dingen op zijn bord en begon toen te eten.

Jongen district 11: Jamy Treetown (14 jaar):
De lift stopte op ons verdiep en iedereen stapte uit. We moesten van Stuward meteen aan tafel gaan zitten. Ik zag dat er tussen Niketa en haar styliste een veel somberder sfeer hing dan tussen mij en Martha. "Ik denk dat je Niketa wat zal moeten helpen", zei Martha in mijn oor. Ik wist dat ze oogde op het wat vrolijker worden, maar ik zelf bedacht me dat ik stilaan zelf minder hard wou winnen en steeds meer wilde dat Niketa zou teruggaan, ook al zou dat betekenen dat ik dood zou gaan. Ik glimlachte naar Martha en begon dan te eten.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

"Ik ga dan nu al naar bed, ik heb eigenlijk niet zo'n honger meer, als ik heel eerlijk mag zijn." zeg ik tegen Will. "Ik zeg wel tegen de avox dat hij weg kan." dan loop ik naar buiten. "Je mag weg, we hebben gedaan. En oh ja, zou je dit naar de eetzaal willen brengen?" vraag ik terwijl ik hem het dessert toestop. Hij knikt en loopt dan weg. Nog zo'n reden waarom ik het Capitool haat. Al die avoxen. Wat hebben ze misdaan? Hun mening gezegd? Bon, goed. Ik loop naar mijn kamer, kleed me om, en ga nog even lezen. Waarna ik in slaap val.

Meisje D1: Caitlin Jennigan: 18:

De openingsceremonie is ondertussen al gedaan, maar dat wil niet zeggen dat ik niet kwaad ben op 12, ze hebben onze dingen afgepakt. Ik ga niet zeggen dat het niet goed bedacht is, maar toch, Coal laat ik aan de natuur over, maar met Jenna Loren ga ik als 1 van de eersten afrekenen. Veel sponsors zal ze niet hebben, omdat ik zo een beetje denk dat ze haar mening vaak zegt, en het Capitool haat. Niet zo'n goede combinatie, als je het aan mij vraagt.

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Ik ging meteen aan tafel. Kevin zei niets over mijn jurk. Gelukkig, even geen regeltjes. "Geen probleem dat ik mijn jurk aanhoud?" vroeg ik voor de zekerheid. "Neen, je kan toch geen tweede keer in die creatie verschijnen. Dat zou zo niet-stijlvol zijn." zei hij. Ik glimlachte. Natuurlijk, dat sprak toch voor zich. "Eens de spelen begonnen zijn zullen er toch talloze replica's van gemaakt worden. Iedereen wil er uit zien als zijn ster." voegde hij er aan toe. "De spelen zijn al begonnen." zei ik. Dat was tenslotte ook zo. We kwamen van de Openingsceremonie. Het woord zei het zelf opening. Geopend, de eerste spelen zijn officieel geopend. "Je hebt gelijk, ik zal mijn naaisters dingend aan het werk moeten zetten." knikte hij instemmend.
Ik keek naar de tafel. Hij was zo vol. Ik zag een heleboel dingen die ik herkende. Wortels, prei, tomaten, witloof. Maar er waren ook een heleboel dingen die ik nog nooit had gezien. Een heleboel sauzen in alle kleuren. Een heleboel vlees waarvan ik de naam niet kon thuisbrengen. Ik zag ze normaal gezien enkel als ze nog leefde. Ik besloot om gewoon alles dat er lekker uit zag op mijn bord te scheppen. Ik had grote honger!

Jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
"Oke", zei Will en hij liep de kamer uit, terwijl Allyssya het bord aan de avox gaf. Samen met de Avox liep Will naar de eetzaal, waar hij zijn eigen bord op de tafel zette. "Bedankt", zei hij nog tegen de Avox. De Avox keek verrast op, maar daar trok Will zich niets van aan. Hij liep naar zijn eigen kamer. In de gang werd hij tegengehouden door de burgemeester. "Will, ben je echt zeker dat je niet wil winnen?", vroeg hij.
"100%", antwoordde Will. "Er zijn zo veel mensen die de overwinning meer verdienen als mij."
"Dat zou ik niet zeggen"
"Dan zijn er nog steeds zo veel mensen die een doel hebben als ze terug naar huis gaan. Ik niet echt. Voor wie zou ik moeten winnen? Ik heb niemand meer." De burgemeester knikte om aan te geven dat hij hem begreep. Hij zuchtte eens en zei dan: "Ik wens je veel succes en zal Allyssya zo goed mogelijk helpen. Zij zal al jou sponsorringen ook krijgen."
"Bedankt", zei Will. De burgemeester knikte nog eens en liep dan weg. Will liep naar zijn kamer en kleedde zich om, waarna hij meteen ging slapen.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Nadat Eloise me met veel moeite had overtuigd ging ik ten slotte toch naar de eetkamer. Ik had geen zin om op Koen of Renbrand hun hoofd te moeten kijken dus ging ik op het uiteinde van de tafel zitten. Aangezien de tafel zo groot was was dat al gauw een meter verder als de rest. Maar dat vond ze helemaal oké. Ze nam de dingen op haar bord die ze kende. Geen zin om nieuwe smaken te leren kennen. Er waren vandaag al genoeg nieuwe dingen naar haar hoofd gesmeten.

M D10: Allyssya Jordan: 17:

Mijn slaap was onrustig. Nachtmerries over hoe ik me belachelijk maakte op de ceremonie, en hoe Will plots in Jolan veranderde, en Jolan dan weer in Dust. Ergens hoorde ik zeggen door Gallixa 'had je maar niet kwaad moeten spreken over hen'. Dan ben ik in de trainingen, de privesessie, ik neem een boog, maar hij wil niet schieten. Hij wil maar niet hij, ik schiet op mezelf. Dood. Ik mijn kist word ik terug naar District 10 gebracht, naar mijn thuis. En word in het bos begraven.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
Zanzar glimlachte bemoedigend naar Catlynn. Hij stond bij haar in het krijt, dus hij zou haar nu moeten gaan helpen. Nu was het zijn beurt. Toen hij genoeg gegeten had, bleek er nog een dessert te komen. Hij wilde niets missen, dus nam hij toch enkele happen dessert. Dan zei Renbrand: "Oke, het is al laat genoeg, allemaal naar bed, en vlug een beetje!" Zanzar zuchtte en stond rustig op. "Ik kom over vijf minuutjes kijken of je in je bed licht, Zanzar." Zanzar keek Renbrand nietgelovend aan. Wat dacht hij dat Zanzar was? een klein kind?
"Ik neem zolang mijn tijd als ik wil. In tegenstelling tot jou ben ik volwassen genoeg daarvoor."
"Mag ik je er doen aan denken dat ik ouder ben dan jij?", zei Renbrand spottend.
"Ouder betekend niet wijzer", zei Zanzar. Renbrands gezicht werd zo rood als een biet.
"Ga gewoon, Zanzar", zei de burgemeester. Zanzar zag in de burgemeester zijn gezicht dat hij hem begreep, maar dat het gewoon niet wijs was om Renbrand kwaad te maken. Zanzar kon er gewoon niet aan doen. Hij stond tegenover de moordenaar van zijn broer. Hoe wilde men dan dat hij reageerde? Zanzar draaide zich met een ruk om en liep naar zijn kamer. Eloise volgde hem op de voet.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Ik ging ook naar mijn kamer. Zonder er een woord aan vuil te maken. Mijn voorbereidingsteam had niet mee met ons gegeten, dat van Zanzar ook niet, daarvoor waren ze blijkbaar niet goed genoeg. Ik vond het jammer. Zanzar had geluk met zijn styliste, die was normaal. Ik had geluk met mijn voorbereidingsteam, maar daar was ik nu niet veel mee. Kevin deed hier ook wel vriendelijk. Maar achterbaks vriendelijk en spottend en minachtend, en daar kon ik niet mee om. Ik deed de deur van mijn kamer achter mij op slot en liet de sleutel op het slot staan, in het geval dat iemand een reserve moest hebben, dan ze mijn deur niet langs buiten konden openen. Ik kroop in mijn bed en viel bijna ogenblikkelijk in slaap.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
"Wat is er toch gebeurd tussen jou en Renbrand?", vroeg Eloise toen ze in Zanzars kamer waren.
"Hij heeft mijn broer vermoord", zei Zanzar kort. Hij begon zich om te kleden zonder veel aandacht aan Eloise te schenken.
"Je broer hoorde dus bij de opstand?", zei Eloise.
"Pas op met wat je nu gaat zeggen, Eloise. Mijn broer was duizend keer beter dan de man die Renbrand is." Eloise zei niets meer en liep de kamer uit. Niet boos maar een beetje teleurgesteld of schuldig, een van de twee. Zanzar kroop onder de dekens en viel in een onrustige slaap.

Jongen district 11: Jamy Treetown (14 jaar):
Niketa bleek nog een grote eetlust te hebben en daar was Jamy blij om. Hij schepte ook zijn bord op en begon te eten. Er waren enkele verrassende smaken bij. Na al dat lekkers bleek er nog dessert te komen. Jamy kon nog wel wat op, maar wist dat hij dan wel heel vol zou zitten. Hij besloot toch te eten. Iets wat blijkbaar Chocomoes heette en ook iets dat Tiramisu bleek te noemen. Alles was zo lekker. Stuward deelde mee dat er vandaag niets meer zou besproken worden en dat iedereen ervoor moest zorgen dat ze op tijd zouden gaan slapen. Jamy was hiermee meet dan accoord, want hij zat ondertussen al zo vol dat hij geen sla meer kon zeggen.

Jongen district 2: Rubbon Stone (15 jaar):
Rubbon was als een ster ontvangen door zijn stiliste en zijn begeleider. Boven had er een feestmaal geweest en nu lag hij nog na te genieten in zijn kamer. Hij vroeg zich al of dit alles nog beter zou kunnen. Ja, als hij zou winnen, dan zou hij zijn hele leven zo leven. Dat zou echt zalig worden. Hij viel al snel in slaap. Al dat eten had hem slaperig gemaakt.

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Ik was blij dat ik van alles kon proeven, maar ik was even zeer blij dat ik van alles maar een klein beetje had genomen. Nadat mijn bord leeg was zat ik afgeladen vol en dan bleek er nog dessert te komen. Daar voor paste ik echter. Nu nog eten zou mij ten eerste misselijk doen voelen of te slaperig, maar zou vooral mijn maag uitrekken. En dat wou ik ten alle prijzen vermijden, want hoe groter je maag, hoe rapper je honger hebt, en ik verwachtte in de arena niet dat er elke dag zo een festijn voor onze neus zou staan.
Dus ging ik braaf naar bed. Maar voor ik de kamer verliet hield Stuward me tegen. "Sorry van die hakken," zei hij. Ik gaf hem een knikje om te zeggen dat het wel oké was. Ik wou hem nu ook geen groter schuldgevoel geven dan dat hij waarschijnlijk al had.
Ik was al redelijk moe, omdat ik al veel had gegeten, en het was ook een drukke dag geweest. Bij gevolg viel ik ook snel in slaap en droomde. Over thuis.

Meisje D12: Jenna Loren: 18:

Mijn slaap was zoals de vorige nacht niet verschrikkelijk goed. Hij was alweer gevuld met nachtmerries. Niet het fijnste, maar het was al beter, het was niet zo erg meer, anders gezegd, niet zò erg, natuurlijk waren mijn dromen nog eng. Van hoe die kleine Lizz in Rubbon Stone uit district 2 veranderd, en hoe hij mij martelt, dat ik beter dood zou afgeweest zijn, maar dat zou ook beter zijn, of ik nu hier, of in de arena zou zitten.