The first Hunger Game

Meisje van district 8 Catlynn Kant (16jaar):

Toen we alleen aan tafel zaten ging besloot ik me voor te stellen. per slot van rekening had ik nog niemand behalve Zanzar gesproken. "Hallo," zei ik. "Ik ben Catlynn." het was weer zo een akward situatie maar ja, daar moest je door. Dus dit zouden onze bondgenoten worden. Of niet? "Wordt dit een bondsgenootschap?" vroeg ik vertwijfeld. het was een riskante vraag waar een pijnlijk antwoord op kon volgen. Maar ik waagde het erop.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Ik keek naar Catlynn die er kwam bijzitten. Ze was bloedmooi. Ze zag er wat verlegen uit toen ze zich voorstelde. Dat stemde me gerust. Bij mooie mensen had je altijd twee types. Zij die er handig gebruik van maakten en vol zelfvertrouwen waren en de andere die het allemaal wat ongemakkelijk vonden. Catlynn zag er mij eerder het tweede type uit en dat zinde me wel. "Ik veronderstel van wel," zei ik haar. Als ik zo rond keek zag het er wel een leuk gezelschap uit. Ik had er vertrouwen in dat we een kans maakten. Ik kon me de scores nog zeer goed herinneren. Zanzar een 10, Catlynn een 8, Will een 12, Alyssya ook 8 net zoals Michael en ik een 7. Samen goed voor 53 punten. Ik keek naar de andere tafel. De beroepstributen hadden alles samen maar 3 punten meer. Maar ik wist dat ze nooit zo goed zouden samenhangen als wij. Een van ons kon het halen.
Ik keek even naar Michael, maar wist dat hij zou instemmen. "Wat zouden jullie ervan vinden om binnen drie dagen, na de laatste gezamelijke taining naar ons verdiep te komen? Michael en ik gaan trouwen." zei ik met een brede glimlach op mijn gezicht. Dit waren wel de mensen waarmee ik deze gebeurtenis wou delen. Het zou bovendien goed zijn voor onze verbondenheid, want volgens mij het crutiale voordeel van ons zou moeten worden.

Jongen district 10 Will Sheepedee (18):
Ik knikte instemmend met Amaranta. Ja, dit was een bondgenootschap. Catlynn was de eerste die het echt uitsprak, maar iedereen had toch wel al gevoeld dat er een was. Of was dat enkel het gevoel van Will geweest. Dan hoorde hij plots wat Amaranta daarna zei. Een trouw? Hoe prachtig! "Dat is geweldig! Ik zou vereerd zijn te mogen komen. Het is toch maar een verdiep lager. En of we nu mogen of niet van onze begeleiders, we komen! Of in ieder geval, ik toch. Allyssya?" Will had er wel zin in plots. Gewoon proberen overleven en zich niet bezig houden met de andere groepen uit te moorden. Dat zou mooi gaan worden. Ze zouden er uiteindelijk zelf wel uit komen wie er het beste kon overleven. Het Capitool zou er in ieder geval wel voor zorgen dat de anderen jacht zouden maken op hun groepje. En anders zouden ze de natuur wel tegen hun laten keren.

Nog tot 24u deze avond de tijd om over deze dag te doen, morgen begint een nieuwe dag voor de tributen! Ik wil er vaart beginnen achter zetten, zodat we snel aan de interviews kunnen beginnen en alles in de arena kunnen gaan uitvechten...

Jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
Michael glimlachte. Prachtig! Ze zouden volk gaan hebben op hun trouw. Hij begon een beetje te rekenen. zij met zen zessen, zijn vader, Gallixa, de twee stylisten, de zes andere die de twee stylisten hielpen. Momenteel kwam dat al uit bij zestien mensen. Best een gezellige bedoening. Hij begon te glunderen toen Will instemde. Hij had er niet aan getwijfeld, maar toch was hij blij met de bevestiging.

Meisje van district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Ik knikte instemmend naar Jenna om te gaan eten. "Ik rammel." Toen we in de eetzaal aankwamen zag ik dat er nog maar 1 tafel vrij was. Goed genoeg. Ik nam mijn plateau en ging aan de tafel zitten. "Laten we hier zitten," zei ik. Er bewust voor kiezend om niet bij een ander te gaan zitten. Aan de andere tafel werden ook al duidelijk bondgenootschappen gevormd. De beroepstributen samen en 8, 9 en 10 samen. Dat zouden de twee machtigste groepen worden. Ik wist dat we niet tegen hen op zouden kunnen in een gevecht in open veld. Daarom wou ik ons bondgenootschap met ons vier houden. Ik was van mening dat we het van de onzichtbare aanvallen zouden moeten hebben. Hopelijk zou de arena daar de mogelijkheid toe bieden. Een bos zou ideaal zijn. Of een weiland met hoge mais- en graangewassen. In de eerste situatie zouden we dankzij 12 in het voordeel zijn, en bj het tweede geval zou ik me super voelen. Ik besefte dat het ook wel eens zou kunnen dat we een heel waterige arena zouden krijgen. Ik kon we zwemmen, aangezien er tussen de velden door ook stroompjes waren, maar ik vroeg me af hoe dat bij district 12 zat. Ik zou het hen vragen van zodra ze aan tafel zaten.

Meisje District 10: Allyssya jordan: 17:

"Zeker, Will. Ik zie er naar uit. Of Gallixa het wil of niet. Al..." ik zweeg maar, het was niet het moment om over Gallixa met iedereen te praten, en te zeggen dat ik haar niet graag had.

Meisje D12: Jenna Loren: 18:

Samen met Niketa, Jamy en Cederic zetten we ons aan een tafeltje. Het was Niketa blijkbaar ook opgevallen dat er al veel bondgenootschappen waren. Ik was van plan, om ervoor te zorgen dat de beroeps er niet zo makkelijk van af zouden komen met hu, genootschap.

Meisje van district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Van zodra iedereen met zijn plateau aan tafel zat legde ik mijn bedenkingen op tafel. "Het is duidelijk dat het bondgenootschap van de beroeps en die van 8,9 en 10 het sterkste zijn momenteel." zei ik. "Ik denk niet dat we, zelf sluiten we ons bij alle andere aan, tegen heb op zouden kunnen als het op een groot gevecht in open veld aankomt. Daarom wou ik ook niet bij de andere gaan zitten. Als we maar met vier zijn kunnen we subtieler te werk gaan en ons makkelijk verschuilen als dat nodig is. Daarom hoop ik ook op een omgeving met bossen om mais- of graanvelden. Daar is veel dekking mogelijk en die terreinen kent steeds de helft van ons zeer goed." ik was benieuwd of de anderen het ermee eens waren.

Off: sorry dat ik niet gereageerd heb gisteren, laat ons zeggen dat Jenna het met Niketa eens was, oké?

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Een nieuwe dag was aangebroken, en alweer zaten we een dag dichter bij de spelen. Een dag dichter bij de dood, laat ons zeggen. Ik kleedde me aan, in de trainingspakken die we gisteren hadden gekregen, en loop naar de eetkamer. Tot voor zover je het natuurlijk een kamer kunt noemen, het is niet echt iets gesloten.
"Goed geslapen?" vraag ik aan Will.

off: okidoki!

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

We hadden gisteren de kans niet gekregen onze begeleiders aan te spreken over de naderende trouw. Maar Helga had blijkbaar niet stilgezeten. "Ik heb al uitnodegingen laten drukken." zei ze. Ik keek verbaasd op. Moest het allemaal wat rustiger zijn zou ik ze zelf hebben ontworpen, maar daar was nu natuurlijk geen tijd voor. "Mag ik ze zien?" vroeg ik. Ze knikte enthoustiast en reikte ze mij aan. Ze waren wel mooi. Iets te kitch misschien, maar daar kon ik wel mee leven. Ik gaf ze door aan Michael zodat hij ze ook kon zien. "Nu we het er toch over hebben, is het goed dat we district 8 en 10 uitnodigen?" vroeg ik voorzichtig. Charlie was ineens ook zeer geïnteresseerd. "Worden er al bondgenootschappen gevormd?" vroeg hij geïnteresseerd. Ik knikte. "Het zijn best wel allemaal toffe mensen." voegde ik er naar toe. "Hé Michael," vroeg ik hem om bevestiging.

Meisje D12: Jenna Loren: 18:

Ik keek uit naar deze nieuwe dag. Nu ja, uitkijken kon je het nu niet bepaald noemen, maar om nog eens met Niketa en Jamy te spreken, daar was ik wel voor te vinden. Ze waren lief, vriendelijk en per slot van rekening onze 'buren', onze Districten lagen naast elkaar. Ik had wel eens gehoord dat District 11 zeker 5 keer zo groot was als 12, maar daar maakte ik me niet druk om, waarom zou ik eigenlijk ook? Nu maakte het toch niet zoveel meer uit.

Meisje van district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Ik had slecht geslapen. Het feit dat we nu een bondgenoot in de arena zouden hebben koesterde mijn gemoed enigzins, maar lang niet helemaal. Het was crutiaal dat er in de arena schuilplekken zouden zijn. Anders waren we weerloos. Daarbij ook mijn besef dat wanneer er amper of geen schuilplaatsen zouden zijn, we er zelf voor zouden moeten zorgen. Ik zou me deze voormiddag zeker en vast bezighouden met camouflagetechnieken. Het feit dat ik blond was zou in mijn voordeel kunnen spelen, besefte ik. Wanneer we in een woestijn terecht zouden komen zou ik minder opvallen als iemand met zwart of bruin haar. Maar dat was natuurlijk waterdik kijken. Ik, nee, we, moesten op alles voorbereid zijn en ons zo veelzijdig mogeljik trainen. Ik was voor Jamy aan tafel. Ik besloot hem te verrassen en dekte zijn plaats alvast met een bord vol lekker en chocomelk en fruitsap. Menselijkheid behouden, menselijkheid behouden, dacht ik in mezelf. Ik zou zo lang mogelijk mijn menseljikheid behouden.

Meisje D1: Caitlin Jennigan: 18:

De volgende ochtend stond ik al vroeg op. Ik had met mezelf afgesproken, dat ik vandaag met 2 en 4 ging afspreken wat we met Handsome gingen doen in de arena. Ik zou hem direct vermoorden, maar misschien was het toch best dat we eerst naar zijn score zouden zien. Ook had ik beslist om te proberen heel, allebei de tributen dus van 10 binnen te halen, ruzie tussen hen kweken, was je eigen dood opwachten, vond Caitlin.

Meisje van district 8 Catlynn Kant (16jaar):

Ik was gisterenavond zonder commentaar na de training meteen naar mijn bed gegaan. Ik had geen behoefte aan een gesprek met mijn stylist, of beter nog, Renbrand. Maar het was wel de eerste nacht dat ik goed sliep. Misschien kwam het door het gebed dat ik voor het slapen gaan nog had gebeden. Maar in ieder geval sliep ik heerlijk. Ik droomde over de bruiloft van de tributen van 9. Het zou een avond worden zonder zorgen. Ik hoopte alleen dat onze capitoolbegeleider niet mee moet. De burgemeester mocht voor mijn part wel mee. Anders zat hij daar ook maar een hele avond met die andere kl**tzakken opgescheept. Ik was ook niet van plan om het te annonceren aan de anderen voordat het donderdag was. Zo had Mark geen tijd om een nieuwe jurk te ontwerpen en zo kon ik ook niet worden bevolen alleen met hem te zijn. Ik denk dat een van de twee het dan niet zou overleven.
Ik riep mezelf tot de orde. Donderdag of vrijdag, voor het interview zou ik toch weer kleren moeten passen, agr! Ik draaide me om en probeerde nog wat door te slapen. Maar het lukte niet. Ik stond op en deed eerst een gebed. Eerst tot God en dan tot Kasim. Om voor moed en sterkte te vragen. En, ook niet onbelangrijk, sneller vooruitgang tijdens de trainingen; Uiteindelijk moest ik toch de hel trotseren. Ik kleedde me om en ging naar de eetzaal. De andere waren er al. Ik at zonder iets te zeggen en deed ook niet de moeite oogcontact te maken.

Jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
Michael knikte meteen. "Vooral Will is echt een toffe gast.Oh ja, schat, had ik je dat al gezegd? Will wilt niet winnen. Hij wil mensen beschermen tot hij erbij neervalt, om het zo cru te zeggen." Michal nam nog een hap van zijn broodje.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
Zanzar was lang blijven liggen, te lang. Plots kropte Rendrand ruw op zijn deur. "Eten!", riep hij uit. Zanzar viel weer in de realiteit. Hij stond op en deed zijn trainingskleren aan. Hij liep zijn kamer uit, naar waar de rest al zat te eten. Hij wreef de slaap even uit zijn ogen en ging toen zitten. "Goede morgen, Catlynn", zei hij vriendelijk. Hij nam enkele dingen die hij graag at en begon te eten. Hij eek bewust niet naar Renbrand, want hij was prikkelbaar deze ochtend.

meisje district 4: Lizz Fishington (13):
Lizz stond rustig op en liep naar de eetkamer. Ze had lekker geslapen. Ze nam enkele lekkere dingen en begon te eten. Na het eten moesten ze snel naar de training. Lizz verheugde zich er al op. Ze hadden afgesproken dat zij vandaag gevechtstechnieken zou gaan trainen en dat Bjorn overlevingstechnieken onder de knie zou proberen te krijgen.

Jongen district 10 Will Sheepedee (18):
"Als een beer in zijn winterslaap", zei Will toen hij aan de ontbijttafel ging zitten. "Goedemorgen trouwens allemaal." Hij was best vrolijk vandaag. Hij begon rustig te eten en zorgde ervoor dat hij genoeg op at en van alles een beetje. Hij had zin om ertegen aan te vliegen vandaag. Toen ze klaar waren met eten, stond Gallixa recht. "Hup hup, naar de training! Het wordt weer een lange dag", zei ze tegen de twee tributen. Will stond op, rekte zich uit en liep naar de lift.

Einde van de dag: vanavond om 24u!

Meisje District 10: Allyssya Jordan: 17:

Nadat ik mijn ontbijt op had, ging ik samen met Will vlug naar de training. Het was al 5 voor 10, en wat Gallixa betreft. Volgens haar is te laat komen niet goed. Dan maak je 'geen goede indruk op de spelmakers.' Wat kan mij dat nu schelen, maar ja, zoals Will me eerder had gezegd, zouden we haar best ten vriend blijven.

Jongen district 11: Jamy Treetown (14 jaar):
Jamy werd rustig wakker en stond op uit zijn bed. Hij besefte dan pas terug dat hij niet thuis was. Hij glimlachte. Een heerlijk ontbijt zou hij zo meteen kunnen nemen. Hij liep naar de badkamer en nam meteen een douche. Dan kleedde hij zich aan in het trainingspak en liep hij naar de eetkamer. Daar stond hij even verbaast stil. "Goeiemorgend", zei hij vrolijk. "Wauw, dat ziet er fijn uit, waar heb ik dat aan verdient?" Hij liep naar zijn plaats en keek naar al het lekkers. "Bedankt", zei hij dan. "lekker geslapen trouwens?"

Jongen district 2: Rubbon Stone (15 jaar):
Ze waren vroeg opgestaan en hadden al besprekingen achter de rug nog voor het ontbijt. Aan het ontbijt waren ze nog steeds aan het praten over tactiek en bondgenoten. Oscar vond dat ze koste wat koste Will moesten binnenkapen. Rubbon was volledig overtuigd. Na het ontbijt liepen ze allemaal naar de lift, om zo snel mogelijk te kunnen trainen. Ze waren niet de eerste die toekwamen. Rubbon keek naar de tributen van tien. Will binnenkapen dus. "Hey, Wil, heb je geen zin om samen een beetje strategie te gaan doen?", vroeg hij meteen.

Jongen district 7: Steven Treer (12 jaar):
Ik had me de hele dag stil gehouden. Met 3 was het ook niet echt iets geworden. Ze hadden de hele tijd tegen elkaar gezwegen. Was het uit angst of gewoon omdat ze niets te zeggen hadden? Steven wist het niet. Nu stonden ze in de lift voor een tweede dag training. Steven keek de andere tributen die er al waren niet aan en liep meteen naar het onderwerp gevechtstechnieken. Vandaag mochten ze meteen beginnen, omdat ze de uitleg gisteren al gekregen hadden.

Meisje district 3: Grace Walkman (17 jaar):
Grace had niet zo goed geslapen. Het leek erop dat ze nog steeds alleen stond. Aan de ontbijttafel was het stil en ook in de lift zei niemand iets tegen haar. Toen ze de trainingszaal binnen kwamen, zag ze dat er al wat mensen waren. Ze zuchtte en liep naar een onderdeel.

Jongen District 4: Bjorn Waterfall (18 jaar):
Bjorn wenste de tributen van twee een goede morgen toen ze de zaal binnenkwamen. Ook een glimlach naar Will kon er wel af. Dan liep hij meteen naar de overlevingstechnieken. Hij begon met camouflage. Het was best lastig, maar na een tijdje lukte het wel.

Meisje district 5: Lieselore Watson (16 jaar):
Ze hadden nog geen bondgenoten en daarmee zaten ze nog in het nadeel. Maar Lieselore liet het niet tot haar hart komen. Ze zou weer met volle moed beginnen trainen. De vorige dag had ze de hele namiddag gevechtstechnieken getraind, wat best goed lukte. Vandaag zou ze in de voormiddag strategie doen en in de namiddag overlevingstechnieken.

Jongen district 10 Will Sheepedee (18):
Will keek op naar de tribuut van 2. "Neen, ik dacht vandaag wat gevechtstechnieken te doen", zei hij tegen hem. Eigenlijk had hij helemaal nog geen idee wat hij vandaag had willen doen, maar met district 2 in zee geen? Neen, hij had nu een goede groep en die van twee kon hij nog gebruiken, nog vertrouwen. daarbij was hij ook niet bepaald geneigd hem te beschermen als Allyssya eenmaal... Ach ja, gewoon liever niet.

meisje district 4: Lizz Fishington (13):
Lizz hoorde Will zijn antwoord en kwam ook in actie. "Oh, misschien kunnen we samen oefenen. Ik dacht dat ook net te doen. Welke techniek wil jij doen?", zei ze vrolijk. Ze zag dat Bjorn naar de overleving ging. Ze keek even naar de tributen van 2. "Goede morgen trouwens", zei ze met een glimlach.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Ik besloot toch maar niet onmiddellijk terug naar Districten 8 en 9 te gaan. Hoe graag ik hen ook had, ik wou vandaag enkele gevechtstechnieken doen. Messen hanteren, dat ging ik doen. Ik stap er rustig naar toe, en tot mijn groot geluk staat daar nog niemand. Gelukkig, want ik heb geen zin om af te gaan waar iedereen bij staat.

Jongen district 10 Will Sheepedee (18):
Will zag Allyssya vertrekken. "Ik ga samen met Allyssya trainen", zei hij. Misschien zou ze nu wel afhaken, aangezien Allyssya de vorige keer snel was afgehaakt bij haar. En anders zou ze Allyssya maar mee in het gesprek moeten nemen. Haar keuze, het maakte Will niet echt veel uit. Zijn besluit stond toch al vast. Hij liep naar Allyssya. "Samen trainen vandaag?", vroeg hij. Qua bondgenoten zaten ze toch al safe.

meisje district 4: Lizz Fishington (13):
Lizz zuchtte. daarvoor hadden ze al gevreesd. Maar ze moest het proberen. "Oke, vind ik goed", zei ze en ze volgde hem. "Wat is jullie tactiek eigenlijk voor de arena?", vroeg ze dan nieuwsgierig.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Ik had nog maar twee messen geworpen toen Will samen met Lizz afkwam. Will vroeg om samen te trainen. Voor mij was dat goed. Zolang ik maar goed kon oefenen op mijn messen werpen. Vandaag zou ik mijn hele dag besteden aan gevechtstechnieken, en dan morgenvoormiddag nog eens naar de overlevingstechnieken gaan. Die waren net zo nuttig om te kunnen als de gevechtstechnieken.
"Oké", zei ik tegen hem en Lizz. Ik deed alsof ik Lizz nu nog maar had opgemerkt. "Goedemorgen, Lizz."

Meisje van district 8 Catlynn Kant (16jaar):

Van zodra Zanzar klaar was (en hij had zich gehaast), waren we naar de training gegaan. Zanzar was gisteren met overleving begonnen en ik met strategie. Ik dacht aan alle strategieën die ik gisteren had geleerd en de tips om een eigen strategie uit te stippelen. Er was nog overleving en gevechtstraining om te kiezen. Ik besloot vandaag en morgen twee hele dagen uit te trekken om alles van gevechts en verdedigingstechnieken onder de knie te krijgen zodat ik donderdag kon recuperen en mij helemaal kon wijten aan de overlevingstechnieken. Ik bedacht met een glimlachje hiezeer ik al strategischer dacht als gisterenochtend. Of misschien was beginnen met strategie al een strategische keuze geweest. Het valt te zien hoe je het bekijkt. Ik ging voor hetgeen dat het meeste kracht nodighad omdat het ochtend was en ik nu nog fris en monter was. Ik twijfelde heel erg tussen al meteen voor het zwaard te kiezen of toch eerst voor het klimmer te gaan. Ik dacht dat mijn benen nog wel in slechtere staat waren als mijn armen en dus begon ik met klimmen en parkour, dan was ik daar al van af.

Jongen district 10 Will Sheepedee (18):
Will nam ook een set messen. "Onder het dichtst?", vroeg hij om er een beetje een spel van te maken, zodat het ook nog fijn en iets luchtiger zou blijven.

meisje district 4: Lizz Fishington (13):
Lizz zuchtte. Ze bleken haar vraag te negeren. "Goedemorgen", zei ze dan toch tegen Alyssya. Ze nam ook een set messen. "Leuk idee", zei ze tegen Will. Ze hoopte dat het nog zou lukken. Misschien eerst een beetje meer vertrouwen winnen.

Off: ik veronderstel dat je omter het dichtst bedoeld?

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

"Goed idee", zei ik lachend tegen wil. Pas toen Lizz zuchtte merkte ik dat ze een vraag had gesteld.
"Zo lang mogelijk blijven leven?" zei ik met een glimlach tegen haar. "Heb jij een techniek?" ik probeerde interesse te tonen in haar, al had ik dat niet echt, maar ik liet het niet merken in mijn stem, blik of iets anders. "Laat ons zeggen dat ik begin", zei ik tegen Will, en pakte een mes die ik dan vrijwel onmiddellijk weggooi.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Ik was verbaasd toen Michael me over Will vertelde. "Nee, wist ik helemaal niet," zei ik. "En hij had nog zo een grote kans om te winnen," voegde ik eraan toe. Ondertussen schreef ik met een pen zo mooi al ik kon de namen van onze bondgenoten op de uitnodigingen. keek ik naar buiten. "Oei, ik denk dat het al hoog tijd is om te vertrekken," zei ik. Helga keek op haar uurwerk, "Oei ja, het is al laat, wij zien jullie straks dan zeker," zei ze. "En zet jullie beste beentje voor hé," ik glimlachte. Ze was nog altijd zo een stresskip. "Amuseer jullie," zei Charlie. Iets typisch voor een vader om te zeggen. Ik vond het wel aangenaam dat hij dat zei. Hij gaf had zich helemaal bij onze beslissing neergelegd en maakte er nu net als wij het beste van. Ik nam de uitnodigingen mee toen we naar beneden gingen en nam nog een extra hoopte mee.