The first Hunger Game

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):
Ik doe hem de ring om. Het is een zilveren ring met een smaragd in. Die van mij met twee bloemen en die van hem met een. assortie met onze outfits. Ik kus hem nog is en besef dan pas hoe gelukkig ik momenteel wel niet ben....

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):
Uiteindelijk val ik in slaap. Ik droom niet, en daar ben ik, na afgelopen nacht, verschrikkelijk blij mee. Ik slaap gewoon.

jongen District 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
"Gaat het wel?", vraag ik aan Catlynn als ik haar gezicht zie.

jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
"De ring is prachtig!", zeg ik wanneer ik naar mijn vinger kijk. "Laten we in de zetel wachten. Waarschijnlijk zijn de andere al aan het aankomen en kunnen we dat mee volgen. Op die manier weten we wat ons te wachten staat straks", glimlach ik naar haar. "Misschien kunnen we ook enkele fijne outfits spotten."

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

"Ja hoor," antwoord ik op Zanzar zijn vraag. "Ik heb gewoon niet echt zin om nu ergens aan te denken. dat is al." Ik zwijg weer en kijk voor me uit.

jongen District 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
"Doe anders gewoon even je ogen toe en denk even aan niets", zeg ik haar. "Helpt het als ik de tv uitzet?"

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

"Nee, dat is heel lief van je, maar als je de tv afzet of als ik mijn ogen toe doe heb ik geen afleiding meer en dan kan ik niet anders als aan vanalles te denken." ik zucht even. "Ik weet dat het een rare logica is, maar dat zal de logica van een vrouw zijn zeker?"

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

"Dat is waar." Zeg ik. "Bon, ik ga nog even naar mijn coupé."

Meisj D1: Caitlin Jennigan: 18:

Ze zitten me een uur op te maken. Ik moet volgens hen 'onthaard' zijn, mijn voorbereidingsteam. Felicia, Claudia en Sarius. Fijn. Bon, straks komt mijn stylist, en dat gaat stukken beter zijn.

jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
"Je doet maar", zeg ik niet zo geïnteresseerd. Ik val na een tijdje gewoon in slaap. het is een rustige slaap, niet diep genoeg om te dromen.

meisje D5: Lieselore Watson (16 jaar):
We stappen de trein uit en ik hoor een klein applaus. Dan trekt een man me plots naar zich toe. "Mankepoten zullen het eerst sterven", sist hij. "Dat zullen we dan wel nog eens ziet", zeg ik hem terug met een zelfverzekerde kracht in mijn stem. Zo dachten ze dus over mij. De zielige mankepoot die als eerste zal sterven. Niets van. Ik loop verder, samen met Viggo. Dan komen we aan de auto. Viggo laat mij eerst instappen en gaat dan naast me zitten. We vertrekken en komen zonder al te veel moeite door de mensenmassa.

presentator: Marvin (18 jaar):
Mijn rode lamp springt weer af, de menigte kan me niet meer horen. "Daar gaan ze. Maar oh, wat is dat? Lieselore Watson word door een man in de menigte opzij getrokken. Ze lijken een woordwissel te hebben, wat zou het zijn? zou er een camera het hebben kunnen horen? Ik zie de techniekmensen zoeken, en ja hoor, ze gaan het u meteen laten horen. Ondertussen lopen de twee tributen van district 5 al verder door de menigte. En kijk, Wat is die Viggo toch charmant. Hij laat Lieselore als eerste instappen. De wagen vertrekt en, oei, ik hoor net dat de tributentrein van district 6 nog even vertraging heeft. Dat geeft ons de tijd om naar de woord-wisseling te luisteren. Ondertussen komt de auto zeer vlot vooruit, de mensen laten hem goed door en daar gaan ze. En hier komt dan ook ons fragment." Het beeld springt op het eerdere fragment.
Een man trekt Lieselore Watson opzij en zegt dan: "Mankepoten zullen het eerst sterven." De stem klinkt wreed en heel overtuigt, maar nog overtuigender is het antwoord erop. "Dat zullen we dan wel nog eens ziet", zegt Lieselore en heel Panem kan haar vastberadenheid en levenslust zien. Ze gaat ervoor.
Het beeld springt weer op het station. "Ja, ja, ik denk niet dat we die meid moeten onderschatten", zeg ik, nog wel vrij zeker van mijn stuk. "En ik krijg net binnen dat trein 6 binnenkomt, ja hoor, daar is hij al. Hij rijdt het station op en de deuren gaan open." De rode lamp springt terug aan. "Applaus voor Elijah Propel en Emilia Gomen, 13 en 14 jaar oud!" De lamp springt weer uit en even verschijnen de cartoons van de tributen op het scherm.

meisje District 6: Emilia Gomen (14 jaar):
Ik weet precies wanneer het mijn beurt is. Als district 5 in de auto stapt, ga ik naar de deur om uit te stappen. De deuren gaan open. Ik ben nogal onrustig en mijn handen beginnen te zweten. Ik stap de trein uit en loop langs de vele mensen. Ik ben blij dat ze mij gerust laten. We gaan sneller als de meeste districten. Er is we applaus, maar lang niet zo overtuigend als bij sommige andere districten. We komen bij de auto aan en ik stap meteen in, gevolgd door Elijah. Ik zucht. Nu begint de nachtmerrie pas echt. Nu we in het Capitool zijn, besef ik pas echt dat dit alles geen grote nachtmerrie is. Ik word niet wakker in mijn eigen bed, dit is echt. We rijden weg en ik heb geen zin om naar buiten te kijken, dus staar ik naar mijn handen.

jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
Ik denk opeens weer aan mijn droom. Zou ik het haar vertellen? Ik zet de tv uit en draai me naar haar. "Ik heb daarnet iets vreemds gedroomd", zeg ik.

presentator: Marvin (18 jaar):
"bij district 6 verloopt alles zo te zien heel rustig. De tributen zien er wel wat zenuwachtiger uit dan de anderen, maar ik denk dat ik ook zo zou zijn, wanneer ik plots door zo'n geweldige mensenmassa zou lopen. Het gaat heel vlot en ze zijn al meteen aan de auto. Ze stappen in en zijn snel weg. De mensen gaan zo te zien eindelijk wat aan de kant voor de tributen. En ondertussen staat de trein van district 7 al in het station. De deur gaat open en de tributen komen naar beten." Mijn rode lamp springt weer aan. "Graag uw applaus voor Steven Treer en Rose Paper! 12 en 15 jaar oud!" Mijn lamp springt weer uit.

Jongen district 7: Steven Treer (12 jaar):
Het is tijd. We lopen samen naar de deur om uit te stappen. Dan gaat de deur open. We stappen uit. Ik blijf stokstijf staan bij het zien van de menigte. Het is langst de ene kant een deel van mijn cover, en langst de andere kant ben ik ook echt stomverbaasd en word ik wat angstig van die vele mensen. Ik krijg een duw in mijn rug en loop dan toch verder. Na een tocht die niet leek te eindigen komen we aan de auto. We stappen in en de auto rijd weg. Ik tril een beetje en zucht. Ik ben opgelucht dat ik het tot hier gehaald heb.

presentator: Marvin (18 jaar):
"Rose brengt het er heel goed van af. Ze ziet er vrij zeker uit en wandelt op een mooie manier. Maar Steven ziet er wat angstig uit. Hij gaat niet vooruit. Zal hij daar blijven staan? Neen hoor, hij krijgt een duwtje in de rug en dan gaat hij ook vooruit. Ze lopen iets langzamer als onze vorige tributen, maar komen dan toch aan bij de auto. Ze stappen in en de auto vertrekt. Opnieuw laten de mensen hen goed door. Kijk eens aan, we zitten al over de helft. Is de trein van district 8 er al? Ja, hij is in aantocht. Hij rijd het station binnen en daar is hij dan. Hij komt tot stilstand en de deur gaat open." Mijn lamp springt weer op rood. "Geef hen een applaus, De mysterieuze Zanzar Zeneb en de bloedmooie Catlynn Kant! beiden 16 jaar oud."

jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
"Zanzar, Catlynn, we moeten uitstappen", zegt de burgemeester. Renbrand lijkt zich sinds gisteren nogal afzijdig te houden. Ik zucht. Ik vertel het haar later wel. Ik voel hoe de trein bijna stilstaat. "Snel, snel!", zegt de burgemeester. Ik sta recht en volg hem naar de uitgang. Wanneer ik buitenkom, ruik ik meteen dat het hier heel anders ruikt. Het is een heel andere geur dan de fabrieken in ons district en al helemaal verschillend dan de natuurlijke geur die je kan ruiken aan de rand van het bos. Ik glimlach naar de mensenmassa, die applauduseren. Ik hoor dat ik mysterieus word genoemd en dat Catlynn volgens het capitool bloedmooi is.

presentator: Marvin (18 jaar):
Mijn lamp springt weer uit. "Wat een verschil tegenover de Zanzar die we gisteren zagen dames en heren. Ik denk toch dat Jolan gelijk had toen hij zei dat de jongen enkel een beetje in shock was door het feit dat hij getrokken was. Kijk zijn glimlach dames en heren! Dit is dus de echte Zanzar Zeneb."

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Ik wil hem vragen wat het was, maar we moeten al gaan klaar staan om uit te stappen. Ik ga aan de zij van Zanzar staan en geef hem net voor de deur opengaat nog een kneepje in zijn hand. "Ik ben er denk ik klaar voor," zeg ik. Dan gaat de deur open. Bloeidmooie Catlynn. Als ze eeln bloedmooie Catlynn willen zien zal ik het hen geven. Voor de sponsors. Ik glimlach en stap met alle elegantie die ik in me heb uit de trein en naar de auto. Ondertussen zwaai ik naar de mensen links en recht en geef enkele van hen een vriendelijk knikje. Ik straal; Lang buiten toch.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

"Allyssya! Komen jij!" Roept Gallixa naar mij.
"Ik ben daar!" Ik stap rustig naar het salon, en dan zeg Gallixa:
"Ik moet je nog een beetje schminken." Fijn, maar ik laat me doen, ik wil er in de ogen van het Capitool niet te raar uitzien.
"Moeten onze stylisten dat niet doen straks?" Vraag ik aan haar.
"O, dat houd meer in dan dit hoor, dit is gewoon zodat je er in de ogen van het Capitool menselijk zou uitzien. En doe een kleed aan!" roept ze. "Zo kom je toch niet naar buiten."
""Gallixa, zeg ik. "Mag ik alsjeblieft nog dragen wat ik wil? Ik wil nog een beetje op mezelf lijken." Ze zucht.
"Goed dan, maar straks klaag je er niet over bij je stylist. Oké?" Dit keer ben ik het die zucht.
"Oké."

jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
Ik zie hoe Catlynn haar best doet om te stralen. Ze ziet er zo mooi uit als ze lacht. Ik weet precies wat Kasim in haar zag, al denk ik dat ik haar eigenlijk meer als een zus zou zien, nooit als lief. Dat zou gewoon fout voelen. Ik wandel gewoon mee, glimlach een beetje en kijk voor de rest hoe ze straalt. Mannen fluiten naar haar, maar ik ben blij dat ze hun handen thuis houden. Dan komen we bij de auto. Ik laat haar eerst instappen en ga dan naast haar zitten. De deur wordt toegedaan en we vertrekken. De auto gaat niet zo vlot. Een hoop mensen versperren de weg. Ze willen volgens mij vooral Catlynn zien, maar door de geblindeerde ruiten gaat dat toch niet. Ze gaan uiteindelijk toch opzij en dan rijden we vlot weg. "Waw, wat een massa zeg", glimlach ik. Het heeft geen zin om chagrijnig te doen, al zou ik liever beginnen vloeken op het Capitool. Ik wil vrolijk zijn, zodat ik de rest niet slecht gezind maak. Binnenin voel ik me rot. Ik krijg steeds koude rillingen nu ik in het Capitool ben en al die luxe zie.

presentator: Marvin (18 jaar):
"En zie ze stralen damens en heren, Catlynn Kant, een nooit geziene schoonheid. Ze loopt zo galant! Zie haar zwaaien en lachen. Ik ben jaloers op die Zanzar! Dat hij zo'n fijne medetribuut mag hebben. De mensen achter de cartoons hebben hun best gedaan, maar niemand krijgt haar zo mooi op papier! ze is echt een pracht! En, oh, dat is jammer, ze stappen de auto in. Zanzar blijkt een echte heer te zijn. Hij laat de schoonheid eerst instappen voor hij er zelf gaat naast zitten. En ze vertrekken. Het is wat moeilijk, met al die mensen die in de weg staan, maar ze geraken erdoor. En daar gaan ze. Zanzar Zeneb en Cathlynn Kant. En de volgende trein is weer het station in aan het komen, wat is dit toch een ongelofelijk goede regeling! De trein komt tot stilstand en hier komen ze dan. De deuren gaan open..." Mijn lamp springt op rood. "District 9, geef ze een applaus, het hongerspelenkoppel, Michael Weading en Amaranta Corn! 18 en 17 jaar oud."

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:


"We zijn er bijna!" Roept Gallixa ons toe. "Kom dan!"
"Ik ben daar!" Roep ik terug.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

We moeten gaan klaar staan om uit te stappen. "We zullen ze eens tonen wie we zijn." zeg ik lachend tegen Micheal. Ik neem zijn hand vast als de deur van dee trein opengaat en voor ik naar buiten stap die ik onze handen in de lucht en laat onze ringen zien. Ik weet niet echt of ze het doorhebben, maar dat zal wel komen. Ik stap uit en kus Micheal op de mond. Een lange pasionele kus.. Het publiek gaat uit de bol. Als ik terug in zijn ogen kijk straal ik. En hij ook. We hebben nooit onze relatie verborgen. Er ook niet mee voor de show gelopen, maar langs de andere kant stoort het me niet. Ik ben blij dat ik kan tonen wie we zijn. En ik denk Micheal ook. We zwaaien naar het publiek terwijl we elkaar stevig vasthouden. Ik vergeet dat deze mensen ons de dood in sturen. Ik kan alleen maar denken aan hoe blij ik ben dat ik hier met Micheal aan mijn zijde ben.

jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
Ik laat haar doen. Zij weet wat ze wil en ze weet hoe ze het publiek moet aanpakken, zie ik nu. Wij gaan er samen door en dat laten we ook ziet aan het publiek. Ik ben trots naast haar te staan. De kus dat ze me geeft doet goed, maar langst de andere kant geniet ik er iets minder van dan andere zoenen. Ik ben eerder iemand die graag zoent wanneer we alleen zijn. Dat is allemaal intiemer en zo. Ik merk wel dat het goed is, wat ze doet. Ik hoor de mensenmassa joelen en fluiten. Jonge liefde, daar kijken ze zo te horen graag naar. Amaranta houd mijn hand vast, maar ik laat de hare los. In de plaats daarvan slaag ik mijn arm om haar heen en hou ik haar dicht bij haar terwijl we door de menigte lopen. Ik weet dat het straks allemaal gedaan is, dat ons leven zal eindigen, maar daar heb ik me al bij neergelegd. Ik ben blij dat ik het hiernamaals ook meteen met haar zal kunnen delen. Ik ben blij dat zij niet alleen zal achterblijven, depressief en ongelukkig. En ik ben blij dat ik ook niet op zo'n manier moet achterblijven. Als je het in een ander licht bekijkt, is dit een zegen. We zullen nooit de kwalen van het ouder worden kennen. We blijven voor eeuwig jong en daarnaast kunnen we het laatste deel van ons leven in luxe en samen doorbrengen. Ik ben niet bang van de dood, nooit geweest. Het is gewoon een nieuw avontuur.
We komen bij de auto in en ik laat Amaranta als eerste instappen. Ik zwaai nog eens naar de mensenmassa en stap dan ook in. Ik hou haar stevig in mijn armen en de auto vertrekt. Het gaat eerst heel langzaam, maar uiteindelijk geraken we er toch door.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

"Alles cv?" vraag ik aan Micheal. Hij was daarnet niet zo vrolijk als mij, dat had ik wel gemerkt. Ik kon het niet helpen. Ik was gewoon dolgelukkig dat we nu samen waren.
Ja, ik kon ook droevig zijn omdat we straks gingen sterven, maar langs de andere kant. Wat is dat sterven. Sinds ik en Micheal getrokken zijn heb ik dat begrip heel anders leren definiëren. Voor mij is het nu een grote reis maken. Waar naar toe? Ik weet het niet. Misschien naar de hemel, waar we dan voor altijd bij elkaar kunnen zijn. Misschien op bezoek bij Hades in de onderwereld, waar we nooit nog met elkaar zullen kunnen spreken. Wat het ook is, ik kan het samen met Micheal ontdekken, en dat is toch het mooiste wat er is niet? Natuurlijk was ik graag langer op aarde gebleven en had hier eerst een vruchtrijk leven gehad om daarna pas op reis te vertrekken, maar die optie is ons nu ontnomen. En met de alternatieve route kan ik best leven. Het zal allemaal wat snel gaan, en ja, voor we het weten is het voorbij. maar dan moeten we nu gewoon doen wat we anders in al die jaren zouden doen. Zoals trouwen.

jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
"Ja hoor. Ik geniet gewoon van je vrolijkheid", glimlach ik. Waarschijnlijk vraagt ze dit omdat ik er minder vrolijk uitzie dan haar. Maar ja, hoe kan ik nu zo vrolijk zijn? Ze is gewoon zo vrolijk dat geen mens dat vrolijkheidsgehalte kan naar buiten brengen. Ik ben gelukkig. Dan is nog een iets ander gevoel, maar het voelt goed. Je ziet misschien minder vrolijkheid aan mij, maar ik ben er zeker van dat de mensen mijn geluk wel zullen gezien hebben.

presentator: Marvin (18 jaar):
Mijn rode lamp is weer uit en ik kan weer naar harte lust dingen over de tributen vertellen. "Waw, kijk ze stralen, dames en heren. Ik denk dat de zon hier nog nooit zo hard heeft geschenen in het Capitool! Maar wat is dat? Zijn dat ringen? Elk draagt er een, en ze passen zo te zien ook zeer goed bij elkaar. Zouden dat? Neen, dat zullen toch geen verlovingsringen zijn? Of misschien zelfs al trouwringen. Dat zal waarschijnlijk het eerste zijn dat ik aan hun mentor ga vragen. Ooh", zeg ik dan wanneer ze kussen. "Is dat niet prachtig, dames en heren, jonge liefde, twee schoonheden. Ik denk dat ze in de arena bij elkaar zullen blijven, tot het einde. Kijk hoe gelukkig ze door het publiek lopen. Amaranta die straalt van geluk en Michael die duidelijk geniet van haar vrolijkheid. Zo jong, zo mooi! En dan zijn ze bijna bij de auto. Zo'n zonde. Soms vraag ik me af waarom ze die auto's niet iets verder hebben gezet. Ze stappen in, Amaranta als eerste en Michael daarna. Michael zwaait eerst nog eens naar de mensen, voor hij naast zijn geliefde in de auto gaat zitten. De deur wordt gesloten en de auto vertrekt. Mensen lief, het publiek is verzot op hen. Het gaat helemaal los! Als die auto maar op tijd doorkomt, want ik hoor ondertussen dat de volgende trein al aan het binnenreiden is. Heel langzaam... Ja, en hij is vertrokken." Dan richt ik mijn aandacht op de trein. Mijn rode lamp is al aan, dus ik zeg meteen: "Damens en heren, graag u applaus voor ons volgende paar tributen: District 10, Allyssya Jordan en de oudste van heel de hoop, de jongen die nu al ieders hart heeft veroverd, Will Sheepedee! Zei zijn 17 en 18 jaar oud." Mijn lamp gaat weer uit.
"Ach, de mensen van de cartoons doen hun best", zeg ik wanneer ik de cartoons zie. "Maar perfect krijgen ze hen er toch niet op."

jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
Wij zijn nu aan de beurt. We worden meteen naar de uitgang begeleid en wanneer de deur open gaan hoor ik de presentator onze namen zeggen. Ach, waarom beziet iedereen me nu al als favoriet? Eigenlijk, wat maakt het uit, meer sponsoring voor Allyssya. We stappen de trein uit en ik heb een vriendelijke glimlach op mijn gezicht. Ik wil liever overkomen als sympathiek dan als strijdlustig. We lopen naast elkaar door de mensenmassa en ik knik vriendelijk links en rechts naar de mensen. Vrouwen doen alsof ze flauwvallen en een paar vallen zelfs effectief flauw. Ben ik dan zo knap?, vraag ik me af. Dat zal wel niet. Ze hebben waarschijnlijk gewoon veel te dikke kleding aan. Tenslotte staan ze hier ook al een hele tijd. We lopen door en komen dan uiteindelijk bij de auto aan. Ik laat Allyssya als eerste instappen, wuif nog eens en maak een kleine buiging. Ik glimlach speels en stap dan de auto is.