The first Hunger Game

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Ik stap de trein uit. Ik zie ook mensen flauwvallen als Will voorbij hen komt. Ik doe mijn best om niet met mijn ogen te rollen, want dan kom ik niet al te goed over. In plaats daarvan zet ik een van mijn stralendste glimlachen op, en zwaai naar iedereen. Daar lijken ze al blij mee te zijn, de meesten zwaaien zelf terug. Best, meer sponsoring. Niet dat we het al zeker zijn, maar we maken toch al een kans op sponsors.

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Ik word gewekt door Stuward als we er bijna zijn. Ik kijk naar de tv en zie effectief dat Will en Allysya naar buiten stappen. Jamy is ook wakker. Stuward zegt ons dat we aan de deur moeten staan en terwijl we wachten tot hij opengaat strijkt Stuward mijn veel te lang kleed nog eens glad. "Denk eraan dat je je kleed een beetje opheft als je uitstapt hé, dan kunnen ze je mooie hakken zien." Ik zucht en knik. Dan gaat hij even terug naar het salon. Terwijl hij weg is zeg ik tegen Jamy. "Denk eraan, we gingen het capitool een lesje leren. Voor Dina."

Jongen district 11: Jamy Treetown (14 jaar):
"Wat ben je van plan?", vraag ik geïnteresseerd aan Niketa. "Op je blote voeten gaan of zo?" Ik hoop vooral dat ze niets gaat doen waardoor we al te veel sponsors verliezen, want ik heb al gemerkt dat die belangrijk zijn doorheen het spel...

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):
"Nee hoor, ik zal niet erg doen ofzo, ik wil gewoon niet vergeten wat ik aan Dina beloofd heb. Dat van het capitool een lesje leren gaat vooral over in de arena. Maar nu zijn we plots echt dicht bij hé.
Ik zal wel het nodige doen voor sponsers hoor. Maar ik weet niet of ik ga kunnen lachen. Ik zal mijn best doen. Ik wil vooral de schijn voor de mensen thuis ophouden. Tonen dat we echt niet vergeten zijn wie we zijn, en wie het capitool is. Voor Dina."

De deur ging open ik ik wou naar buiten stappen. Zo een menigte mensen! Op de televisie leken ze niet zo imposant; Door mijn verbasing over de menigte lette ik niet op mijn voeten en struikelde...

presentator: Marvin (18 jaar):
"Kijk eens aan, ze zijn werkelijk geboren om het publiek te imponeren. De mensen hier in het station gaan werkelijk uit hun dak! Oei, maar wat gebeurt er daar? Een vrouw valt flauw. Ja, dames en heren, Will Sheepedee heeft werkelijk een natuurlijke kracht in zich zitten die het publiek van hem doet houden. Maar Allyssya doet het ook niet slecht hoor! Kijk, mensen zwaaien zelfs terug naar haar. Ze glimlacht en zwaait. Onze twee tributen van district 10 lopen op hun gemakje door de mensenmassa en komen nu aan bij de auto's. Maar kijk, Will is ook een echte gentleman. Hij laat Allyssya instappen en, wat is dat? Het publiek gaat nu werkelijk uit zijn dak! Will Sheepedee maakt een buiging en lacht dan speels naar ze. Hij is hier duidelijk goed in. Wat zou zijn strategie zijn om deze spelen te winnen? Ik vind hem best wel mysterieus. De auto doet ondertussen al zijn best om door de mensen een weg te vinden, en ik verneem dat de trein van district 11 aan het binnenrollen is. Ja hoor, de auto van Will en Allyssya is vertrokken en in het station staat nu de trein van", mijn rode lamp springt aan, "district 11. Damens en heren, geef ze een applaus, Jamy Treetown en Niketa Reaps, 14 en 16 jaar oud!" Mijn rode lamp stopt opnieuw met branden.
"Opnieuw vind ik de cartoons niet hele..." Dan zie ik Niketa struikelen. "Maar wat gebeurd er nu? Niketa valt! Ze is waarschijnlijk de hakken van het Capitool nog niet gewoon. Ik vind het wel dapper dat ze ze durft dragen. Kijk dames en heren, ze zijn toch echt prachtig." De Camera zoemt in op de hakken en ik hoop dat dit niet te veel sponsors zal kosten.

Jongen district 11: Jamy Treetown (14 jaar):
De deuren gaan open en ik hoor onze namen. Dan plots zie ik haar vallen. Ik hurk me meteen naast haar neer. "Wacht, laat me je helpen", zeg ik. Ik help haar om recht te komen en in mijn hoofd vervloek ik diegene die haar die hoge hakken heeft aangesmeerd.

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):
Ik schaam me dood. Daar gaan onze sponsors. "Sorry," zeg ik tegen Jamy, want dit komt ook hem niet ten goede. Voor ik rechtsta doe ik mijn hakken uit. Ik sta recht en gooi ze in het publiek. Ik knipoog naar Jamy. Maar mijn gezicht staat niet echt vrolijk. Eerder kwaad en gegeneerd en een beetje gevaarlijk zelfs. Plots heb ik het gevoel dat ik er klaar voor ben. In de trein verkeerde ik in een roes van luxe, maar daar ben ik nu uit.
Ik ben niet vergeten wat het capitool met onze families en ons district heeft gedaan. Wat ze met mijn ouders hebben gedaan. Wat ze nu met ons doen. Ik trek mijn kleed strak en kijk naar Jamy. "Dankje, ik kan het nu wel weer alleen denk ik."
Ik kijk strak voor me terwijl ik naar de auto stap. Niet dromerig. Doelgericht.

Jongen district 11: Jamy Treetown (14 jaar):
We lopen naast elkaar. Ik glimlach wel wat, maar ik zie dat zij niet echt vrolijk is. Dan blijf ik plots stilstaan. Ik breng mijn rechter hand naar mijn hart, maak een draaibeweging zodat mijn handpalm naar vore is gericht ik wacht even en in mijn gedachten zie ik hoe Dina een kusje werpt. Ik sluit mijn hand en breng het dan naar mijn gezicht. Ik zucht en loop verder. We komen al snel bij de auto aan en we stappen in. De portier wordt gesloten en de auto rijd weg. Op naar het Capitool. "Gaat het?", vraag ik aan Niketa.

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):
Ik knik naar Jamy. "Sorry, ik vrees dat het ons nogal wat sponsers kan kosten." verontschuldigde ik me nog eens. "Die stomme hakken ook." Ik zuchtte. "Wat was dat teken dat je daarnet deed? Ik ken het niet." vraag ik. "Wat het naar Dina?"
Ik zit super onconfortabel met dat kleed, en hier heb ik ook niet echt de mogelijkheid om me te leggen. Ik prop heel de rok omhoog zodat mij benen weer vrij zijn en zet me dan in kleermakerszit op de achterbank. Zo, dat is stukken beter!

presentator: Marvin (18 jaar):
"En zoals het hoort, meteen rechtstaan en herpakken. En die lieve Jamy helpt haar natuurlijk meteen! Dames en heren, dit is toch mooi, als ze dit in de arena doen, elkaar steunen en helpen, geraken ze nog ver. En daar, zonder hakken gaat het stukken beter, kijk hoe elegant. Ze ziet er meteen veel sterker uit. Kijk die strijdlust, die is niet te onderschatten. En die lieve Jamy met zijn glimlach, ach, een mooi duo. En ze lopen door en komen aan bij de auto. Ze stappen in en kijk, de mensen laten hen door, hoe lief van hem, echt super, dan kunnen de stylisten snel beginnen en wordt dit eveneens een pracht. En ik hoor net dat de laatste trein binnen komt. De trein van district 12, dames en heren. We horen hem al, en ah, ja, daar is hij. En hij stopt weer zeer licht en met zulke pracht. De treinen nu zijn toch echt fantastisch." De rode lanp springt weer aan en de tributen komen de trein uit. "Dames en heren, u applaus voor Cedric Coal en Jenna Loren! 12 en 18 jaar oud!" De lamp gaat weer uit en de cartoons verschijnen.

Meisej D12: Jenna Loren: 18:

Ik stap de trein uit. Er klinkt een applaus, gelukkig niet te groot, want ze haten ons, dat lijkt me vrij duidelijk, anders hadden ze die stomme hongerspelen nooit georganiseerd. Waarschijnlijk is de irritatie van mijn gezicht af te lezen, maar ik hoop in elk geval dat mijn glimlach het wat kan verdoezelen.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Ondertussen waren we aangekomen bij het gebouw waar we zouden worden klaargemaakt. "Ik denk dat ik je dan straks zie hé," zei ik nog tegen Zanzar voor ik naar een andere kamer werd geleid. Daar ontmoette ik mijn voorbereidingsteam. Ze waren met drie vrouwen. Dat was denk ik bij elk meisje zo. "Hallo, wij zijn vanaf nu, tot dat het nodig is, en laten we hopen dat dat nog tot na de hongerspelen is, je voorbereidingsteam. Ik ben Stella. Dit is Luus en dat is Rozie." Rozie indeed. Haar haar was felroze en haar oogschaduw, kleed, nagellak, mascara, lippenstift en schoenen ook. Allemaal verschillende tinten roos die samen 1 geheel vormden. Goed gevonden, daar niet van, maar zo afgrijselijk!
Stella was eerder naar de groene kant. Alhoewel ze op haar kleed ook roze had. En Luus was paars met roze. Allemaal compleet over the top. Maar, zo zei ik tegen mezelf, welkom in het capitool!
"We hebben goed en slecht nieuws." begon Rozie. "Het goede nieuws is, dat het voor ons heel makkelijk zal zijn je te laten stralen. Aangezien je van nature als een absolute schoonheid bent. Is het niet dames?" "Absoluut!" en "Opmerkelijk zelfs," beaamde de twee andere. "Het minder goede nieuws is je voor schoon te zijn, pijn moet leiden. Wees maar niet bang, we zullen voorzichtig zijn. Maar ik wou je toch waarschuwen. De eerste keer kan het wat vreemd doen." Ik vroeg me af wat er me nu te wachten stond.

Allyssya Jordan: District 10: 17:

Ik lig ondertussen op een tafel in een of ander opmaakcenter. Op dat moment komen er drie vrouwen binnen, die zichzelf als Johanna, Cissy en Mélissa voorstellen. "We gaan je helemaal opmaken!" Roept Cissy uit. "Je gaat er prachtig uitzien!" Rare mensen, denk ik in mezelf. Cissy is in een lichtgele kleur geverfd, met veel te lang wimpers, en een paarse pijpenkrullen. Mélissa lijkt wel een hippie, met haar licht- fleshie-oranje huid, ook veel te lange wimpers en lang stijl fel-groene pruik. Johanna daarintegen, is normaal; Natuurlijk blond haar, dat wat krulde, mooie blauwe ogen, en enkel wat mascara, en lipgloss. "Van zodra Freya je onder handen heeft genomen, zal je er prachtig uitezien." Stelt Mélissa me gerust. Nu ja, me gerust stellen, echt gerust ben ik eigenlijk niet.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Als we aankomen aan het gebouw (een soort goga-welnesscentrum of zoiets) zegt Charlie tegen ons dat ze ons nu elk apart gaan behandelen. Brr, behandelen is zo een eng woord. Ik geef Micheal nog een dikke kus. "Je gaat me straks niet meer herkennen," zeg ik.
Dan volg ik een avox die me naar een kamer leid waar drie vrouwen op me wachten. Ze zijn helemaal hysterisch. "Daar is ze!" roept een. "Ooh, wat is het toch een schatje!" zegt de ander. De andere lacht me een hoog giechellachje en stelt hun daarna voor. "Dag Amaranta! Wij zijn Celia, Carolien en Celine." haha, drie C's denk ik bij mezelf. "Wij zijn jouw voorbereidingsteam, en gaan jouw nu dus voorbereiden." ze moeten alledrie hartelijk lachen om de simpele opmerking van Celia. "Straks ga je naar je ontwerper, Carl, hij heeft voor jou iets fantastisch ontworpen! we hebben al is kunnen pieken en het ziet er echt magnifiek uit!" vier C's, nog beter!
Ik laat ze begaan en werk gewillig mee. Oké, het ontharen en epilleren doet veel pijn. En mijn haren met een flinterdunne kam uitkammen ook. En het schoonschuren ook. Oké, alles doet nog wel pijn. Maar ik bedenk me alleen dat het voor het goede doel is. Ik vraag me af of het bij Micheal ook zo erg is.
Ondertussen praten de drie C's maar door. Over hoe leuk ze het wel niet vinden dat ze mogen klaar maken en over hou schattig we samen wel niet zijn. Wanneer ze mijn verlovingring willen uitdoen hou ik hen echter wel tegen. "Niet doen!" zeg ik. Ze zwijgen alle drie en mijn oren genieten van de stilte. "Waarom niet?" vraag Celine. "Het is toch niet?" voegt Carolien toe. "Is het?" vraagt Celia. "Het is mijn verlovingsring." zeg ik hen. Daarop gaan ze alle drie uit hun dak en beginnen me uit te horen. Over het aanzoek en hoe romantisch het was. Als ik zei dat ik het zelf had gevraagd waren ze diep teleurgesteld. Maar het feit dat ze voor de rest van de voorbereiding konden fantaseren over de bruiloft maakte dat ruimschoots goed. "Wij worden toch ook uitgenodigd?" vraagt Carolien me. "Ik moet dat nog bespreken." zeg ik. "Pleas!" vragen ze alle drie in koor. "Ik zal zien wat ik kan doen." antwoord ik ontwijkend. Ondertussen vraag ik me af hoelang zo een voorbereiding eigelijk wel niet duurt.

Meisje D1: Caitlin Jennigan: 18:

Ik lig al enkele uren in een opmaakcentrum, behandelt door mijn voorbereidingsteam dat bestaat uit 3 vrouwen, Leonie, Liv en Lily. De drie L's, lekker goed om te onthouden. Leonie is een wonder wat haar betreft, ze kan in 1, 2, 3 een rood stijl kapsel in een bruin pijpenkrullen kapsel veranderen, om het zo te zeggen. Lily kan als de beste omgaan met wenkbrouwen en wimpers en nagels. Ze legt me wat rode gel-nagels op, knipt mijn wenkbrouwen perfect, en mijn wimpers zijn allemaal even lang. Op een gegeven moment gaat mijn voorbereidingsteam weg, en komt mijn stylist binnen.
"Wat gaan we doen?" Vraag ik bijna onmiddellijk.
"Jij wordt versiert met juwelen, je wordt 1 grote juweel."

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Als we aankomen in het opmaakcentrum worden Jamy en ik gescheiden van elkaar. Leuk. Niet dus. Ik word naar mij voorbereidingsteam gebracht. Ze stellen zich voor aks Charlotte, Alicia en Jorien. Ik haat ze. Ze zijn verschrikkelijk irritant. Maar echt zo irritant! Behalve dan het feit dat ze mij de hele tijd pijnigen, zitten ze ook de hele tijd bezig over mijn gestruikel tijdens de aankomst. "Wat een afgang!" lacht de ene tegen de ander. "Ja, ik zou door de grond zakken van schaamte." "En ocharme die Jamy! Die arme stakker is nu door jouw fout sponsers kwijt." Net wat ik nodig had. Ik sluit mijn ogen en denk aan mijn zusjes en broer. Brand hun afbeeldingen voor mijn netvlies en vraag me af wat ze nu aan het doen zijn. Het helpt enorm om die drie tettertrienen te negeren.

presentator: Marvin (18 jaar):
Marvin verschoot zich ervan dat ze applaus kregen. "Kijk eens wat een fijn duo. Een van de oudsten en en van de jongsten. Ik vraag me af hoe ze het gaan aanpakken. Ze lopen onder applaus naar de auto en stappen in. Daar vertrekken onze laatste tributen, op naar een mooie outfit voor de openingsceremonie."
"Praat het uit en dan komt er reclame", hoorde hij in zijn oortje.
"En ik zie jullie allemaal graag na de reclame terug voor de interviews met de mentors en de begeleiders van ons geliefkoosde Capitool. Hoe hebben zij het tot hier toe al ervaren? Hoe licht de relatie met de tributen? Dat kom je allemaal te weten, na de reclame." Een groene lamp ging aan om te zeggen dat ze niet langer on air zaten. Marvin zette de koptelefoon van zijn hoofd en liep het kamertje uit. Er kwamen meteen mensen op hem af. Hij kreeg een beker drinken toegestopt en ze brachten hem naar een stoel waar zijn make up werd bijgewerkt.
"Dat was geweldig, Marvin! Dankzij jou toedoen worden de tributen nog interessanter en wordt het nu al een show waar niemand iets van wil missen!", zei Jolan meteen wanneer hij binnen kwam. "En de volgende stap: interviews. Ben je er klaar voor?" Marvin knikte. "Wel een beetje zenuwen", gaf hij toe.

Dictrict 10: Will Sheepedee (18 jaar):
Eerst kreeg Will een bad. Daarna nog een bad en daarna nog een of andere behandeling. Hij liet zich doen, maar voelde zich er niet al te gemakkelijk bij. poedelnaakt met Delphine, een giecheltrien tot en met die eruit zag als een groene kikker, Edgard, een homo die soms echt naar de verkeerde plekken keek en gekleed ging in een spannend glitterpak en Dieter, die nog de minst erge was van allemaal, maar eerder instructies leek te geven. Dieter was gekleed in een vreemd goud kostuum met zilveren afwerking en zijn make up was in de zelfde stijl. Will dacht dat hij het er zo met een lepel zou kunnen afhalen, zo dik lag het. Will voelde zich volledig geplukt en geschoren toen ze klaar waren. Dan kwam er nog iemand binnen. Will moest zijn best doen niet te zuchten. Nog een vrouw. "Ik ben Rinkel en ik ben je styliste", stelde ze zichzelf voor. Ze begon hem van kop tot teen te bekijken. "Ja, ja, in het echt zie je er nog beter uit. Kom nu, eerst je pak en dan je lichaam schminken." Will kreeg een broek aan die wat weg had van een of andere bruine schapenvacht. Zijn schoenen waren zo gemaakt dat hij net poten had van een gespleedhoevigen en voor de rest kreeg hij niets aan. Hij werd weer in een stoel geduwd en ze begonnen aan zijn haar. Aan de zijkanten van zijn hoofd, iets boven zijn oren werden twee horens in het kapsel verwerkt. De horens waren niet erg zwaar en leken op die van een stier. Wat voor beest Will moest voorstellen wist hij niet. "Allyssya gaat een bijpassend, vrouwelijker pak krijgen", zei Rinkel. Dan gingen ze Will's lijf verven. ze schilderden er van alle figuren op die wat te maken hadden met zijn district. Op zijn rug werd het logo van district 10 geverfd. Zijn spieren en de mooie delen van zijn lichaam werden extra geaccentueerd en ook zijn armen en zijn benen werden onder handen genomen. Dan woest hij voorzichtig weer gaan zitten en werd zijn gezicht gedaan. Hij moest op een krukje zitten, zodat zijn rug niet tegen iets kon aan drukken.

District 4: Lizz Fishingtown (13 jaar):
Lizz had nog niet veel puberale dingen aan haar lichaam en moest dus niet zo hard onder handen worden genomen. Toch voelde het alsof haar vel van haar lichaam was geschraapt toen ze klaar waren met haar. Haar styliste, Koen, was een vriendelijk persoon. Hij sprak wel overduidelijk als een homo, maar storen deed het niet. Lizz werd omgetoverd tot een echte zeemeermin met blauw en zilver en glinsterende dingen. Het zag er allemaal heel magisch uit. Ze kreeg ook gouden haren die prachtig werden opgestoken.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Uiteindelijk was mijn voorbereidingsteam klaar. "Kijk eens wat een pracht je nu bent!" zei Luus. "Niet dat je daarvoor nog geen pracht was natuurlijk!" zei Stella. Terwijl ze Luus een duw gaf. "Tuurlijk niet! Dat wou ik helemaal niet zeggen.. Ik wou gewoon zeggen hoe mooi werk we gedaan hebben. Niet dat er zo veel werk was, natuurlijk." Verontschuldigde Luus zich. "Ik weet wat je bedoelt." glimlachte ik naar haar.
"Mark komt er trouwens zo aan met je jurk." zei Stella me. "Mark?" vroeg ik. "Ja, Mark, dat is je ontwerpen."
Vreemd, dacht ik. Blijkbaar een typische ontwerpersnaam. Het zou toch niet? Nee, dat kon niet, die zat in district 8. Op dat moment vlogen de deuren open. En ja hoor, alles kon in het capitool. Voor mijn neus stond Mark, DE Mark. Die me uitschold, beledigde, bedreigde en sloeg. Jep, die Mark. "Hallo liefje!" zei hij. En hij wou me omhelzen. "Ik ben jou liefje niet!" zei ik fel. Mijn voorbereidingsteam keek verrast toen. Mark leek zelf ook een beetje van zijn stuk gebracht. "Hoe dan ook ik heb een jurk voor jou gemaakt. En iemand anders heeft ze gepast, maar ik heb natuurlijk jouw maten al lang." Hij moest om zijn opmerking lachen. Ik vond er niets grappig aan. Hij deed de beschermhoes van de jurk af. Ik moest toegeven, hij was oogverblindend. "Aangezien jullie district textiel als thema heeft, mocht ik eender wat doen, als het maar met textiel was. En natuurlijk zijn alle kleding daarvan gemaakt." Hij moest terug met zichzelf lachen. Misschien had ik hem liever in het atelier, dan was hij nog net iets minder vol van zichzelf. Ik deed de jurk aan. Daarna werd mijn make-up gedaan en daarna mijn haar. Mijn haar werd in een dot gedaan met wat nonchalante losse lokken. En er werden repen stop in gevlochten asorti met mijn kleding. Net als mijn make-up. Met glittertjes en alles, omdat er aan mijn kleed ook glitterstof zat. En dan kwamen de schoenen. Stiletto's. Ik kon op stiletto's lopen, ik moest het ook doen als ik voor reclamecampagnes moest poseren, of voor het plezier van de stylist op en neer moest lopen om zijn kleding te tonen. Ze waren ook mooi! Donkeroze met glittertjes en al. Mark moest het van mijn gezicht hebben afgelezen, want hij zei. "Ik weet dat ze mooi zijn. Dat kan zelfs jij niet ontkennen." Ik reageerde er niet op. Hij stond daar maar met zijn stomme glimlach.

hier is het
kkweet dat de kwaliteit ni goe is, ma potlood scant ni zo goe, tis maar om een idee te geven hé

Off: inderdaad een goed idee, keb u nagedaan, keb ook iets getekent, in mijn tekstje staat dat het zeer mooi is, beeld het je gewoon wat mooier in, en echter XD, alee, dan via paint, want anders zou het op niets trekken XD

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Op een gegeven moment komt mijn stylist binnen.
"Ik ben Freya, je stylist." Zegt ze. "Het is de bedoeling dat we jullie verkleden met als hoofdthema de bedrijfstak van het District bij jou en Will is dat dus vee."
"We worden dus koeien", zeg ik, met blik op het ergste. Freya glimlacht.
"Niet echt", lacht ze. "Je krijgt geen hoorns, Will wel, maar jij bent een vrouw, en vrouwenkoeien hebben geen hoorns. Je hebt wel precies gespleten hoeven aan je voeten, maar voor de rest enkel een gewoon neutraal zwart kleur, met enkele dingen in witte schapenvacht erop genaaid." Dan gaat ze een pak halen, waar de kleding inzit. Ze haalt het kleed eruit, en ik hap naar adem. Wat ze erop heeft genaaid, allemaal uit schapenwol, de letters in wit, de rest van het kleed in bruine schapenwol, is prachtig. Het past bij mij, en ik zal er als een ster uitzien, dat heeft ze ook laten weten, aan de hand van het kleed.
"Ik hoop dat je het mooi vind, Allyssya."

off: bijpassend? Will heeft een bruin pak. En daarbij, een vrouwelijke koe heeft wel hoorns, alleen worden die vaak eraf gehaald, gevijld of hou ze dat ook doen, zodat ze de boeren niet kunnen aanvallen. Het is niet bepaald wat ik in gedachten had, maar ja, twee verschillende stylisten kunnen een ander gedacht hebben. Ik zal wel iets verzinnen met verkeerde communicatie.

Dictrict 10: Will Sheepedee (18 jaar):
"Heb je al gezien hoe het eruit ziet? Het kleed van Allyssya bedoel ik", vroeg Will.
"Sst, zit stil, straks maak ik nog een fout!", siste Dieter.
"Neen, nog niet, maar ik heb haar mijn plan uitgelegd en ik denk wel dat ze het begrepen heeft, wat ik wil", antwoordde Rinkel, niet echt overtuigd.
"En als dat niet zo is?", vroeg Delphine plots.
"Dan hebben we twee pakken die niet bij elkaar passen en is dat dikke pech hebben", zei Rinkel weer.
"Dan hoop ik dat dit mooier is dan dat van Freya. Als ik eerlijk mag zijn vind ik haar niet zo geweldig. Totaal niet mijn stijl. Ze is zo, zo ja, hoe zeg je dat?"
"Zo gewoon", viel Delphine haar bij. Ai, ze waren weer vertrokken voor een hele discussie over stylisten en kledingontwerpers. Dieter deed gewoon verder met de make-up. Will had het gevoel dat het bijzonder aan het worden was. Op Dieter vertrouwde hij op de een of andere manier. Aan de manier waarop hij deed gaf hij hem ook de indruk dat hij lichtelijk boven Rinkel stond. Of misschien kon Rinkel niet zonder hem en kon hij zich daarom meer permiteren.

Off: sorry, maar ik dacht vooral aan de schapenwol en gespleten hoeven waar jij het dan over had. Des noods maak ik er bruine wol van.
Off 2: Ik heb het veranderdt naar ook een bruin kleed, uit schapenwol, en de tekst in witte wol, en gespleten hoeven, zo beter?

off: je had het mogen laten staan hoor, dan konden de stylisten ruzie hebben, dat is altijd wel lachen en dat zorgt voor extra spanning...

Off: ja, ik heb het nu helemaal aangepast, maar ik hoop dat het nu goed is. Twee verschillende pakken zijn ook niet echt goed he

Mensen? -Ja, en sorry Amy dat is dubbelpost, maar ik ben bang dat de anderen het anders niet gaan lezen, maar gaat er hier nog iemand in posten? Het is ondertussen al zeker 2 weken geleden. Ik zou niet willen dat deze fijne RPG stilvalt...

off: ik ga binnenkort met Malvin zeggen dat de openingsceremonie begint. Maar ik ben vandaag geen tijd meer. dus blijf af en toe maar kijken, het is in aantocht.