The first Hunger Game

Off: oké!

Presentator: Malvin (18 jaar):
“Oke, Malvin, dit is het moment, het gaat beginnen. Je weet wat je te doen staat?” Malvin knikte naar Jolan. “Oke, ga ervoor”, zei Jolan. Het volkslied kwam ten einde en daar verscheen het prachtige tafereel. Alles stond klaar voor de tributen om te vertrekken aan de meest prachtige parade waar ze ooit in zouden meedoen. Lichten, schermen, camera's en publiek. Het publiek joelde en schreeuwde het uit. “Aller beste inwoners van het Capitool, geliefde inwoners van Panem,” iedereen werd stil en keek naar een groot scherm waar Malvin's hoofd op te zien was, “zet je schrap, want ik heet jullie allemaal welkom op de allereerste openingsceremonie, die voorafgaat aan de eerste hongerspelen aller tijden!” Het publiek ging meteen uit zijn dak. Ze waren al goed opgewarmd en daar was Marvin blij om. “Geef ze een daverend applaus! Jong, strek en vol levenslust, jullie tributen van deze eerste hongerspelen! Hier komen ze, district 1: Handsome Charming en Caitlin Jenniga; District 2: Rubbon Stone en Gem Diamond; District 3: Fred Phone en Grace Walkman; District 4: Bjorn Waterfall en Lizz Fishingtown; District 5: Viggo Energy en Lieselore Watson; District 6: Elijah Propel en Emilia Gomen District 7: Steven Treer en Rose Paper district 8: Zanzar Zeneb en Catlynn Kant; District 9: Michael Weading en Amaranta Corn; district 10: Will Sheepedee en Alyssya Jordan; district 11: Jamy Treetown en Niketa Reaps en District 12: Cedric Coal en Jenna Loren!” Applaus overal wanneer de eerste wagen verscheen, gevolgd door al de anderen. En nu was het Malvins taak ze een voor een te beschrijven op hun outfits.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):
Het was bijna tijd voor de parade toen ik Zanzar voor het eerst terug zag. Hij had een bijpassen donkerpaars pak aan met ook een bloem zoals die van mij op zijn borst. Hij stond er knap mee. "Dat pak gaat je goed af," zei ik hem. We gingen in wagentjes rondgereden worden, voortgetrokken door paarden. Het waren lieve paarden. Ik kon het niet laten hen te aaien. Hij halster was ook gewikkeld in de glitterende stof van mij jurk zodat alles bijpassen was. Ik dacht aan hoe graag ze wel niet vrij zouden willen lopen. "Jullie zijn niet zo anders al wij hé," zei ik tegen een van de twee. "Ze gebruiken jullie en als jullie niet meer bruikbaar zijn word je gedood en zelfs opgegeten."

Meisje D1: Caitlin Jennigan: 18:

Daar sta ik dan, klaar voor de ceremonie. Ik ben in een kleed gewikkeld, vol met verschillende soorten diamanten, juwelen enzovoort. Het is misschien wat veel, maar het is prachtig. Lauren, mijn stylist, ook met een L, heeft haar werk prachtig gedaan. Ze is een wonder. Op dat moment zie ik de tributen uit 12 staan, met diamanten versierd. Ik trek mijn wenkbrauw op, wat doen zij met diamanten? Dat vraag ik dan ook aan mijn stylist;
'Als je heel veel druk op steenkool uitoefent', zegt ze. 'En nee, het kan niet met de menselijke krachten, dan verkrijg je diamanten.' Fijn, ze hebben het weer voor mekaar gekregen. Nu ben ik weer niet uniek. Dan stap ik in mijn strijdwagen, samen met Han, klaar om over enkele seconden te vertrekken.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Nadat mij stylist was gekomen en ik mijn kleedje en hakken had aangedaan mocht ik eindelijk terug naar Michael. Ik zag hem al bij onze koest staat met twee crèmekleurige paarden voor. Ik draaide in een rondje. "Wat vind je ervan?" vroeg ik. Mijn kleedje was geel, met een spannende tot en dan de rok van het kleedje dat er net uit zag als graanstengels. Mijn haar hadden ze voor de helft ingevlochten en ook afgewerkt met graanstengels. Mijn hakken waren open met op het voorste gespje allemaal graankorreltjes. Ik vond het wel mooi. Michael was bijpassend gekleed. Hij droeg een soort gelig pak met een stijlvolle rieten hoed. Het was knap gedaan. Ik had nooit gedacht dat je van die objecten iets stijlvol zou kunnen maken. Hij zag er knap uit, nog knapper als anders bedoel ik natuurlijk.

=> vertrekpunt van de jurk...
http://us.123rf.com/400wm/400/400/jazzeroo/jazzeroo1006/jazzeroo100600056/7193780-gele-dames-hoge-hak-schoenen.jpg

Meisje D12; Jenna Loren: 18:

Wanneer ik binnenkom in de ruimte vanwaar de strijdwagens gaan vertrekken, zie ik Cedric staan. Ook in een diamanten pak gehuld. Ik heb een diamenten kleed om. Eerst snapte ik niet waarom, maar dan vroeg ik het aan mijn stylist Cecilia, en ze zei toen dat als je zeer veel druk op steenkool uitoefend, je diamanten krijgt. Dan stap ik in de strijdwagen, want straks gaan we vertrekken.

Jurk:
Schoenen:

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Ik kom toe in de zaal vanwaar we gaan vertrekken in de strijdwagens. Er zijn al veel andere tributen. De tributen uit 1, 8, 9, 12, Will en ik, en nog een paar anderen. Will heeft ook een pak aan dat gemaakt is uit schapenwol.
'Is het niet prachtig?' hoor ik Méllisa tegen Rinkel, Wills stylist zeggen. 'Zo bij elkaar passend, oooh, jullie deden prachtig werk, jij en Freya.' Ik moet mijn best doen niet in de lach te schieten. De mensen uit het Capitool zijn allemaal zo overdreven enthousiast. Nu, pech voor hen, ik ben niet enthousiast.
'Wat vind je ervan?' vraag ik aan Will.

Schoenen:

Presentator: Marvin (18 jaar):
"Helemaal voorop, de tributen uit het district dat ons voorzien van Lixeartiekelen! Zij dragen logischerwijs, prachtige kleren met diamanten en dure stoffen. Zie ze schitteren! Oogverblindend. En daar achter rijd de koets met daarin de tributen van district 2! gespecialiseerd in metselwerken en gehuld in prachtige, baksteenkleurige kleding! de patronen zijn fantastisch en kijk naar de vormen! ze zijn ware kunstwerken! En daarna komt district 3! Ze zorgen voor onze technologie en kijk ze schitteren! met veel tandwieltjes en van alle technologische snufjes rond hun lichamen! En daar, zie de tributen van district 4! Visserij, een echte zeemeermin met naast haar een stoere visser! Netten en schittering! Het lijkt wel alsof die kleine Lizz echt een vissenstaart heeft gekregen! kijk naar die afwerking! en dan die prachtige haren! En ook district 5 mach niet onderdoen! Hun stylistes gingen voor groene energie en hebben het duo omgevormd tot groene energiemakers. Wieke van windmolens en de schittering van zonnepanelen! Echt prachtig! En zie achter hen! De strijdwagen van district 6. Transport is hun bezigheid en dat is duidelijk aan hen te zien. Miniaturen van verschillende transportmiddelen zijn op de kleding bevestigd en de kleding lijkt wel een schilderij. Een landschap waarop alles voort lijkt te bewegen! Wat hebben de stylisten toch goed hun werk gedaan! En daar zien we ook district 7! Ik hoop dat er niemand een brandje aan zet, want dan is de kleding meteen weg! Volledige kostuums uit papier, prachtig! Fantastisch vouwwerk. En district 8 is ook verrassend! Wat een prachtige kleurencombinatie! De kleding doet de lijnen van de lichamen perfect uitkomen! De kostuums lijken erg op elkaar, maar zijn toch totaal verschillend. Hoe doen ze het toch! En daar, prachtig! Het koppel van district 9! Graan, dames en heren, maar dat hoefde ik jullie waarschijnlijk niet meer te melden. Prachtige kleuren en zie naar die hoen van Michael, echt modieus en prachtig! binnen de kortste keren loopt hier iedereen rond met zo'n hoed! En die kleding van Amanda, betoverend! Leuk uitgevoerd en erg prachtig! En daar, district 10! District van de veeteelt, district vaar alle ogen snel op vallen! Het district van Will Sheepedee! En kijk naar die kleding! prachtig gewoon! Hoe stoer de hoorns staan op die jongen zijn hoofd, hoe prachtig zijn lischaam schitterd, hoe leuk de broek en hoe goed gevonden de schoenen! En Allyssya staat ook prachtig in haar schapenvel! wat staat erop? We do it, We go for it, 10! prachtig! We doen het, wij gaan ervoor, 10! En daarachter, district 11! district van de landbouw. Ze zien er echt leuk uit in die outfits! sallopetten, volgehangen met groenten en fruit! en daaronder dragen ze niet erg veel meer. Niets eigenlijk. Ze zien er prachtig uit! vooral Niketa komt er prachtig in uit. En dan als laatste, wat is dat? foute keuze, foute keuzen. District 12 heeft ook gekozen voor diamanten. Waarom? Daar zullen we nog moeten achter komen. Maar ze zien er wel prachtig uit, allebei! en kijk, district 1 rijd al de kring in!"

Meisje D1: Caitlin Jennigan: 18:

Ze vinden onze kleding mooi, dat is één van de voornaamste dingen. Nu ja, het is wel prachtig gedaan. Lauren is echt de max wat dat betreft. Ze is lief, vriendenlijk, en kan als de beste kleding ontwerpen. Nu ja, ik ben nog steeds jaloers op de kleding van District 12, ze hebben het goed gekozen daar, en niet zoals Marvin zegt, fout gekozen. Dat maakt natuurlijk niet goed dat ik jaloers ben.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Ze vinden mijn kleding -en die van Will natuurlijk ook- fantastisch. Ik moet het toegeven, het is wel echt prachtig. Mijn tekst, en Wills horens lijken levensecht. Ik werp een blik op de tributen achter ons. Ik zie iets glinsteren, en dan zie ik dat District 12 diamanten kleding aanheeft. Rare keuzen, maar ik ga er mijn kop niet over breken. Ik ga op zoek naar Wills hand, wetend dat als we ons als een team presenteren, dat ze dat fantastisch gaan vinden.

Meisje D12: Jenna Loren: 18:

Ik zie verbaasde blikken op ons geworpen. Natuurlijk, die klojo's zijn te dom om het te begrijpen. Maar bij ons interview zal ik het met vol genieten uitleggen. Tot nu, geniet ik van mijn prachtig kleed.

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Nadat ik eindelijk verlost was van die tettertrienen kwam mijn stylist. Hij was zeer vriendelijk. "Ik had voor jou eigenlijk hoge hakken in petto, maar ik wil je dat na het voorval van daarnet niet echt aan doen, dus heb ik een andere oplossing gevonden. Maar eerst je kleding." Hij haalde de beschermhoes van mijn jurk. Het was een salopette maar dan een kleedje. Daar kon ik me wel in vinden. Thuis droeg ik ook altijd salopettes. "Je kan het met of zonder topje dragen, ik laat aan jou de keuze, voor mij maakt het niet uit." zei hij. "Liever met." antwoordde ik. "Dat dacht ik al," knikte hij instemmend. Hij hield me in de jurk en het topje. Het zag er mooi uit. En zo eenvoudig! "Ik vind het geweldig!" zei ik. "Nu al?" zei hij. "Dit is nog maar de basis."
Eerst moest ik mijn haar laten doen. Het werd een beetje nochalant opgestoken met nog wat losse lokken enzo. "Hier is de krans," zei Kevin. (Zo noemde mijn stylist) Het was werkelijk prachtig. Het was een krans met allemaal druiven, aardbeien, bessen (rode, witte, zwarte, bosbessen, en nog soorten die ik zelfs niet kende) en frambozen. En ik kreeg een ketting, armband en enkelband om met allemaal stukjes groenten. Van wortelen en radijsjes tot sla en courgette. Echt werkelijk van alles. Ik vond het prachtig, het maakte heel de outfit meteen zo kleurrijk. Daarna gaf hij me een schaal met fruit en groenten. "Wat moet ik hiermee? MOet ik die vasthouden?" vroeg ik verbaasd. "Nee hoor," lachte hij. "Dat is om op te eten, als je honger krijgt. Zo moet je niet aan je kleren beginnen eten. Ik lachte en nam een stukje ananas. Wat heerlijk was dat! Ik kon het niet geloven. Het enige van vers fruit dat we in ons district kregen waren halfrotte appels die op de grond lagen, maar dit, dit was toch nog iets heel anders! Ik hield echt van Kevin, hij was de held van de dag!. Ik kreeg als schoenen espadrilles die helemaal langs de bovenkant waren bedekt met groenten en fruit. "Het is tijd om naar de ceremonie te gaan," zei hij. Ik knikte en volgde hem. Beneden trof ik Jamy aan. Een steek van heimwee ging door me heen. Hij zag er precies zo uit als anders in de boomgaarden, maar dan met iets meer veriering. hij droeg ook een salopetten met groenten en fruitversiering net als ik. Ik dacht aan met zusjes en broer. Ik dacht aan Dina. Ze zou het geweldig vinden om Jamy zo te zien. Net zoals ze hem kende.


Jurk:

Meisje D12: Jenna Loren: 18:

We zijn bijna in de stadscirkel. Iedereen is oh zo mooi gekleed. Iedereen ziet er zo kwetsbaar en lief uit, iedereen ziet er zo, hoe moet ik het zeggen? Normaal? Maar ik weet dat het niet lang zal duren eer velen onder hen gaan moorden, en een monster worden. Ze zullen stuk voor stuk vergeten dat ze mensen zijn, niemand zul je nog kunnen vertrouwen. Nou ja, districten 4, 6, 10 en 11 zien er wel betrouwbaar uit. Maar we moeten stuk voor stuk proberen naar huis te gaan. Iedereen wil zijn familie terugzien, niemand wil dood.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

De parade begon en we zagen de anderen. Iedereen was op zijn manier mooi aangekleed. Sommigen wel veel origineler als wij, maar ja, wat wil je dan ook met een Marc als stylist. Ik vroeg met af wat Kasim hiervan zou denken. Heel dit gedoe, hij zou het belachelijk vinden denk ik. Het was ook eigenlijk wel belachelijk. Maarja, wat in het capitool was dat niet? Ik bleef maar glimlachen naar iedereen en zwaaien en nu en dan keek ik naar Zanzar, ik was blij dat we hier samen stonden.

Jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
"Je ziet er schitterend uit", antwoordde Michael. Toen moesten ze instappen. Michael hield met een hand de wagen vast en had de andere rond Amaranta's middel gelegd. Hij hoorde de geluiden en de adrenaline stoomde door zijn lijf. Hij hield haar stevig vast. Ze zagen een voor een de wagens vertrekken. En dan vertrokken zij. Ze reden de scene op en werden overdonderd door lichten, geluiden en applaus. De stem van Marvin klonk luid door de luidsprekers wanneer hij de outfits besprak.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
Alles ging plots heel snel. De laatste hand werd gelegd aan Zanzars kledij en dan moesten ze snel naar de parade. Toen ze daar dan waren, gaf Zanzar Catlynn meteen een glimlach cadeau. Ze stapten in de wagens en wanneer het hun beurt was, vertrokken ze. Alles was zeer groots en overweldigend, maar Zanzar wist toch een soort mysterieuze glimlach op zijn snoet te zetten. Een tip die hij van de burgemeester gekregen had. Hij zwaaide niet, maar knikte naar mensen waarmee hij toevallig oogcontact maakte. Enkele tienermeisjes begonnen te gillen toen ze Zanzar zagen knikken, wat jaloerse blikken opleverde van de jongens die erbij stonden. Hij hoorde ook ergens zijn naam roepen. Maar bijna elke tribuut werd wel eens in het publiek genoemd. Ook Catlynns naam hoorde hij verschillende keren. Hij keek even naar haar en zag dat zij net ook keek. Hij gaf haar een bemoedigende glimlach en ging dan weer verder met het publiek om zijn vinger te draaien. Of dat was toch het ding dat hij probeerde te doen.

Meisje district 6: Emilia Gomen (14 jaar):
Ze ging met veel zenuwen in de wagen staan. Het kostuum was zwaar en alles zag er groots uit. Voor het eerst zouden ze niet meer omringd zijn door volwassenen. Elijah zag er ook zenuwachtig uit. Samen stonden ze nu op de wagen en even later vertrok die. Met een klein hartje keek ze naar alles wat daar buiten gebeurde. Ze stond eert even verbaast en met een redelijk angstige blik te kijken, maar besefte dan dat het spel eigenlijk al begonnen was. Ze herpakte zich en zette een glimlach op en zwaaide.

Jongen district 2: Rubbon Stone (15 jaar):
Rubbon stond trots en recht in zijn strijdwagen. Hij zwaaide en glimlachte en deelde kusjes uit naar zijn fans. Hij voelde zich in zijn element. Hij vond het fijn dat iedereen zo juichte en applaudisseerden. Hij hoorde zijn naam meerdere keren vallen en glimlachte zelfvoldaan.

Jongen district 7: Steven Treer (12 jaar):
Ik was echt bang. Ik hield de hand van Rose stevig vast en zij stond naast me als een echte zus. Dan begin de wagen te rijden. Rose deed het stukken beter dan ik. Ik probeerde te glimlachen en wuifde wat. Ik zag enkele reacties van de mensen. Ze leken me schattig en ontroerend te vinden. Ik deed mijn best recht te blijven staan en het zo goed mogelijk te doen, maar dat was echt moeilijk.

Jongen district 11: Jamy Treetown (14 jaar):
Hij was blij met zijn kleding. Hij deed het met veel zin aan en dacht bij zichzelf dat er geen enkele tribuut was die zo tevreden was met de outfit als hijzelf. Toen hij Niketa zag, bedacht hij zich. Oke, ze waren met twee die blij waren. Jamy had niets onder zijn sallopet aan gekregen. Niketa echter wel. een topje. Allemaal heel basic, maar de fruit en groenten maakte het al stukken minder basic. Hij hoorde hoe zijn styliste begon te klagen tegen de andere styliste, die Kevin bleek te heten. Kevin kreeg een heel gezeur over zich heen over het feit dat hij Niketa's mooie lichaam verstopt had. Maar Jamy vond dat helemaal niet erg. Hij zou zich minder ongemakkelijk voelen. Hij wist dat, als Niketa niets had aangehad onder haar sallopet, hij het nogal lastig zou gevonden hebben zo naast een bijna-naakte vrouw van 16 te staan. Dat hij zelf niets aan had onder zijn sallopet, vond hij niet erg. Dat was tenslotte in zijn district ook zo als het warm was. Dan deden de jongens en de mannen hun T-shirts uit en lagen die ergens op de grond, tot ze weer naar huis gingen. Ze gingen samen in de strijdwagen staan. "Ik vind onze outfits nu al de aller leukste!", zei Jamy tegen Niketa. "Ik ben er zeker van dat iedereen thuis blij gaat zijn." Daarmee doelde hij voor zichzelf vooral op Dina en zijn ouders. De strijdwagen vertrok. Jamy zette zijn mooiste glimlach op, wat niet moeilijk was met zo'n leuke kleding. Toen Marvin hun kleding besprek, wist hij dat de camera's op hen gericht waren. Hij maakte van de gelegenheid gebruik en deed weer het teken van hem en Dina. Toen begon hij weer te glimlachen en te zwaaien.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Iedereen was zo mooi verkleed. District 1 in diamanten, 2 in metselkleding, al was het voor metselaars, het zat zeer origineel in elkaar. 3 kreeg allemaal technologische snufjes, en bij 4 leken ze echt zeedieren. Er zijn zoveel prachtige dingen aan die ik niet kan beschrijven. Wat je dan prachtig kunt noemen, de mensen hier zijn niet echt prachtig in hun hoofd, om het zo te zeggen, zij doen ons dit ten slotte wel aan. Maar ik probeer vriendelijk over te komen. Ik zwaai, glimlach vriendelijk, en van heel af en toe rozen op. Ik hoor mijn naam zelfs vele keren vallen. Die van Will valt wel 10000 keer, ik ben blij dat ik hem als District's partner heb.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Ik moest glimlachen om Michaels complimentje. Om de een of andere reden voelde ik me weer in de prille beginfase van onze liefde. Misschien zelfs nog beter. Toen werd ons geluk overschaduwd door de pijnlijke gebeurtenissen van de opstand. Plots werd ik nerveus. Mijn been. Ik keek snel naar de plek op mijn enkel waar de kogel zich een weg had doorgeboord, maar mijn voorbereidingsteam had het geweldig weggewerkt. Ik haalde opgelucht adem. Doordat ik de laatste tijd geen echte fysieke inspanning had moeten leveren voelde ik de pijn niet echt. hij was wel nog altijd aanwezig, maar het was meer een soort zeurende ondertoon geworden. Ik hoopte dat de andere het niet zagen. Ze zouden mij als een makkelijke prooi kunnen zien en dat zou me minder tijd geven met Michael. We moesten vertrekken. Michael en ik namen elkaar goed vast op steenvast samen uit te rijden; samen.
De menigte was overrompelend. Het was echt immens. ik glimlachte mijn grootste glimlach, niet voor de show, neen, ik was oprecht gelukkig hier samen met Michael te zijn/ Er waren betere opties om een leven te eindigen. Later bijvoorbeeld, maar momenteel was dit wat we hadden en ik begon ervan te genieten;

Meisje district 3: Grace Walkman (17 jaar):
Ik hoorde mijn naam geen enkele keer. Ik had een vastberaden blik. Ik zwaaide niet, omdat dat mij afgeraden was door mijn styliste. Mijn karakter voor deze spelen zou vastberadenheid en vechtlust zijn. Ik hoopte maar dat ik het goed kon vertolken.

Jongen District 4: Bjorn Waterfall (18 jaar):
Mijn stylisten waren in de wolken met mij. Ze vonden het super dat ik zo'n fijne smaak had. Ze staken me in een origineel visserskostuum met vele netten en glinsterende vissen die zo gezegd in het net gevangen zaten. Het zag er echt schitterend uit. Ook de schmink was erg leuk. Toen ik Lizz zag, was ik ontroerd. Ze zag er werkelijk oogverblindend schattig uit. Haar broer zou trots op haar zijn. We stapten onze strijdwagen in en reden even later weg. Het publiek was erg enthousiast.

Meisje district 5: Lieselore Watson (16 jaar):
Mijn styliste had me volledig omgetoverd in groene energie. Ik glinsterde helemaal. Aan mijn kunstbeen was inderdaad gedacht. Het meeste tijd is daarheen gegaan. Ze hadden me een atletisch kunstbeen gegeven waarmee ik net zo goed zou kunnen functioneren als dat ik mijn eigen been nog zou hebben. Het was wel even wennen en ik besefte dat ik de trainingsweek vooral ook zou gebruiken om dat ding gewend te worden. Toen we in de streidwagens stonden wilde Viggo dat we er zouden uitzien als vrienden. Vrolijke vrienden. We moesten glimlachen en zwaaien. Doen alsof we blij waren dat we eindelijk in het capitool waren. "Denk aan het aller fijnste ter wereld" Had hij gezegd. Bewonderenswaardig genoeg lukte het me ook om een glimlach te toveren die er oprechter uit zag dan ooit ervoor. We stonden hand in hand op de strijdwagen te zwaaien.

Jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
Will liet het allemaal maar wat over hem heen komen. Hij was niet echt goed in genieten van in de belangstelling staan. Hij glimlachte wel naar iedereen en was zijn sympathieke zelf. Hij zwaaide met krachtige, grote bewegingen (dus niet los uit het polsje) en hoorde veel mensen zijn naam roepen. Het was best raar. Thuis was hij bijna altijd alleen geweest met zijn schapen. Nooit hebben er veel mensen dingen tegen hem gezegd. En nu... Er werden rozen gesmeten en de meeste werden door Allyssya opgevangen, al was het niet altijd zeker of die voor haar of voor Wil waren. Wil ving er ook wel een paar, maar de meeste liet hij over aan Allyssya. Zij verdiende dit even goed. Op een gegeven moment hoorde hij op een plek dat zijn naam door vele mensen bij elkaar werd geroepen. he aantal mensen begon zich uit te breiden en even leek het erop dat iedereen zou beginnen. Daar had Will eigenlijk niet echt veel zin in. Hij verzon daarom maar snel iets en zwaaide zijn beide armen in de lucht. Het publiek zag dit als een teken en begon spontaan een wave. Dan begonnen ze te applaudisseren en te joelen. In ieder geval waren ze voor even toch gestopt met zijn naam te roepen. Will glimlachte. Eigenlijk was he best nog wel grappig hoe die mensen uit het Capitool reageerden...

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

We zijn bijna in de stadscirkel. Ik vang nog een paar rozen enzo op, al zijn ze waarschijnlijk voor Will bedoeld. Ik geef er nog een paar aan hem, en zeg:
'ze zullen wel voor jou zijn.' Ik zie iedereen zwaaien, en ik vraag me af of al die mensen echt wel zo enthousiast zijn, of dat gewoon laten blijken, omdat ze bang zijn voor Dust en de andere hoge politiekers.

Presentator: Marvin (18 jaar):
"En de eerste tributen komen al de stadscirkel opgereden. Straks zal de president iedereen nog eens toespreken en dan begint alles pas echt. Een hele week interviews met verschillende mensen in en buiten het Capitool. De tributen zullen die week echter anders gebruiken. Zij krijgen de kans om te trainen in een speciaal ingericht trainingscentrum. Ze zullen volledig klaargestoomd worden en leren er verschillende vaardigheden. Daarna krijg ik de kans om ze persoonlijk te ontmoeten in een groot interview, waar ze elk een korte tijd krijgen om jullie te tonen wie ze zijn. Morgen, vanaf tien uur 's ochtends kunnen jullie beginnen met het kiezen welke tribuut jij wil sponsoren. Wanneer het spel dan echt begonnen is, kunt u geld beginnen doneren. Maar wees er snel bij en kies juist, want de eerste geldschieter van de winnende tribuut krijgt een fantastische prijs!" Marvin vertelde alles wat op zijn papieren stond en zag dan dat ook de laatste tributen in de stadscirkel waren gereden. "En hier zijn ze dan, allen bij elkaar! De tributen van Panems alles eerste hongerspelen!" Applaus weergalmde en iedereen juichte. Dan maande de president iedereen tot stilte.

Jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
Will nam de rozen aan die Allyssya hem toestak. "Ze zijn voor ons alle bij", zei hij. Hij wilde ze in een vaas steken en op de tafel zetten op de plek waar ze elke keer samen zouden eten. Ze reden de stadscirkel op en Will keek naar de president die hij nu voor de eerste keer in levende lijven zag. Hij wende zijn blik af en zette weer een brede glimlach op. Toen ze dan uiteindelijk tot stilstand kwamen was hij best blij. Evenwicht houden was niet altijd even makkelijk in zo'n strijdwagentje.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Ondertussen stonden we al in de stadscirkel. Alle tributen, van 12 tot 18. Allemaal op weg naar de dood. En wat is die Marvin toch een sadist! Enkel erover praten dat we verheerlijkt gaan worden, en trainingen en interviewen gaan krijgen. Alsof we dat willen! Maar over onze dood? Nee, daar wordt niets over gezegd. Ik moet mijn best doen niet te gaan schreeuwen hoe erg ik het Capitool wel haat, hoe ze ons mishandelden. Ik zal vechten zoals ik in de oorlog heb gedaan. En dit keer niet enkel tegen mijn mede-tributen, maar vooral tegen het Capitool. Ik ga me verzetten tot mijn dood.

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):

Tijdens de parade waren ik en Jamy een echt team, dat was de bedoeling toch, maar ik denk ook wel dat het zo overkwam. Hij deed weer dat ene teken dat ik hem al eerder had zien doen. Ik zou hem er straks naar vragen. Ondertussen probeerde ik net zo hard te glimlachen en te zwaaien als Jamy dat deed. Maar het lukte me gewoon niet, zeker niet na het incident met de hakken en de tijd die ik met mijn voorbereidingsteam had doorgebracht. Er waren mensen die Jamys naam riepen maar slechts één enkele keer hoorde ik die van mij. Het zou niet makkelijk worden. Ik zag in de mensen hun ogen dat ze medelijden hadden. Al was ik er nog niet uit of die medelijden voor mij of voor Jamy bedoelt was. Ik zou in ieder geval blij zijn als alles over was.

Meisje D12: Jenna Loren 18:

Iedereen staat ondertussen al in de stadscirkel. Marvin heeft het publiek toegesproken, en ik ben blij dat hij geen opmerkingen meer heeft gemaakt over mijn kleding. Als het interview plaatsvindt, zal ik zeker aan al deze domme kloten uitleggen hoe het komt dat ik in diamanten gewikkeld was/ben. Maar tot dan, kan ik het Capitool lekker blijven haten, zonder dat ik er een woord moet over zeggen. Volgens hem krijgen we nog trainingen ook. Best, kan ik even gaan praten met de andere tributen, en eventueel bontgenoten zoeken. District 10 wil ik zeker, en 11 lijkt me ook betrouwbaar. Anderen ook, maar met iedereen een pact vormen, is te veel. Ik kijk nog eens naar de tributen uit 10, en besef hoeveel geluk die Allyssya Jordan wel heeft met een bondgenoot als Will Sheepedee. Hij is nu al geliefd bij het Capitool, en daarom zij ook. Het Capitool is zot van District 10.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

In het begin had ze zich voorgenomen de mensen niet aan te kijken. Ze wist dat ze die anders in haar dromen zou terug zien, of dat ze ze later zou herkennen en dat een heel akward gevoel zou geven. Ze had dat altijd. Ze wist wat het capitool was, en ze zou zijn inwoners niet aankijken, want ze was bang dat ze dan zou vergeten wat er met Kasim was gebeurt. Door heel het gedoe hier zou je het ook bijna vergeten. Misschien was dat de bedoeling wel. Misschien niet. Maar ze kon het toch niet laten en keek een paar mensen in de ogen. Een rilling ging over haar rug. Het was ook gewoon zou vies. Al verschillende emoties, velen waren opgewonden, anderen verbaasd en van anderen wou je niet weten wat er zich allemaal in hun ogen afspeelden.
Vooral die laatste groep bezorgde haar rillingen. Ze deed haar denken aan Renbrand.
Ondanks de golf van gevoelens die door haar heen raasde bleef ze glimlachen en zwaaien. Politiek.

Presentator: Marvin (18 jaar):
"Welkom!", zei de president. Het applaus verzwakte en dan zei de president opnieuw: "Tributen, wij verwelkomen u!" Hij zweeg even en gaf de mensenmassa de tijd om te applaudisseren. "En we wensen jullie", vervolgde hij dan. Hij wachtte even tot het publiek weer wat stiller was. "Een fijne hongerspelen" hij glimlachte even en zei dan: "En mogen de kansen ímmer in u voordeel zijn!" Het publiek applaudisseerde als zotten en even later begon het volkslied te spelen en werden de tributen een voor een naar binnen geleid door hun begeleiders en hun mentors. Marvin moest nog even wachten tot ze allemaal weg waren en het volkslied gedaan was.

"Zo, dat was het dan voor vandaag. Morgen ochtend beginnen we de dag met een beoordeling op de kleding van de tributen die ze deze avond aan hadden. Ik wens jullie allen een fijne nacht en nogmaals: fijne hongerspelen!" Marvin moest nog even blijven lachen voor de camera, en dan ging de lamp uit. Hij was niet meer op het scherm. Hij zuchtte opgelucht. Weer een dag achter de rug. Hij liep naar zijn opmaakkamer en kleedde zich weer om. Daarna nam hij afscheid van zijn medewerkers en ging meteen naar huis. Hij hoopte dat dit alles snel achter de rug zou zijn. Voor hem was dit mentaal al bijna een even erge nachtmerrie als voor de tributen. Hij stond ook op het randje van de dood. Als hij zou blunderen, zou hij ook hangen. Als de president of zelfs Jolan er zouden achter komen dat hij de verre geschiedenis bestudeerde, dan zou hij sneller dood zijn dan dat hij 'fijne hongerspelen' kon zeggen. Met die gedachten viel Marvin uiteindelijk in slaap.

Meisje district 4: Lizz Fishingtown (13 jaar):
"Prachtig, Lizz, je hebt het echt geweldig gedaan!", zei Koen vrolijk en hij omhelsde Lizz. Ook Bjorn kreeg complimenten van zijn styliste. Ze liepen samen met Dodoo en de burgemeester naar de lift. De lift was groot genoeg voor hun zessen. "Boven staat er ons een groot maal te wachten en dan wil ik dat jullie meteen in bed kruipen. Morgen is het vroeg dag en moeten jullie fit zijn voor de training", zei Dodoo.

Jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
Ze waren uit het zicht van de menigte en Will gaf een deel van de rozen aan Rinkel. "Ach, dank je, jongen, dat is zo lief van je. Will glimlachte. "De outfit heb ik ten slotte aan jou te danken", zei hij. Hij vond Rinkel best wel een fijn persoon en vrouwen zagen bloemen toch liever. Will gaf er ook een aan Gallixa. "Ach, dat hoeft toch niet", zei ze met een glimlach, maar ze was toch blij om hem aan te nemen. De rest van de bloemen (het grootste deel), gaf Will aan Allyssya. Hij was nog steeds zeker dat hij zelf niet zou winnen. Ze liepen naar de lift en stapten alle zes in. "Wij hebben een loft op verdieping 10", zei Gallixa vrolijk. Blijkbaar had ze hem al gezien en kon ze niet wachten om erin te trekken. Het moest dan wel een heel grootse loft zijn als zelfs iemand van het Capitool zelf er zo enthousiast over was.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

'Dat hoeft niet Will', zeg ik terwijl hij me bloemen geeft. Maar ik neem ze toch maar aan. Ik zal ze boven wel in een vaasje stoppen. Op dat tafel ofzo. Dan vergeet ik tenminste niet wat er me te wachten staat. 'En ja, Freya', zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. 'Je kleed was fantastisch. Jouw pak voor Will trouwens ook, Rinkel.' ze kijkt me lachen aan. Ja, denk ik. Je hebt beter geen ruzie mat je vrienden. Wills pak was trouwen echt wel mooi hoor. Vergeleken met dat uit enkele andere districten. Eens we daar - op de 10de verdieping - zijn, ben ik overdonderd. Moest de arena ook maar zo mooi zijn...