The first Hunger Game

Off: oke, mensen, wat de eerste avond gebeurd is is gebeurd en wat er 's ochtends is gebeurd is ook gebeurd. Iedereen is nu aan het samenkomen in de training.

Presentator: Marvin (18 jaar):
"Goedemorgen Panem en welkom terug in dit spannende eerste deel van de aller eerste hongerspelen! Zoals iedereen ondertussen al weet, zijn de hongerspelen nu officieel begonnen. De tributen hebben nu een week om zich voor de bereiden op de arena en wij hebben ondertussen de tijd om van alles over hen te weten te komen. En vandaag beginnen we waar we gisteren geëindigd waren. Een goed gesprek met de stylisten van al de tributen, te beginnen met de stiliste van Caitlin Jennigan, die in naam van District 1 gisteren stond te schitteren in haar praalwagen. Lauren, je hebt er je werk van gemaakt, hè. Die creatie was echt prachtig!", zei Marvin aan het begin van een nieuwe dag. Het was negen uur en de tributen zouden dus op dit moment beginnen aan hun eerste training.
"Ja, ik heb er echt lang aan gezeten om het perfecte op mijn blad te krijgen. Vanaf ik de opdracht heb gekregen, tot enkele dagen voor de namen bekend waren", zei Lauren trots.
"Wanneer hebben jullie die opdracht dan gekregen?"
"Ach, ik heb hem redelijk snel gekregen. Ik was een van de eerste stylisten die ze vroegen en natuurlijk zei ik meteen ja. Ik denk dat dat zo'n half jaar geleden moet geweest zijn."
"Hoe heb je de samenwerking met de styliste van Handsome Charming eigenlijk ervaren? Het moet toch moeilijk zijn om niet volledig je eigen zin te kunnen doen, niet?"
"Ach, we hadden al eerder samengewerkt. We zijn prima op elkaar afgestemd en vullen elkaar perfect aan. Rick is echt een fijne man om mee samen te werken."
"Ja, dat is waar, ik heb gehoord dat jullie jullie opleiding samen hebben gedaan."
"Ja, inderdaad, we zijn toen al goede vrienden geworden. Ja, die tijd, lang geleden. Zo'n vijf jaar nu al."
"Vijf jaar afgestudeerd en nu al zo'n grote opdracht, je moet je vast heel erg vereerd voelen."
"Ja, dat doe ik ook. Ik denk dat het voor ons allemaal echt een enorme eer is om hiervoor te mogen ontwerpen."

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Samen met wil loop ik naar de training. Het is ondertussen al 5 voor 10, en ik wil niet te laat komen, de eerste dag. Gallixa heeft trouwens gezegd dat ze daar stipt op tijd beginnen, en ik wil dus absoluut niet te laat komen. Het is gewoon het principe. Ik kom niet vaak te laat, maar als ik eens te laat kom, dan krijg ik onmiddellijk onder mijn voeten, zonder enige uitzondering.

Jongen district 10: Will Sheepedee (18 jaar):
We moesten wachten in een vak tot het tien uur was. Nog vijf minuten dus. Stilaan troomde ieereen binnen. De tributen van vier waren er al voor ons en stonden nu bij ons te wachten.

Meisje district 4: Lizz Fishingtown (13 jaar):
Als eerste waren we binnen gekomen in de trainingszaal. Na een tijdje kwamen de tributen van 10 binnen. Ze moesten bij ons komen staan en mee wachten op de andere tributen. We waren stil. Ja, het was ook nogal ongemakkelijk. Ze zouden binnenkort moeten sterven, als ik wilde winnen.

Meisje D12: Jenna Loren: 18:

Ced en ik liepen het trainingscentrum binnen. Er waren nog niet veel tributen, maar de tributen die ik zag... ik kreeg er in ieder geval geen aangenaam gevoel van in mijn maag. Het was eng om alle mensen te zien, van wie de meesten of allemaal binnen 2 à 4 weken dood gingen zijn. Ik zou ook dood zijn, dat weet ik, maar veel van mijn medetributen zullen ook sterven, zonder enige twijfel. Er kon maar één iemand winnen. Waar ik vooral geen goed gevoel van krijg, is wanneer ik Will Sheepedee zie staan. Hij heeft samen met Bjorn uit 4 het meeste kans om te winnen. Maar of ze wìllen winnen, dat is natuurlijk iets anders.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
Samen met Catlynn kwam hij de zaal binnen. Ze werden meteen naar de andere tributen gestuurd. Daar moesten ze wachten. Het was bijna tijd, iedereen sijpelde binnen en ook de spelmakers begonnen binnen te komen. Ze stonden aan de kant en enkele hielden een glas in hun handen met een lichtgele vloeistof waarin lichte bubbeltjes van de bodem naar boven gleden in een ophoudende slinger. Zanzar keek naar de tributen, een voor een. De een zag er al zelfverzekerder uit dan de andere en de kleinste zag er gewoonweg bang uit.

Jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
Michael had heerlijk geslapen met Amaranta in zijn armen. Nu moesten ze beginnen trainen. Het zou als een fijn uitstapje zijn. Ze kwamen binnen in de trainingszaal en liepen bijna automatisch naar de andere toe, die allen in een vak stonden te wachten. Michael keek naar wie er al was, maar deed niets voor Amaranta wat zou gaan doen. District 12 en 8 en ook district 10 en die andere twee waren van 4.

meisje District 6: Emilia Gomen (14 jaar):
Ze kwamen aan in de zaal en moesten bij de anderen gaan staan. Ze hadden besloten om apart te trainen. Ze waren nu al met de helft van de districten. Emilia was een beetje stressig. Ze zag de spelmakers en voelde nu al de druk opkomen. Veel hing af van hun oordeel. Ze vroeg zich af wat District 6 nu aan het doen zou zijn. Waarschijnlijk was het leven al lang op gang gekomen en zaten de kinderen al op school.

Jongen district 11: Jamy Treetown (14 jaar):
Jamy had heerlijk geslapen, maar toen hij wakker was geworden had hij met een geweldige schok terug in de werkelijkheid gevallen. Nu liep hij naar het vak waar ze naar toe werden gestuurd. Samen met de andere tributen stond hij daar dan. Veertien al. Niemand zei iets en velen keken naar hun schoenen. Het was nogal een ongemakkelijke situatie.

Jongen district 2: Rubbon Stone (15 jaar):
Rubbon had veel zelfvertrouwen toen hij binnenliep in de trainingszaal. Ze waren nog op tijd, al waren ze niet de eersten. Hij had er veel zin in. Hij zou gaan kijken welke dingen hij nog niet kon en daarin zou hij zich gaan trainen, in de hoop hij daar even veel mee zou zijn als met de trainingen die hij thuis al had gedaan.

Jongen district 7: Steven Treer (12 jaar):
Hij kwam binnen in de zaal en zag meteen al de toestellen en wapens waarmee ze straks zouden moeten werken. Zijn maag draaide nu al om. Ze werden naar het vak geleid waar ook de rest al stond te wachten. Steven wilde niet naar gezichten kijken. In de plaats daarvan keek hij naar zijn schoenen.

Meisje district 3: Grace Walkman (17 jaar):
Het was een hel geweest. Enkel de aanwezigheid van haar styliste maakte het enigszins nog goed. Voor de rest zweeg iedereen tegen Grace. Maar echt volledig. Als Grace erbij was, werd er niets gezegd, tenzij Grace het niet kon horen. Fluisteren dus. Ook Fred mocht niets meer zeggen tegen Grace. Waarmee er gedreigd was, wist Grace niet, maar het moest iets vreselijks zijn, anders zou Fred nooit gehoorzamen. Nu liepen ze naar de andere tributen voor de training te starten. Grace begon te tellen. 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11 en 12. enkel 5 en 1 ontbraken nog.

Jongen District 4: Bjorn Waterfall (18 jaar):
Bjorn stond naast Lizz. Iedereen zweeg, dus zei hij ook niets. Lizz zag er niet al te bang uit, in tegenstelling tot de jongste tributen. Bjorn keek naar de ouderen. Will, Michael, Jenna... Hij hoopte maar dat Lizz het niet zou onderschatten.

Meisje district 5: Lieselore Watson (16 jaar):
Lieselore had een nieuw been en het voelde nog steeds raar aan. Ze kon er ondertussen al weer normaal mee lopen, zoals elk ander mens loopt, maar het voelde raar. Het was al zo lang geleden dat ze nog op deze manier had kunnen lopen. Ze had daarmee wel een voordeel. Ze had sterke armen gekregen door de krukken en nu ze weer normaal liep, was dat enkel positief. Ze vroeg zich wel af hoe ze met die nieuwe benen zou rennen. Zouden er nog dingen zijn die ze niet zou kunnen of zou ze alles weer kunnen zoals ieder kind die hier was?
Ze kwam aan bij de andere tributen. Ze waren laat. Enkel district 1 was er nog niet en die hadden nog maar 1 minuut.

Meisje D1: Caitlin Jennigan: 18:

Vol van zelfvertrouwen stapte Caitlin de zaal binnen. De meeste tributen waren er al, en zei waren dus net op tijd, zo te zien. Niet dat ze zich er zoveel zorgen om maakte. Hoe minder haar medetributen getraind waren, hoe beter, vond ze althans zelf. Zij had nergens voor te vrezen, ze had in District 1 al een speciale opleiding gehad. Die van 2 ook, dacht ze, en misschien van 4, maar dat wist ze nu niet echt zeker. Enkel voor District 2, Wille Sheepedee, en Bjorn Waterfall had ze dus nog te vrezen, maar voor de rest, nee, die kon ze zeker weten wel aan.

jongen district 10: Will Sheepedee (18):
"Goed, nu iedereen er is, kunnen we beginnen", zei een norse vrouw met een pitbull gezicht. "Ik ben de hoofdtrainer en per onderdeel heb je dan nog eens aparte trainers. Bij mij kan je strategie oefenen. Verder kan je ook nog overlevingstechnieken en gevechtstechnieken oefenen. Bij alle verschillende onderaspecten daarvan heb je dan nog eens verschillende trainers die je op weg zullen helpen." Dan overliep ze de regels voor de tributen. Will luisterde aandachtig en na de uitleg ging hij naar het onderdeel van boogschieten. Hij wilde dat eerst oefenen en ondertussen kon hij zien wat Amaranta en Michael zouden gaan doen, want die twee wou hij kunnen spreken.

meisje district 4: Lizz Fishington (13):
Lizz luisterde naar de uitleg en ging dan naar het deel van de overlevingstechnieken. Ze begon bij het maken van vuur. Dat zou ze goed kunnen gebruiken als ze het koud zou hebben. Ze zou er ook kunnen op koken. Ze leerde hoe ze een vuur moest aandoen en ook hoe je een vuur zo min mogelijk kon doen roken. Dat was wel iets dat nodig zou zijn, want vuur kan je gemakkelijk verraden.

Meisje D10: Allyssya Jordan: 18:

We mochten beginnen, en ik besloot maar onmiddellijk naar een tribuut toe te gaan, om te praten en kennis te maken. Ik kijk een beetje rond, wanneer ik de 13-jarige Lizz vuur zie proberen te maken. Ik besluit maar om naar haar te gaan. Vuur maken zonder te veel rook, kan ook altijd handig zijn, voor het geval ik het te koud heb tijdens de spelen.
"Ha, ik zie dat jij ook geïnteresseerd bent in makkelijk vuur maken?" zegt de trainen van het vuur maken. Ik glimlach.
"Inderdaad, dat kan tijdens de spelen altijd handig zijn." hij lijkt blij dat er nog iemand bij is gekomen. Ik heb zo het vermoeden dat dit niet het drukbezochtste gedeelte van het centrum is. Maar ik besluit maar onmiddellijk iets tegen Lizz te zeggen, om dan maar een gesprek aan te knopen. "Dag Lizz." zeg ik met een glimlach.

meisje district 4: Lizz Fishington (13):
Lizz schrok even toen Allyssya iets tegen haar zei. Ze was zo geconcentreerd bezig geweest met haar vuur dat ze niets had gemerkt. Ze keek even naar haar. "Euh, hoi", zei ze wat onwennig. Bjorn en zij hadden het niet echt gehad over met mensen bevriend geraken. Lizz keek even naar Bjorn. Wat zou ze nu moeten doen. Het kon nooit kwaad om een gesprek met Allyssya te hebben. Als ze bondgenoten werden, zou het goed zijn dat ze elkaar al wat kenden en als ze vijanden werden, ja, dan was het ook handig je vijand te kennen.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

Ik en Zanzar waren goed op tijd in de trainingszaal. Ik was ook al van vroeg wakker, en ik denk dat het bij Zanzar net hetzelfde was.
We hadden allebei ook genoeg om over te piekeren. Vooral ik dan. Maar ik besloot om al die gedachten aan de kant te zetten, zeker toen ik tijdens de uitleg besefte dat we nog niet eens besproken hadden hoe we het hier zouden aanpakken. Ik wist in eerste instantie niet zo goed wat kiezen. Verdedigen zat denk ik nog wel het meeste in mij, en overleven misschien ook nog wel. Ik besloot dat ik zou beginnen met strategie, als ik die basis al had kon ik dat gebruiken voor mijn verdere keuzes uit te stippelen. Ik legde een hand op Zanzar zijn schouder: "Ik denk dat ik met strategie begin, omdat ik echt geen flauw idee heb alles hier strategisch aan te pakken, snap je?" Ik toverde een flauwe glimlach op mijn gezicht. Ik liep naar de hoek waar het gegeven werd en liet Zanzar zelf de keus om te volgen of niet. Ik vertrouwde hem, maar hij moest kiezen wat hij het meest nuttig achtte. Ik was er nog alleen, dat kwam goed uit, andere moesten niet horen wat er vertelt werd.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
"Strategie heb ik genoeg meegekregen van", hij zuchtte even. "Van mijn broer." Hij besloot om de naam niet uit te spreken. Als mensen in het Capitool zijn broer zouden kennen, zou dat vooral bij zijn naam zijn. Of zouden ze weten dat Zanzar diens broer was? Zanzar zette het uit zijn hoofd en liep naar de overlevingstechnieken. Die lessen zou hij het beste kunnen gebruiken. Hij zag dat er al twee meisjes aan de praat waren geslagen bij het vuur en ging dus maar door maar de knopen. Hij leerde verschillende knopen leggen en ontdekte dat het veel moeilijker was dan die ene knoop die hij ooit geleerd had.

meisje District 6: Emilia Gomen (14 jaar):
Ze begon meteen met de messen. Daarmee kon ze van ver haar vijand neerhalen en de messen kon ze gewoon overal wegsteken. Pijl en boog zagen er moeilijker uit dan de messen, die zou ze later wel leren gebruiken. Ze luisterde en keek eerst goed naar hoe ze moest handelen en deed het dan na. Eerst lukte het helemaal niet. Ze gooide steeds mis. Maar na een tijdje kreeg ze de techniek onder de knie en wierp ze het ene mes na het andere raak. Ze bleek er nog wel best goed in te zijn.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Michael en ik kozen om te beginnen met overlevingstechnieken. We waren het erover eens dat dat voor ons nu nog het grootste gevaar vormde, sterven door de wildernis. Er waren al drie mensen, ook Zanzar Zeneb was erbij. Vuur maken konden we al, als je tussen het stro en hooi zit heb je dat natuurlijk al veel geoefend. Micheal ging voor giftig planten en vruchten herkennen terwijl ik ging knopen. Zo konden we extra veel kennis vergaren aangezien we toch samen zouden blijven. Hij zou het me later wel leren voor moest hem iets overkomen en ik zou hetzelfde doen. Het knopen lag me wel, ik was zeer behendig. Ik zag dat Zanzar Zeneb tegenover mij wat moete had met een bepaalde knoop onder de knie te krijgen. "Wacht, laat me helpen," zei ik. Ik nam mijn stuk touw en toonde hoe je de stappen makkelijk kon onthouden.

jongen district 10: Will Sheepedee (18):
Will kwam in actie. Als hij mensen wilde bescherne zou hij als eerste de mensen moeten spreken die hij in zijn groep wilde. Hij zag dat Amaranta een gesprek begon met Zanzar. Over die jongen had hij ook getwijfeld, dus waarom niet? Hij liep op Michael af, die bij het gedeelte planten herkennen was gaan staan. Will ging erbij staan en luisterde even naar de uitleg. Toen moesten ze aan de slag. "Ik had gedacht dat jullie samen zouden trainen", zei Will tegen Michael. Zijn stem klonk alsof ze gewoon ergens op een fijn uitje waren met allemaal mensen die elkaar nog wat moesten leren kennen. Als hij de sfeer luchtig kon houden, had hij misschien meer kans op slagen.

Meisje District 10: Allyssya Jordan: 17

Ik ging weg van bij Lizz, omdat ik het niet teveel moest opdringen, en de leeraar gedaan had met uitleg te geven. Boogschieten kon ik nu niet doen. Dat moest ik houden tot bij onze persoonlijke trainingen. Ik kon het absoluut niet maken om de mensen hier en nu te laten weten dat ik goed was met een boog. Dat zou me in de arena onmiddellijk verraden. Daarom liep ik naar Amaranta en Zanzar. Ik weet dat Will daar een pack mee wil, zeker met Amaranta en Michael, dus kunnen we maar beter zoveel mogelijk over hen te weten komen.
'Hoi', zei ik tegen hen.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Uit mijn ooghoek zag ik Allyssya aflopen. Ze begroette ons. "Hallo," zei ik terug. Het was een bizarre sfeer. Net alsof wel gewoon op school zaten en nieuwe vrienden wilden maken. De gedachte dat de ene de ander zou vermoorden speelde hier totaal niet. Misschien kwam het omdat Michael en ik ons lot al hadden besloten en er daardoor een soort spanning rond ons afviel. Ik had er helemaal geen probleem mee met andere te praten. Voorlopig vond ik hen allen sympatiek. De mensen die niet tegen andere praten waren de gevaarlijkste, dat zag je meteen. Allyssya zag er vriendelijk uit. Ik en Michael hadden nog niemand specifiek uitgekozen om ons bij aan te sluiten, maar hen vond ik zeker oké. Ik zag ook niet in waarom het niet in orde zou zijn. Zelf als ze gewoon gingen om te winnen, was er niets mis mee, wie zou dat niet doen? Ik hoopte enkel dat we niet gebruikt zouden worden. Ik wou me wel later gebruiken, maar alleen als ik ervoor koos. In ieder geval zag Allyssya er oprecht uit. Ik zag ook dat Will bij Michael zat, het leek erop dat die twee ook samen ervoor zouden gaan. Iets wat me nog meer gerust stelde.
.

Meisje district 11 Niketa Reaps (16jaar):

We waren de laatste die naar een onderdeel liepen. We hadden op voorhand ook niet echt besloten om al dan niet samen te blijven. Ik keek hem aan. Misschien was het slimmer om elk onze eigen weg te gaan. Voor mij toch, ik moest gewoon winnen, en dus had ik geen tijd om me met compromissen en socializen bezig te houden. Tijdens de middag wel, maar nu wilde ik zo veel mogelijk trainen. Ik ging in mijn hoofd de verschillende onderdelen af. Overlevingstechnieken had ik niet nodig. Ik wist perfect hoe je vuur moest maken, wat de al dan niet giftige planten waren en hoe je met een beetje miezerig afval of natuur je kon behelpen. Ik had het allemaal geleerd tijdens de opstand, en ik had het mijn broer en zussen doorverteld. Anders waren we nu niet meer met zoveel geweest. Het was gewoon basiskennis. Strategie en gevechtstechnieken was een moeilijkere keuze. Ik koos uiteindelijk om voor de gevechtstechnieken te gaan, strategie zou ik later wel doen. En dat is ook veel theoretischer, voor gevechtstechnieken had je veel meer oefening nodig. "Ik ga gevechtstechnieken doen," zei ik tegen Jamy. Terwijl ik bij het onderdeel stond keek in naar de tribute van zes die met messen aan het gooien was. Ze was er bewonderingswaardig goed in, het boezemde me angst in. Ik zou ook moeten goed worden in iets, niet enkel goed, steengoed. Anders zou ik het nooit halen. Ik keek in het rond: messen, leek me niet aan mij besteed, boogschieten, zou ik zeker proberen, maar ik zou beginnen met het zwaardvechten en ook verdedigen. Je kon nog zo goed zijn in het doden vanop afstand, maar als het erop aankwam en je zou man tegen man te staan komen maakte je geen schijn van kans als je niet man tot man kon vechten. Voor het moment twijfelde ik nog aan het feit of ik wel van zo dicht zou kunnen doden, maar ik denk het wel. Als het erop aan zou komen was het zij, of ik en wie weet ook mijn broer en zusjes...

Meisje D10: Allyssya Jordan: 17:

Ik moest toegeven dat ik zo toch ietwat bang was. En ook wat verlegen. Dat was niet normaal voor mijn doen, meestal had ik gewoon een grote bek, en kwam er op het punt van verlegen zijn of mijn mening voor me houden niet van in huis. Maar Amaranta en Zanzar zagen er vriendelijk uit. Het zou moeilijk worden in de arena, maar ik denk dat iedereen dat ondertussen al wist. Niemand wil dood, en niemand wil anderen vermoorden, vooral niet als je ze vriendelijk vind, de vriendelijkste mensen, zijn de gevaarlijkste, en ik denk dat ik Amaranta wel mag.

meisje district 8: Catlynn Kant (16 jaar):

De workshop strategie zette me aan het denken. Ik besefte dat het hier echt wel op proffesioneel niveau aan toe ging. Eigenlijk was het ook strategisch niet goed geweest van mij om met dit onderdeel te beginnen. Het zou anderen misschien een zeer wantrouwige houding tegenover mij kunnen opleveren. Maar ik had het wel nodig, en hoopte alleen maar dat de anderen er niet verder bij zouden nadenken. Iedereen wist dat de rest wou overleven, uiteindelijk, dus zo vreemd was de keuze misschien ook niet. Het ging over allerlei fasseten van strategie. Van het randsoeneren van voedsel, dat nogal wat aansloot bij overleving, tot het uitkiezen van bondgenoten en zelfs verder, de volgorde waarin je andere zou moeten vermoorden. Het was allemaal zeer interessant en ik nam alles gretig in mij op. Ik was hier alleen wat mij wel goed uitkwam. Ik zag dat bij de overlevingstechnieken al verschillende groepjes werden gevormd en hoopte alleen maar dat ik niet uit de boot zou vallen. Opeens werd ik zeer onzeker. Wat dachten de anderen over mij? Zouden ze mij als een lastpak zien? Een ijdel iemand misschien? Of een gevaar? Het drong tot me door dat mijn indruk op de anderen wel eens crutiaal zou kunnen worden. Ik richtte mij focus nog feller op de strategie, want elke informatie hier, of elke vaardigheid die we nu zouden leren kon het verschil maken tussen leven en dood.

meisje district 4: Lizz Fishington (13):
Zo snel als ze gekomen was, was Allyssya weer weg. Bizar, vond Lizz. Ze besloot dat ze haar niet bepaald snel bij haar in het team zou nemen. Als het echt moest zou het zijn omdat Will haar erbij zou willen. Lizz bleef oefenen op het maken van een vuur dat zo weinig mogenlijk zou roken en bij gevolg haar in de' arena zou kunnen veilig houden. Ze schonk geen aandacht meer aan Allyssya. Toen ze klaar was, stond ze op en keek even rond. Ze besloot nog een beetje te trainen in haar zwaardvechttechniek.

Jongen district 8: Zanzar Zeneb (16 jaar):
Ik glimlachte naar Amaranta toen ze me begon te helpen. "Bedankt", zei ik, toen ik eindelijk goed snapte hoe hij in elkaar zat. Het was een oprechte bedaking en zo klonk hij ook. Het eerste gevoel dat Zanzar over Amaranta had was dat ze wel best een zorgelijk type was. Een soort moeder. Zanzar probeerde de knoop nog eens te maken. Hij wilde te weten komen in hoe verre Amaranta vertrouwelijk was of niet. "Hoe lang kennen jullie elkaar eigenlijk al?", vroeg hij om een gesprek aan te knopen die niet te veel zou te maken hebben met oorlog of hongerspelen. Hij wou meer te weten komen over de persoon achter de tribuut. Maar veel privacy kregen ze niet. Allyssya sloot bij hen aan. "hallo", zei Zanzar. "Jij springt snel van het een op het ander." Hij glimlachte. Hij probeerde het wat luchtig te laten klinken. Dit zou een enorme stam vooruit zijn als hij Allyssya de vriend kon worden. Allyssya en Will zouden wel gaan samen werken, dacht hij, en als Allyssya hem steunde, was ook Will al voor 3/4 binnen. Als hij Catlynn wilde redden, moest hij Will binnen kunnen halen. Will bleek ook zo zijn voorkeuren te hebben. Michael. En Amaranta en Michael werkten zonder twijfel samen. Zanzar zag momenteel alles goed komen.

Jongen district 9: Michael Weading (18 jaar):
"Dat waren we eerst ook van plan, maar uiteindelijk heeft Amaranta anders beslist. We kunnen veel meer dingen onder de knie krijgen als we elk appart oefenen op verschillende dingen dan wanneer we alles samen doen", zei ik tegen Will. Iets in zijn stem deed me het vertrouwen. Ook dat hij naar mij kwam, terwijl er zo veel andere tributen waarschijnlijk stonden te popelen om met hem te spreken, gaf me vertrouwen. Ik zag dat Amaranta ondertussen ook al populair was geworden.

Meisje District 10: Allyssya Jordan: 17:

"Nja", zeg ik glimlachend tegen Zanzar. "Het lukte, dus ga ik maar over naar het volgende, ik wil zoveel mogelijk dingen gedaan kunnen hebben. En overlevingstechnieken lijken me wel handig." loog ik een beetje. Ik wist maar al te goed hoe ik moest overleven, ik had het jaren aan een stuk gedaan, training daarin had ik niet meer nodig. Ik wilde gewoon met Amaranta en Zanzar aan de praat raken. Ik voelde dat er tranen in mijn ogen kwamen. Pijn. Ik was niet de enige die pijn had geleden, tijdens de oorlog, iedereen heeft dat gehad, zo ook alle tributen hier. Ik besluit ze onmiddellijk weg te vegen, ik kom er niet verder mee, en ik wil niet als de zwakkeling overkomen.

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Het begon op een gezellige koffietafel te lijken, met wat knopen tussenin. "Om op je vraag te antwoorden, ik ken Michael van tijdens de opstand." Ik haalde mijn stem naar beneden en keek naar de tribune, maar de mensen van het capitool waren niet aan het opletten. Het was nog steeds riskant om over de opstand te praten. Opeens bedacht ik of het wel zo slim was om over mijn enkel te praten. Het zou een bondgenootschap kunnen tegenhouden. Maar langs de andere kant zouden ze het toch vroeg of laat doorhebben. "Ik werd neergeschoten. Verschillende kogels in men been en enkel, en toen heeft hij me naar het veldhospitaal gebracht en is bij mij gebleven tot ik beter was. Dus nog niet zo lang, maar de liefde wordt er alleen maar groter op." Ik kon mijn glimlach niet bedwingen. Het kon me niet zoveel schelen om over mijn gevoelens te praten. Ik had niet de indruk dat ze ons als gevaar zagen, en ze hadden het waarschijnlijk zelf ook wel door.

Meisje District 10: Allyssya Jordan: 17:

Toen Amaranta over haar enkel vertelde, schrok Allyssya behoorlijk. Maar ergens was ze ook wel blij dat ze er eerlijk over was, dat sterkte Allyssya's vertrouwen in Amaranta. Ze had besloten dat ze Amaranta zeker in haar team wilde tijdens de spelen in de arena. Ze was eerlijk, en vriendelijk. Allyssya besloot toch maar om bij dit onderdeel langer te blijven dan bij het vorige. Met Lizz wist ze het niet zo goed, ze was jong, en volgens Allyssya zou ze ook zeer naief kunnen zijn. Daarbij had ze liever eerst met Amaranta te praten. Haar wilde ze zonder uitzonderin in haar team. Will had gelijk gehad, District 9 moest erbij. Allyssya besloot toch maar iets te zeggen, zodat ze het vertrouwen van Amaranta kon winnen, maar eerst keek ze naar de spelmakers, want het onderwerp waarover Allyssya het wilde hebben , was nogal gevaarlijk. Gelukkig van letten de spelmakers niet op.
'Wat vinden jullie van het idee van de spelen?' vroeg Allyssya, hopend dat ze het niet fout gingen opvatten. 'Ik vind het walgelijk.'

Meisje van district 9 Amaranta Corn (17jaar):

Ik wist niet goed wat ik op de vraag van Allyssya moest antwoorden. het was een moeilijke vraag. Of eerder een moeilijk antwoord. Ik wou nu nog niet vertellen dat ik en Michael helemaal niet wilden winnen. Het zou ons nogal onbeholpen laten overkomenen en ik wou geen medeleven. Opeens kwam er een andere gedachte bij me op. Ons trouwfeest! Ik wist niet hoe het gesprek tussen Will en Michael verliep, maar ik wilde Allyssya er denk ik wel bij. En dan zou ik hen ook kunnen vertellen wat de bedoeling was. Ja, zo zou het allemaal goedkomen. Nu antwoorden op Allyssya haar vraag. "Het is smerig en vuil en wreed. Maar ik ben van mening dat we nu wel moeten genieten, nu het nog kan." zei ik. Het klonk behoorlijk democratisch en was toch allerminst gelogen.