De Gijzeling

Daniel: "Theotje, doe dat geweertje nu maar weg, of wil je ook zo eindigen?" Zei ik op een kille toon en ik wenkte naar Damian. "Zoals ik al zei, als je je geweer nu laat vallen vergeef ik het je anders kan het een nohal pijnlijke afloop hebben"

Langzaam kwam Elena weer bij en zag opeens Damian met een schot in zijn schouder en zag Daniel en Theodoor met een pistool. Ze was in de war en wou meteen op staan, maar Mieke hield haar tegen. "Laat me" sprak ze en met grote wilskracht stond ze op en ging tussen de twee mannen staan. "Nu is het genoeg!! Laat jullie geweren vallen. Er is genoeg bloed gevloeid hier" ze keek Daniel en Theodoor doordringend aan. Ze keek even naar Damian en wist niet waarom hij op de grond lag met pijn, maar ze vond om wat voor reden het ook was. Hij had het verdiend.

Daniel: Ik richte mijn geweer op de voet van het meisje dat voor me ging staan en ik schoot. Ik richte terug snel voor me naar Theodor. "Sorry meisje maar ik ben druk bezig, jouw bemoeienis kan ik nu echt wel missen!"

Elena zag dat Daniel schoot richting haar voet en kon nog net op een haar ontwijken. "Dus je wil liever iedereen neerknallen hier" sprak ze koelbloedig tegen Daniel en deed haar handen in de zij. Ze keek terug naar Theodoor, maar richtte haar blik al snel terug weer op Daniel.

Daniel: "Eigelijk wel ja! Ga nu uit mijn weg of ik knal jouw neer!" Riep ik tegen haar en ik raakte lichtjes mijn beheersing kwijt.

Het deed Elena niks wat Daniel allemaal zei tegen haar. Mieke stond ineens op en trok Elena weg. "Ben je gek geworden! Laat ze maar" sprak ze. Elena keek kil naar Mieke, maar Mieke liet Elena niet gaan.
Marie keek naar de twee jongens en ze had haar ogen op Daniel gevestigd voor een tijdje.

Daniel: Waarom wouden ze nu niet uit de weggaan? Ze vroegen gewoon om hun doodvonnis! Ik keek rond me en probeerde iets te bedenken, een eindje verderop lag Marrie. "Ga nu uit mijn weg of je hebt haar doodvonnis getekend!" Riep ik naar de twee meisjes en ik richte mijn pistool nu op het kleine meisje.

Remus: Ik aanschouwde heel het schouwspel en ik schuifelde over de grond naar Damian.

Marie keek een beetje angstig toen Daniel de geweer op haar hield. Mieke trok Elena weg van de twee jongens. "Het is het beste niet te mee bemoeien" sprak ze. Elena keek van Daniel naar Marie en liet haar gewillig weg trekken door Mieke. "Meneer! dood me niet" sprak Marie en keek hem smekend aan.

Daniel: "Ik zal je ook niet doden, meid. Tenminste als het vriendinnetje van jouw luistert." Ik keek nauwkeurig hoe Elena terug uit de weg ging. "Nu, Theo, aan wiens kant sta je?" Vroeg ik hem en ik richte mijn geweer terug op hem.

Remus: Ik zocht heel stilletjes rond Damian, naar zijn geweer.

Marie keek naar Elena en zij bleef op de plek waar ze was. Marie bleef naar Daniel kijken en zijn geweer.

Theo: "Ik eumh..."

Daniel: "Spijtig" Ik klikte de trekker over en een pang klank weerklonk en Theodor zakte dood ineen.

Marie gilde toen ze zag dat Daniel Theodoor vermoordde. Elena schrok ook en ze tilde Marie op en troste haar meteen, ze keek even naar Damian en zag toen Remus. Algauw keek ze naar Daniel weer, ze moest iets doen om zijn aandacht te trekken zodat hij geen aandacht meer zou vestigen op de rest. Ze legde Marie neer en keek Mieke even aan. "Na al dat harde werken. Zou je zeker wel wat rust kunnen gebruiken of niet" sprak ze kalm en verleidelijk naar Daniel. Langzaam deed ze haar vest uit.

Daniel: Ik stond perplex, ik moest om de eronie op hoe ze het zei lachen. "Wat krijgen we nu?" Zei ik verbaast tegen haar.

Remus: Toen ik eindelijk het geweer van Damian vond haalde ik de trekker naar achter en richte ik hem al liggen op Daniel.

Wat Elena deed heet acteren. Ze liep langzaam op Daniel af "Jij hebt rust nodig" sprak ze. Toen ze bij hem was streelde ze zijn haar rustig en gaf hem toen kusjes in zijn hals. Haar ogen waren gefixeerd op Remus en ze haar ogen grijnsde licht. Ze zou Daniel afleiden zodat Remus Daniel kon vermoorden. Hopelijk zou Daniel niet gaan zeggen dat ze beter ergens anders konden zijn.

Daniel: Ik kon mijn ogen niet geloven, ik deed zonder te denken mijn pistool omlaag en draaide me om naar Elena toe.


Remus: 1..2..3! PAAANG Daniel viel dood neer op de grond.

Off: Ik heb zojuist mijn personage vermoord xD

off: hahah... Ja

Toen Daniel zich omdraaide hoorde ze een schot en Daniel viel voor haar op de grond. Ze zag Remus met de pistool en ging naar hem toe. "Goed gedaan" sprak ze en ze omhelsde hem. Ze keek naar Damian die nog steeds op de grond lag van de pijn. "Wees niet zo'n baby" siste ze tegen Damian.

Remus: "En wat nu?" Vroeg ik aan Elena en ik gooide het pistool weg.

Daniel: R.I.P. Ik deed mijn ogen open en zag een hoge poort, overwas het vol van licht waardoor ik verblind werd en zodat ik mijn arm voor mijn ogen hield. Ik zag hoe een gedaante op mij afliep. "Wie ben jij!" Riep ik tegen hem. "Je bend in de hemel, mijn broeder." Zei God.

( )

Off: Geld de 5post regel nietmeer?

Damain
Ik had geen zin om nog recht te staan. Ik wist wel dat die twee vroeg of laat elkaar zouden afschieten, en dat gebeurde ook. Eerst Theo en dan Daniel. Ik stond nu terug recht en gritste mijn pistool uit Remus' handen. "Ik hoop dat de rust nu terug kan keren. We wachten op het wisselgeld en de ambulance en iedereen houd zich kalm." Zei ik rustig maar op een luide toon zodat iedereen me had gehoord.

Carl
"Breng de boodschap over naar je colega's." Zei ik dringend tegen de agente.

Elena keek op toen ze Damian weer zag opstaan en ze bleef hem kalm en rustig aankijken. Misschien kon ze hem ook zo verleiden dat Remus hem ook kon gaan vermoorden. Langzaam stond ze op en keek Damian aan. "Damian liefje. Misschien moet je even wat rust hebben. Je bent zo druk bezig met alles" sprak ze verleidelijk en glimlachte naar hem.

Damain
"Iedereen mag nu rusten, lieve Elena, maar ik moet nog net iets minder rusten. Ik wil nu enkel de rust bewaren. Het is nu welletjes geweest met dat geschiet en gevecht." Zei ik zachtjes tegen haar.

Carl
De tijd dringt mevrouw. Elke seconde is van belang. Zei ik iets luider maar nog steeds beleefd.

Amy was in haar gedachten weg gezonken en hoorde opeen Carl en schoot overeind en knikte. Ze sprak tegen haar collega's dat ze konden komen en wel snel.

Elena hoorde Damian en glimlachte lief naar hem. "Toe nou Damian" sprak ze en ging met een vinger langs zijn wang en hield haar hand bij zijn pistool en deed dat langzaam omlaag. "Iedereen is nu wel rustig en ze zullen blijven waar ze zijn. Kom nou" zei ze met een verleidelijke glimlach.

Remus:Ik schuifelde achter Damian en ik stond muisstil op.

Off: Ik had het pistool gepakt, maar niet op de kinderen gericht.

Damain
Ik streelde haar wang. "Je bent plots zo omgeslagen, waarom?" Wilde ik weten. Ik sprak zacht en rustig.

Carl
"Vergeet niet te melden dat Damain €100 vraagt per levende ziel dat het gebouw verlaat." Deet ik haar even herinneren.

"Dat kan ik ook aan jouw vragen" vroeg ze aan Damian. Ze voelde hoe hij haar wang streelde en iets vreemd voelde ze in haar buik.
Ze wist niet precies wat het was eigenlijk.

Amy knikte en zei ook dat 100 euro per kind koste als de ouders de kinderen terug wouden.

off: Ik moet nu gaan, maar ik kom straks wel weer als het kan. Anders tot morgen.

Off: Doei!

Remus: Ik nam Damian bij zijn nek en ik sleurde hem over de grond heen. Ik schopte zijn pistool uit zijn handen en ik gaf een harde boks in zijn maag waardoor hij ineen krimte.