Internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen

off: Hi, ja, nog eens sorry Amy

"Dat zal ik zeker doen dan", zei ik en ik begon te eten. Ik at zo veel als er was. Ik genoot ervan. Het was echt al zeker een week of twee geleden dat ik nog vast voedsel had aangeraakt, buiten daarnet het snoep dan.

Na drie happen had ik mijn buik al genoeg van het gore eten. Ik stond op en verliet de eetzaal. 'Jongeman, Als je uw eten nu niet opeet ga je nog dagen honger lijden' Zei Elenore met een strenge blik. Ik keek even achterom in de richting van Elenore. "Boeie?" Dacht ik bijmezelf en ik liep gewoon verder en ging naar boven.

Ik zag dat Remus de kamer verliet. Zijn eten was nog lang niet op en Elenore was niet zo blij dat hij zomaar de kamer verliet. Remus liep door en ik zuchtte. 'We hebben toch nog snoep', dacht ik en ik at verder. Ik was wel van zin om alles op te eten. Toen ik mijn eten op had, dronk ik een glas water, stond ik op en liep de kamer uit. Ik liep regelrecht naar de badkamer om mijn tanden te poetsen zodat de smaak weg gespoeld zou zijn. Al was het eten voor mij doenbaar om te eten, toch bleef ik liever niet te lang met die smaak zitten.

toen ik gedaan had met eten stond ik recht. "Ik ga wat slapen. Ik ben moe", zei ik tegen Kate en ik verliet de zaal.

Toen ik in de slaapzaal kwam storte ik me op mijn bed en met een zwiep van mijn toverstok ruime ik de schaakstukken die nog op mijn bed lagen op.

Toen mijn tanden gepoetst waren en de smaak weg was, liep ik terug naar de slaapkamer. Ik zag Remus op zijn bed ploffen en ging op dat van mij, naast hem zitten. Ik nam mijn zakje tevoorschijn en stak het naar hem uit. "Iets lekker om de maaltijd mee door te spoelen?", zei ik met een glimlach. Ik voelde me behoorlijk mistroostig, maar ik liet dat niet zien. Ik wist waarom ik mistroostig en 's avonds ook rusteloos was. Ik was al veel te lang niet meer naar buiten geweest en had al veel te lang geen bos of beekje gezien. Ik was iemand die veel kon genieten van rust en natuur. Ergens tegen een boom zitten met mijn voeten in een beekje, was iets wat ik minstens een maal per week deed. Maar nu was dit al heel lang geleden. Ik kon me zelfs de laatste keer niet meer herinneren.

Kate: Ik zat nog als laatste in de eetzaal, typisch ik, een trage eter. Ondertussen was Eleonor me de hele tijd aan het aanstaren, ik werd er gek van. zodra ik mijn bord leeg had, was ik naar boven gegaan, waar iedereen zich al was aan het klaar maken om te gaan slapen. Ik had daar nog geen zin in, dus nam ik mijn tekenspullen en begon nog een beetje te schetsen.

off: Ik ben me niet aan het klaarmaken om te gaan slapen hoor, het is middag.

Ik zie Kate binnenkomen en haar tekenspulen nemen. "Wat maak je?", vraag ik haar. Ik hou wel van kunst. Het is bijna even mooi als natuur.

off: oei sorrie, verkeerd gelezen...

Kate: "Ik teken gewoon wat, om mijn hoofd leeg te maken..." zei ik tegen Amy. "Als je tekeningen wilt zien mag je mijn kaft wel bekijken hoor." Ik reikte haar mijn kaft aan.

"Oh, dank je", zeg ik terwijl ik de kaft aanneem. Ik ga naast haar op het bed zitten en begin in de kaft te bladeren. Ik zie prachtige tekeningen van weilanden met paarden, een katje, een elf, een tafeltje in de lekke ketel met een oude heks eraan, een stapel boeken en nog veel meer, maar mijn oog valt op een tekening in zwart-wit van een kamer met vele zeteltjes en een open haard. Ongeveer in het midden van de tekening zie ik iemand zitten in een van de zeteltjes. Het is een meisje dat een boek leest. Ik schat haar ongeveer 13 jaar. Ze draagt het uniform van Zweinstein en ik vermoed dat het haar leerlingenkamer is waar ze in zit. Het is in ieder geval niet die van Griffoendor. "Zweinstein," zeg ik, "ik mis het echt. In welke afdeling zit je?"

Kate: "Zweinstein, ik mis het echt. In welke afdeling zit je?" Ik schrok op toen Amy die vraag stelde. Ze had mijn kaft op de tekening van Saar, mijn nichtje. Ze zat in onze leerlingenkamer in de Westertoren. Amy wist er wel de tekeningen uit te kiezen. Hij was al een paar jaar oud, eigelijk nog niet zo fantastisch maar, maar het was wel Zweinstein. Ik miste het ook. Ik miste haar vooral ook. Voor mijn vader mij naar hier stuurde zaten we samen in ravenklauw. Zei was wel twee jaar jonger als mij, maar je merkte het niet. We konden uren en uren praten en ik hield een oogje in het zeil zodat haar niets zou gebeuren. Zou ze weten waar ik nu naartoe ben? Zou ze mij ook missen. Met wie zou ze nu omgaan? Met haar eigen vrienden natuurlijk, maar zouden mijn vriendinnen haar helpen? mijn taak overnemen? Het was niet goed om er zo lang bij stil te staan, ik werd er alleen maar droevig van. Ik wist wel dat ik hier weg wou en hier ook uit zou komen. "Ik zit, of zat, maakt niet uit, in ravenklauw. Saar ook, ze is mijn nichtje." zei ik na een poos. tegen Amy

Ik zucht even, want ik zie dat ze het moeilijk heeft en ik denk zelf ook terug naar de tijd in zweinstein. Kattekwaad uithalen en zo van die dingen... "Zij is het meisje", stel ik vast. "Ze lijkt je nauw aan het hart te liggen." Ik hoop eigenlijk een gesprek met haar te kunnen beginnen, maar ik weet niet of zij erover wil praten. Dus wacht ik af. Ik zie dat Remus in slaap is gevallen. Hij ligt daar best wel schattig...

Kate: "Ja, het was mijn nichtje. Ik had een goede band met haar. Ze is twee jaar jonger als mij, maar dat zou je niet zeggen." Ik glimlachtte flauw. "Maar de tekening is al oud hoor, van twee jaar geleden ofzo, in onze leraarskamer."

"Ik vind hem best mooi. Je bent echt goed en als je in ravenklauw zit, ben je ook slim. Hoe ben je eigenlijk hier terechtgekomen?" Ik probeer het gesprek zo min mogelijk te laten uitlopen op geween.

Kate: "Ik leefde bij mijn vader die niet echt een vader was. Hij sloeg mij... Mijn moeder is dood. Ze zeggen door een ongeval, maar ik weet wel beter. Ik ben geen slecht mens ofzo, ik moest mezelf gewoon verdedigen. Maar ik blijf hier niet. Ik ga hier zo snel mogelijk uit komen en dan ga ik terug naar zweinstein..." Ik zuchtte. Dat hoopte ik toch.

Met mijn gesloten ogen had ik het gesprek zitten afluisteren. Zweinstijn... Ik miste het ook, ik miste mijn vrienden, we zouden hier enkel kunnen weggeraken als we ons beter gedragen, niet dat dat zou gebeuren voor mij. Bij de gedachte dat ik hier misschien zelfs jaren moest blijven maakte me hysterisch.

Kate: Kunnen we geen ontsnappingplan ofzo bedenken, ik bedoel, er moeten hier toch al andere kinderen zijn weggeraakt niet?"

"Pff, k weet het niet. misschien braaf zijn voor een week en dan zien of we eruut geraken. Een week kan toch niet moeilijk zijn", zei ik, maar ik twijfelde aan mijn eigen woorden. "Of weel", voegde ik er dan ook nog bij.

kate: "Dat eerste is denk ik valse hoop, maar die ofwel staat mij wel aan. Ga voort Amy, ik luister..."

off: ik bedoelde eigenlijk of wel? van of kan en week wel zo moeilijk zijn... Maar ik maak er wel iets van

"Ofwel kunnen we inderdaad proberen te ontsnappen. een simpele spreuk is genoeg. Haar volledige geheugen wissen is nog beter."

Ineens opende ik mijn ogen en ging rechtzitten. "En wat als het misloopt?" Zei ik. "Als we haar vervloeken, hoe veel verder zijn we dan? Het ministerie zal ons als gezocht opgeven en we kunnen niet naar onze ouders gaan want die geven ons gewoon terug aan. We zouden ook niet terug kunnen gaan naar zweinstijn want daar zou het ministerie eerst kijken. We zouden moeten schuilen en voor hoe lang?"

Kate:
Plots mengde Remus zich in het gesprek. Hij had een punt. Een goed punt zelfs, damn. Het gebruik van magie bij minderjarige was gigantisch makkelijk op te sporen. "We zullen moeten wachten tot 1 van ons volwassen is, zeker." zuchtte ik. Er zat niets anders op.

"Of op een dreuzelmanier ontsnappen...", bedacht ik. Dreuzels kunnen toch ook ontsnappen. Er moest nog een andere manier zijn dan enkel met magie...

"Ik denk dat het ontsnappen geen probleem is" Zei ik. "Hetgene wat daarna volgt gaat veel lastiger zijn. Waar gaan we shuilen, hoe gaan we aan voedsel geraken zonder magie te gebruiken, we kunnen ook niet voor eeuwig schuilen..."

"We moeten een nieuwe identiteit aannemen", stel ik voor. "We vermommen ons. Ik kan bijvoorbeeld mijn haar kort doen en bij de dreuzelwinkels schmink kopen. Wat denk je?"