Internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen

Mijn ouders moesten allebij hun uiterste best doen om mij naar het tehuis te loodsen en toen we daar dan eindelijk waren, stond Elenor ons blijkbaar al op te wachten. Ik had vreselijke dingen van het tehuis gehoord, maar me niet laten bangmaken. Zolang ik niet de enige was, zou het meevallen. hield ik mezelf voor. Elenor nam me zonder iets te zeggen over en loodste me naar binnen.
"Laad haar maar goed voelen wat disiplinne is!" Riep de man die zich mijn vader noemt haar toe.
"komt in orde meneer Happiness." Riep deze terug.
Ze leedste me mee naar haar kantoortje en nam twee bladen. het ene gaf ze aan mij en op het andere schreef ze iets.
"Er is net nog iemand anders toegekomen." Zei ze. Ze had mijn arm nog steeds vast en perste het bijna fijn. Ik had ondertussen al geen gevoel meer in mijn hand, en mocht ik mijn twee handen vrij hebben zou ik het papier dat ze mij had toegestoken al lang verscheurt hebben. Ik wirp er een blik op en las:
Ik moest een lag onderdrukken. Dacht ze nu echt dat iemand zich aan die regels zou houden als ze die gewoon op een papier gaf?

Ik hoorde de voordeur opengaan waarna een manelijke stem weerklonk "Laat haar maar goed voelen wat disiplinne is." "Leuk" Dacht ik inmezelf, "gezelschap" Hopelijk was het een Zwaderaar, daar kon ik altijd goed met opschieten.
Ik sloot mijn ogen en probeerde te slapen.

Mijn ouders brachten me naar dat stom internaat. Ik vond het niet zo erg eigenlijk, wand er gingen sowizo mensen zijn die ik eens lekker kon persten. Mijn ouders waren allebij van griffoendor, en ik haatte ze als de pest.
"Een zwadderaar." Was het enige dat mijn vader zei, en mijn moeder zei helemaal niets. De huisbazin knikte en nam me binnen. Ze nam me mee naar een stoffig oud kantoortje en gaf me een blad met regels. Ik las ze even door en bedacht hoe ik ze op een suptiele, onschuldiglijkende manier kon overtreden, of hoe ik andere kinderen kon laten gestraft worden. Ze vulden even iets in op een papier en wees me dan de deur en zei dat ik naar de kamer moest gaan. Ik liep het kamertje uit en volgde de pijl waar 'kamers' op stond. Even later deed ik de deur van de kamer open en zag ik daar twee kinderen aan het raam zitten. Ik ging ekspres recht tegenover hen liggen. Niet omdat ze er leuk uitzagen, in tegendeel. Gewoon omdat het dan gemakkenlijker was om hen een loer te draaien.

mijn moeder, die dreuzeltelg was, was nog maar pas gestorven. Ik, de Bastaarddochter, werd in het ergste internaat ter wereld gebracht. Ik had gelukkig genoeg boeken mee om me bezig te houden. nadat Mevrouw Elenor me, waarschijnlijk, op de gebruikelijke wijze had 'verwelkomt', de regels had gegeven en naar de kamer hed gestuurt, Ging ik zo ver mogenlijk van de andere kinderen verwijdert zitten. Ik knipte mijn nachtlampje aan, nam een boek en begon te lezen.

Ik werd meegesleurt naar de kamers en Elenor ze terwijl: "Ik neem het risico liever niet je hier aleen rond te laten lopen. Je blijft in de kamer en gaat vriendelijk jezelf voorstellen aan dat andere kind dat daar zit."
had je gewild! dacht ik in mezelf.
Ze bleef stilstaan bij het bed naast dat van een jonge, die het dichtst bij het raam zat en liet mijn bagage op het bed vallen. Ze liep naar het lampje op het nachtkastje en knipte het aan.
"Nu kan je jezelf voorstellen." Zei ze streng.
"En waarom zou ik dat op jou komando doen? Ik zal dat wel doen waneer ik er zin in heb." Antwoorde ik bot. Elenor verstevogde haar greep op mijn arm nog harder. Ik krampte onwillig in elkaar.
"Ik laat je niet los tot je je hebt voorgesteld juffrouw."
Ik zuchtte. Ik wou die feeks haar zin niet geven. Een lange tijd bleef ik onbeweeglijk staan. Toen deed de pijn me duizelen en ik wou gaan zitten. Maar Elenor trok me meteen weer recht.
"Je kan pas gaan zitten als je je hebt voorgesteld."
Ik zuchtte weer. Nog een tijdje stil en toen begon ik vlekken te zien. Mijn benen verloren hun kracht. Tja, wat voor kwaat kon het om me even voor te stellen.
"Ik ben Amy Happiness." Zei ik ten slotten en met een goedkeurende knik liet Elenor mijn arm los en liep terug naar buiten. Ik zakte vermoeit in elkaar op mijn nieuwe bed. Ik hoorde plots niets meer en mijn gedachten varden wazig. Ik was flauwgevallen.

Plots ging de kamerdeur open, een meisje samen met Elenore kwam aangeklost. Ik hefte mijn hoofd even op voor te kijken en legde me daarna terug neer. Ik hoorde dat ze haar koffer bij haar bed zette en hoorde ik toen Elenore zeggen "Nu kan je jezelf voorstellen" Ze kwamen samen aan mijn bed staan. ik zette me recht en ik zorgvuldig naar het meisje. Ze protesteerde, dat zou ik ook doen in haar plaats desondanks moest ik beginnen lachen. Na het lange geprotesteer zei ze "Hallo, ik ben Amy Happiness." Elenore ging weg en Amy ging op het bed naast me zitten. Ik moest nog even lachen en ik ging terug liggen en keek naar het plavond van de kamer.

Plotseling kwamen er nog twee mensen binnen en gingen ook ieder apart aan een bed zitten.

Toen ik weer bijkwan, lag ik nog altijd op mijn bed. ik wist niet hoe lang ik hier al lag en ik keek even rond. Ik zag dat er nog twee mensen waren gedropt en ik keek naar de jongen naast me. Ik vertrouwde hem eigenlijk wel.
"Hoe heet jij eigenlijk?" vroeg ik.

Ik zei heel kil:"Remus Lupos"

Ik zuchtte. Ik beschouwde de toon waarop hij antwoorde als een teken dat hij gerust wou gelaten worden, maar toch kon ik niet weg van een warm gevoel dat in mijn buik opborrelde. Een raar gevoel, dat ik nog nooit had gevoeld. Zou ik verliefd zijn? Dat kon toch niet, ik kende hem amper. Ik besloot er eerst een nachtje over te slapen. Ik dook naar mijn valies en nam er mijn nachtjurkje uit. (een kort blauwsatijnen kleedje) Ik kleedde me om onder mijn lakens en zocht daarna mijn borstel, om nog even door mijn haar te gaad. Daarna nam ik mijn toiletgerief en ging de badkamer zoeken.

Ik zat me te vervelen, ondertussen waren de anderen al aan het klaarmaken voor te gaan slapen. Ik zag Amy de kamer uit gaan. Ik deed mijn koffer open legde al mijn kleren slordig op een schap bij mijn nachtkastje. Ik had nog dorst dus besloot ik ook de kamer uit te gaan en ik ging naar beneden op zoek naar iets drinksbaars.

Ik de badkamer waste ik me snel en poetste ik mijn tanden en deed ik de daagelijkse dingen die ik voor het slapengaan deed. Daarna ging ik terug naar de kamer en zag ik dat de andere mijn voorbeeld gevolgt waren. Remus was niet meer in de kamer. Ik ging op mijn bed zitten en nam mijn gitaar.
"Jullie vinden het toch niet erg dat ik nog even speel he." Zei ik en zonder op antwoord te wachten begon ik te spelen.

Ik ging de trap af en ik ging de keuken in. Ik zocht in de vele schappen naar iets drinksbaars maar vond niets. Het enige dat ik vond was melk die zuur was geworden. Ik nam mijn toverstok en riep "Accio drinken", niets gebeurde. Ter laatste wanhoopdaad nam ik een kom en zei "Aquamenti" De kom werd gevuld met zuiver water, ik drinkte het op en besloot terug naar boven te gaan. Eenmaal daar, was Amy op gitaar aan het spelen. Ik moest lachen toen ik haar zo heel geconcentreerd op het instrument zag spelen. Ik ging naar mijn koffer en nam mijn tandenborstel en tandpasta er uit. Waarna ik terug uit de kamer ging en opzoektocht ging naar de badkamer.

Ik ging vanaf het moment dat het meisje tegenover me begon te spelen de kamer uit. Ik nam mijn spullen mee om me in de badkamer klaar te maken om te slapen. Toen ik daar een tijdje was, kwam de jongen binnen. Er verscheen een grijns op mijn gezicht.
"Waarvoor zit jij hier eigenlijk? En wat is je naam?" Vroeg ik.

"Ik zit hier omdat ik me iet goed gedroeg" Zei ik op een nochalante toon. "Mijn naam is trouwens Remus Lupos." Ik voelde meteen aan dat hij een Zwaderaar was. Misschien zouden we samen best goede vrienden kunnen worden bedacht ik in mezelf.

Ik zag dat iedereen zich begon klaar te maken, dus nam ik in alle stilte mijn spullen en begon me klaar te maken voor de nacht. Ik zou wachten tot de rest terug kwam van de badkamer. Ik had geen zin die met hen te delen. Amy begon muziek te spelen. Het klonk prachtig en ik geniette er wel van. Ik hooptte toch dat de jongens snel terug zouden zijn.

"En dat meisje? Hoe heet zij en hoe is zij hier geraakt? Ze is wel mooi he. Ga je je wel aan de regels kunnen houden met haar zo vlak naast jou." Zei ik lachend. Ik had geen zin om hier vrienden te maken. ik vond het veel leuken om mensen te beledigen en voor schut te zetten. "Trouwens, ze lijkt je wel leuk te vinden." Voegde ik er nog aan toe.

Ik moest lachen. "Wel, ik zal mijn best moeten doen maar ik kan niets beloven. Haar naam is trouwens Amy Happiness ofzoiets" "Trouwens ik vind dat, dat andere meisje jouw ook leuk vind." Ik poetste mijn tanden en ik ging terug naar mijn kamer. Ik storte me op mijn bed en keek gewoon wat uit het raam.

Ik zag Remus terug binnenkomen en stopte even met spelen. Ik keek hem aan en keek daarna naar de deur. Die andere jongen leek wel erg veel werk te hebben in de badkamer.
"Weet jij hoe laat het is?" Vroeg in na een tijdje.

Ik hoorde Amy stoppen met spelen en ze vroeg hoe laat het was. Ik keek even om te kijken of ze het wel degelijk tegen mij had. Waarna Ik op mijn horloge keek en "9uur" zei.

Mijn buik begon te draaien, wat ik behoorlijk irritand vond. Ik was blij dat het donker was in de kamer, zodat niemand die rode gloed die ik op mijn wangen voelde komen kon zien.
"Bedankt." Zei ik en ik nam mijn Plectrum terug en begon weer te spelen. Ik wist niet hoe ik mijn tijd anders kon vullen, want aan de korte antwoorden van Remus te horen, had hij niet echt veel zin om met mij te praten. Ik dacht aan mijn toverschaakspel, dat in mijn valies zat, of aan de fluimstenen of de toverkaarten. Hij zou daar vast en zeker geen zin in hebben. Ik consentreerde me weer op mijn gitaar.

Ik zuchte..., ik deed mijn koffer open en haalde een spel toverschaak eruit. Ik begon tegen de verveling in wat tegen mijn eigen te spelen.

Toen ik klaar was in de Badkamer liep ik terug naar de kamer. Ik zach het meisje in de hoek meteen opstaan en haar spullen pakken. Ik keek haar ninachtig aan en liep toen naar Amy. Ik fluisterde in haar oor: "Hij zei me net dat je hem wel aanstaat." En toen zei ik tegen Remus, als vervolg op het gesprek van in de badkamer: "Dat stom kind is gewoon bang van mij. Ik denk dat je spoken ziet." Daarna liet ik me op mijn bed vallen.

"Wel, volgens mij doet ze dat expres." Zei ik zachtjes terug. "Ze wil je gewoon ontlopen." Zei ik deze keer harder.

Komt nieuw binnen gelopen is een schattig meisje. Krijgt als eerste een boekje onder ogen met de regels "Wat! geen sex! En dan slaap ik bij een jongen. Wat een mishandeling!" Is hier gebracht door de politie omdat ze weer iets in de hands had gezegt van der ouders. Mocht kiezen of in de bak of naar dit opvoed internaat. "Totale bull shit"
Is echt helemaal chagerijnig


Edit Admin: Iets meer uitleg bij je post? Dialect is niet toegstaan