Internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen

Ik keek geschrokken op naar de jongen.
"Zal wel." Mompelde ik en ik en ik richtte me tot Remus.
"Hey, is het niet leuker om met twee te spelen?" Vroeg ik en daarmee bedoelde ik: Mag ik meedoen.

Ik keek bedachtzaam naar Amy. "Over wat heb je het?" Ik wist zeker dat het door de jongen kwam wat hij in haar fluisterde. Ik zette het schaakbord op het nachtkastje dat tussen ons in stond en ik zei "Paard naar 3c"

"Niets, ik had het tegen die jongen. b2 naar d2 ."
Ach, daar was dat warme gevoel weer. Ik begon er al aan te wennen.

"E2 naar E4, Nee serieus over wat hij het? Ik weet zeker dat hij iets over mij zei. Ik keek haar aan met een strenge blik.

Ik zuchtte. "A1 naar C1." Kon ik tegen hem liegen. De gedachten alleen al maakte me licht misselijk. Ik moest me eromheen zien te praten. Tenslotten was ik zelf nog niet zeker over mijn gevoelens. Ik besloot gewoon eerlijk te zijn. "Hij zei dat jij hem zei dat ik jou wel aansta." Ik probeerde niet aan de mogenlijke reacties te denken.

Ik lette bedachtzaam op met wat ze zei. Ik lachte heel schuchter en toen nam ik mijn toverstok op en richte hem naar het bed van de slapende jongen. "Aquamenti" Een waterstraal spoot uit mijn toverstok en plofte helemaal op het bed van de jongen waardoor hij kletsnat was. "Wat ist? Ben je een beteke nat?"

Liza zuchte opeens kwam haar tante aan en greep haar stevig bij haar arm, ze liet toe wat haar tate deed. Ze was er aan gewend geraakt. Ze werd meegesleurd, maar ze keek heel koel. Opeens ging de deur open en meteen werd ze naar binnen geduwd. Ze zag twee jongen en enkele meisjes. Ze zag dat een jongen op haar bed lag. Ze liep met kille stappen richting Remus.

Heel oplettend op wat de jongen zou doen en steeds met mijn toverstok gericht op het bed van de jongen. Kwam er een meisje voor mijn bed staan. "Wat moet je?" Vroeg ik heel nochalant.

''Je zit op mijn bed" sprak Liza kil uit naar Remus. Ze keek hem strak en doordringend aan.
Ze keek via haar ooghoeken waar Remus toverstok op was gericht en snoof lichtelijk eigenlijk.

Ik schaterde het uit van het lachen. Ach wat kon mij die jongen schelen. Maar het nieuwe meisje dat binnen kwam beval me niet acht meteen. Ze liep recht op Remus af. Ik hoorde wat hij zij en moest mijn best doen om geen tweede lachbui te krijgen bij het zien van het gezicht van het meisje. Toen hoorde ik wat het meisje zei in verd een beetje geïrriteert.
"Waar staan je spullen dan?" Vroeg ik droog.

"Kun je niet bij dat bed naast dat natte bed slapen? Ik heb alles al uitgepakt en je spullen liggen hierniet dus voorwat zou ik moeten weggaan." Zei ik heel gewoon. Ik begon ook lichtjes te lachen

Liza snoof en hoorde het meisje en Remus. "Nou hier zijn ze" sprak ze. Ze pakte haar staf en zei een spreuk en haar spullen kwamen onder het bed en uit de kasten vandaan. Waar Remus net zijn spullen had verborgen. Ze had een verdwijnsel spreuk voor al haar kleren en andere benodigdheden. "En" ze gooide de lakens der af van het bed en op de kussen stond geborduurd Lizzy. En Lizzy was haar bijnaam.

Doorweekt en verschoten aanschouwde ik het schouwspel. Na een tijdje verloor ik mijn eigen woede en begon een beetje te lachen. Die meit had wel iets. Moest ik toegeven.
"Ach Remus, je kan niet alles hebben in het leven hé!" Lachte ik. "Moet je anders mijn bed hebben? Dan lich je nog steeds dicht bij het raam. Ik zoek wel een ander plekje."

"Wel ja daar staat Lizzy" Ik sloeg me recht in mijn gezicht en zuchte. "Zou je zo vriendelijk willen zijn voor mijn spullen naar daar te brengen? Ik ben nohal gebrekkig" Zei ik sarcastisch. "Trouwens ik neem het bed naast dat van de jongen. Dat andere is nohal nat "Vind je ook niet?" En ik keek naar de jongen. Ik slofte naar het andere bed en ging er languit op ligggen. Een paar seconden daarna keek ik even op of het meisje mijn kleren en koffer met spullen ging brengen.

Liza hoorde wat Remus zei en snoof. Zou die echt denken dat ik dat zou gaan doen voor hem? Vergeet het!, dacht ze bij zichzelf. "Je doet het zelf maar, je hebt zelf ook twee handen en twee voeten" sprak ze sarcastisch terug. Ze kende een spreuk dat ze alles in een keer kon verplaatsen maar die zou ze echt niet laten zien aan Remus. Ze had vele spreuken zelf gemaakt en sommige spreuken kwamen zelfs in de wedshandhaving terecht.

Ik stond op, hefte haar nachtkast op met mijn kleren in. Ik zette het neer bij mijn nieuwe bed en ik nam het andere nachtkastje op en zette het bij haar. Dan nam ik mijn koffer en legde die onder mijn bed. Daarna ging ik terug languit liggen. "Ziezo! Nu blij majesteit?"

Ik zag een vreemd schouwspel toen ik terug in de kamer aankwam.
"Wat is hier gebeurt?" Floepte ik er uit, zonder ik erbij nadacht. Ik had er meteen spijd van en liet me op mijn bed vallen. Ik kroop snel onder de lakens en maakte het mezelf gemakenlijk, toekijkend op de andere kinderen.

"Veel better!" sprak ze met een blije, maar nog steeds sarcastische toon. Ze snoof en rolde haar ogen. Opeens schoot haar iets te binnen, die kast was van haar moeder geweest en het had een geheime boodschap voor haar. Alleen had ze die nooit gelezen, ze moest die kast terug hebben.
Het spijt me zeer? Maar die kast behoort aan mij zonder jouw kleren" sprak ze.

Nog voor majesteit kon andwoorden kwam er een meisje binnen. "Wat is hier gebeurt" Vroeg ze. "Om kort even te overlopen. Die jongen hier naast me zei tegen Amy dat is zij (Ik wees naar Amy's bed), dat ik zei dat ik haar zag zitte, dat is niet waar dus heb ik zijn bed natgespoten kort daarna kwam Mvr majesteit binnen en die was kwaad om ik haar bed had ingepikt dus heb ik onze nachtkastjes verhuist zodat ik niet al mijn kleren moest verplaatsen. Snap je?" Zei ik op een grappige, nochalante toon. "Wat een toffe bende" Zei ik deze keer op een toon van "Totaal niet waar".

"Kijk nu wil de majesteit haar kast terug! Lastig he?" Zei ik op een sarcastische toon en ik richte me nog steeds met mijn gezicht naar het nieuwe meisje (Alice). "Vind je ook niet? Wat is trouwens je naam?" Ik zag dat alle gezichten werden gericht op het meisje.

Oh jee, daar krijgen we het. Dacht ik in mezelf. Ik verzamelde een beetje moet en zei toen schuchter: "Ik ben Alice." Daarna voegde ik er nog aan toe: "En jullie?"

Liza keek kil naar het meisje en zei helemaal niks. Zonder enige waarschuwing liet ze de broek van Remus naar beneden doen. Het was een nonverbale spreuk. Haar toverstok bleef strak en gespannen. "Krijg ik die kast nog?" sprak ze ijskoud naar Remus.

"Merlijns opgeblazen houte *** h**r!!" dat je bend! Ik trok mijn broek vliegensvlug terug op. Ik hoopte dat de meeste mensen nog naar Alice keken toen ze mijn broek liet zakken door een non-verbale spreuk. Ik nam het nachtkastje haalde mijn kleren eruit. En ik smeet hem letterlijk op haar af. Dan nam ik bruut het andere terug en deed terug mijn kleren erin. "Jou krijg ik wel terug" Dacht ik inmezelf. En ik ging terug met een rode kop languit op mijn bed liggen.

Tja, zij gemeen, ik ook gemeen. Non-verbale spreuken was mijn specialiteit. Achter mijn ruch deed ik, zonder zij het merkte de spreuk van beentje plak, een van mijn favorieten. Ik deed daarna of ik niets gedaan had. Het was echt wel een grappig zicht.
"Amy." Zei ik kort tegen Alice. Het maakte niet uit, want ze wist het toch al. Ik sprong op mijn bed en legde mijn toverstok onder mijn hoofdkussen.

De kast zag ze letterlijk op haar af komen, maar met een simpele soreuk liet ze het stoppen en liet het rustig neerzetten. Ze had haar kleren opgevouwen en zette het met haar toverstok in de kast en liet met een verdwijn spreuk het verdwijnen. Ook de spullen die onder de bed had tevooschijnt liet ze weer verdwijne onder haar bed. Liza was koud, bot enz. Maar hoe kan het ook anders haar tante is tien keer harder voor haar dan de andere. Ze wou net op haar bed gaan liggen toen haar benen bijelkaar geplakt zijn, ze schudde haar hoofd. Wat leuk zeg? Heel creatief! dacht ze sarcastisch, ze liet het beentjeplak ongedaan maken door haar eigen staf en
liet zich neer vallen op bed en kon nog net de rode kop van Remus zie en gniffelde in zichzelf.

Edit admin: Heb je de post van Amy gelezen?
Edit Amytjeuh: Bedankt, ik dacht het net ook even te vragen.
Oke gedaan!!

off: Helemaal niet, want Lizzy verteld haar naam niet aan Amy vandaar

Liza bleef liggen, ze zou heus haar naam niet prijs geven aan iemand. Ze vond dat ze dat niet hadden verdient. Ze snoof en keek naar een jongen en dat was niet Remus, ze voelde een aangename aantrekkingskracht bij hem. Ze grijnsde licht naar die jongen ook al had ze geen idee hoe die hete.

edit Amytjeuh: je bent gebeentjeplakt.