Internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen

Het was muistil in de kamer niemand wou duidelijk iets zeggen, in de hoop dat anders hun neus er niet zou worden afgesnauwd. Ik was nog steeds razend op het onbekende meisje. Ik had zin voor haar kop in de wc's te steken en door te trekken. Ik zag ze naar me grijnzen. "Wadist? heb ik iet van ou aan?!"Brulde ik zohard dat bijna iedereen bijna uit zijn bed viel van het verschieten. Ik moest me inhouden om mijn toverstok te nemen en een vloek op haar af te sturen. Ik stond op zonder iets te zeggen en ik ging naar de badkamer voor op rust te komen.

Liza snoof, ze had zo'n vermoeden dat die Remus geen Zwaderaar was, ze snoof gewoon en negeerde Remus. Haar blik bleef op de andere jongen gericht en ze kon merken dat het hem niet echt veel deerde wat de andere deden. Ze zag dat Remus was opgestaan en naar de badkamer toe ging. Ze haalde haar schouders op en staarde doel loos naar de plafond.

Ik kwam in de badkamer zette de kraan en spoelde mijn gezicht af met water. Daarna ging ik op de wc bril zitten om even rustig na te denken.

off: Ik hebt he geweizigd Amy

Opeens moest Liza naar de badkamer toe. Ze stond op en liep erheen, ze was van plan de deur open te doen. Maar deed dat toch maar niet. Inplaats daarvan klopte ze, ze moest naar de wc gaan. Ze zuchte diep, ze zou na de wc haar pyama aantrekken en op bed gaan. Het was nu al ongeveer 21.30 s'avonds en eigenlijk is dat best vroeg

Wanneer ik terug gekalmeerd was zette ik me terug recht en poetste ik mijn tanden, klaar om naar bed te gaan. Kort wanneer ik wil vertrekken klopt er iemand "Wie is het?" Vroeg ik. Na ik hoorde wie het was deed ik de deur open en liep zonder iets te zeggen langs haar, terug naar de kamer.

Liza riep dat zij het was en meteen was die langs haar heen gelopen. Ze denken dat hun het erg hebben, nou dan weten ze niks van mij af. Dacht ze in zichzelf. Ze liep de badkamer in en deed hem opslot ze deed haar behoefde op de wc war vijf minuten duurde en nog tien minuten om haar tanden te poetsen. Na vijftien minuten was ze klaar en liep de badkamer uit. Ze ging op bed zitten en sprak een ontzichtbaarheidskoepel over zichzelf heen en haar bed. Wanneer iemand naar haar keek konden ze alleen een bed zien en verder niks. Rustig deed ze haar pyama aan en toen ze klaar was deed ze de koepel weer weg. Ze zag dat Remus zijn bed instapte en zuchte even.

Ik was moe van al die streken en lag gewoon in mijn bed een beetje te kijken naar wat de andere deden. Ik vond het natuurlijk jammer dat beentjeplak het meisje niet kon deren, maar ik had niet veel anders verwach. Ik bleef nog steeds mijn poker face ophouden en keek via het raam naar het kleine stukje nachtelijke hemel. De sterren waren helder. Ik hield van de nacht en de buitenlucht. Ik wachtte tot ik in slaap zou vallen.

Ik was moe, ik ging languit liggen en kroop onder de dekens. Ik sloot mijn ogen en kort daarna sliep ik.

Om vier uur s'ochtends was Liza gaperog opgestaan. Ze moest haar routine gaan doen. Rustig klede ze zich om en ging naar de badkamer om haar gezicht te wassen en tanden te poetsen. Toen ze klaar was ging ze de badkamer uit en liep ze richting de keuken. Ze pakte het schoonmaak spul en begon eerst de woonkamer helemaal grondig schoon te maken.

Ik deed mijn ogen open en keek op mijn horloge. Het was 4 uur, ik zag nog net een glim van het meisje dat de kamer verliet. "Ik had nog steeds geen wraak genomen met wat zij gedaan had. Ik hief mijn toverstok op, ik richte hem op het bed en de kleren van het meisje en zei "Racarnum Inflambare" Een klein waakvlammetje verscheen op het bed en al snel werd het een grote vlam. Het brandalarm ging en ik sprong vliegensvlug terug in mijn bed, nietwetent. Ondertussen hoorde ik mensen gillen en roepen "Brand!"

ik werd wakker van een warme gloed en opende mijn ogen. Verschrikt sprong ik uit mijn bed. Ik zag het bed van het misterieuse meisje in brand staan en probeerde het hoofd koel te houden. Het kon me niet schelen of het tehuis afbrande of dat dat bed van dat meisje verkoolt werd, maar mijn eigen spullen bracht ik toch liever in vijligheid. Met een zwiepje van mijn toverstok was alles ingepakt en met nog een zwiepje had ik mijn bagage in de hand en liep ik de kamer uit.

"Holly shit!" Riep ik toen ik de vlammen zag. In plaatsvan de vlammen te doven met toverspreuken dat ik wist deed ik hetzelfde als Amy en ging de kameruit. Ik probeerde me zo serieus mogelijk te houden maar toch moest ik lichtjes lachen.

Liza hoorde mensen gillen en meteen dacht ze aan Marie het kleine meisje. Alle mensen renden naar buiten en was moeilijk op door te wringen en kuchte en zag nog net Amy en Remus vertrekken. Ze keek in de kamer en ja hoor het was in vuur en vlam. Ze probeerde het te doven, maar op een of andere manier lukte het niet. Elenore wou niet helpen ze wou zich geen vinger veroeren. Ze dacht alleen aan zichzelf en niemand anders. "Marie". De rook van het vuur werd dikker en ze kon haast geen hand voor ogen zien. "Marie" opeens hoorde ze een stem en zag Marie die klem zat tussen het vuur. "Maak je geen zorgen ik haal je eruit" sprak ze. Ze pakte een mantel uit een kamer en liep door het vuur heen. Ze wikkelde Marie in het mantel en droeg haar. Ze bedekte haar gezicht met een sjaal en ging door vuur weer weg. Ze rende snel naar buiten en kuchtend kwam ze aan. Ze kon haast geen adem krijgen en zette Marie gouw op de grond en toen viel plots zelf op de grond.

Ik zag dat de hele bovenverdieping ondertusse nu in brand stond. Ik hoorde in de verte de ambulances en brandweerwagens. Ik zag het meisje met nog een ander kleinder meisje naar buiten komen en kuchen van de diepe rook. Het meisje (Candira) viel plotseling op de grond. Plaatsvan er naar toe te lopen en helpen deed ik niets. Ik keek gewoon naar het brandende internaat en moest in mezelf lachen. Wat nu van een onschuldige grap kwam was nu een ramp geworden. Ik zag mensen rond het meisje verzamelen. "Hopelijk was ze dood" Dacht ik inmezelf. Ondertussen kwamen de brandweerwagens aan en doofden het vuur. De ambulances verzamelden rond het meisje en onderzochten haar.

Liza had veel rook ingeademt, haar tante keek haar vuil aan. Elenore zag haar internaat, maar die gaat ze wel weer heropbouwen. Heel langzaam kwam ze weer bij. Meteen stoof Marie op haar, maar ze werd tegen gehouden. Liza had Marie meteen opgemerkt en wenkte dat ze moest komen. Marie knielde bij haar neer. "ZOrg dat ze geen problemen veroorzaken Marie" sprak ze en wees haar naar Amy en Remus. Ookal was Marie maar vijf jaar, ze begreep het wel en knikte. Langzaam werd ze op een brandcard gelegd, ze keek naar Remus.

Ik zag dat hett meisje weesloos op een brancard werd gelegt. Ik keek even terug naar het gebouw en daarna terug naar het meisje ik knipoogde al glimlachend naar haar. "Spot nooit met Remus Lupos of dat komt je duur te staan" Dacht ik inmezelf.

Liza zag zijn knipoog, maar sloot toen haar ogen. Ze werd afgevoerd. "Oke luister iedereen, we gaan nu hier weg" sprak Elenore. "We gaan naar een andere plek toe" zei ze weer en keek iedereen streng aan.

"Mogen we anders gewoon niet allemaal naar huis?"

Ik was veel te laat wakkergeworden bij de brand. De vlammen sloegen overal op over en mijn valies, die gelukkig gesloten was en waar al mijn spullen inzaten liep al gevaar om brand te vatten. Ik hoopte vuurig dat het meisje niet meer in het bed lag toen het in brand schoot. Ik had geen kans meer om langs de gewone weg naar buiten te gaan, dus koos ik voor het raam. Ik had liever enkele botten gebroken, dan dat ik stierf in de brand. Ik opende het raam en smeet er meteen mijn spullen door. ik twijfelde nog even. De rook vertraagde mijn gedachten en ik zwaaide mijn benen over de rand. Ik keek achter me. Het vuur kwam steeds dichter en dichter. Ik liet me vallen. De val leek lang te duren en ik hield mijn ogen stijf dicht. Plots een harde klap. Ik voelde hoe een paar ribben braken, toen ik met een smak op mijn rechter zij belande. Mijn rechter arm lag in een ondenkbaar moeilijke bocht en de eerste minuuten wouden mijn spieren niets doen. Ik zag niets, ookal opende ik mijn ogen. Achter mij hoorde ik het huis branden, dus ik wist wel welge richting ik ongeveer uit moest. Mijn heup brande en na een tijdje voelde ik dat ik scheef lag en mijn valies waarschijnlijk onder mijn heup leg. Mijn zicht begon langzaam maar wazig terug te komen en ik dwong mijn benen om zich te beweren. Ik rolde op mijn linkerkant, van de valies af en voelde een brandende pijn. Ik dwong mezelf mijn valies mee te nemen. Gelukkig was die op wieltjes, en half strompelend kwam ik overijnd. ik kon mijn been niet in mijn heup zetten en voelde mijn ribben pijnlijk bewegen. Mijn rechterarm was futloos en dus moest ik mijn rechterkant laten meesleuren door mijn linker. Helf verblind door pijn kwam ik moeizaam vooruit.

Ik wist niet hoe lang ik erover gedaan had en waar de andere mee bezig waren, maar op de een of andere manier, was ik aan de andere kant wan het huis geraakt. De pijn benam me weer en deze keer verloor ik het bewustzijn.

Ik wist al wat het antwoord op die vraag zou zijn en gniffelde. Plots zag ik de jongen die naast remus had gelegen, aanstrompelen en bewusteloos neerzakken. Hij zag er veel ergen uit dan dat vreemde meisje. Hij zag er gekneust uit. Ik bestfte plots wat hij dad gedaan. Hij moest uit het raam gesprongen zijn, in een poging zichrelf te redden. Ik zuchte. De mensen van de ambulanse hadden hem ook opgemerkt en haalde een twede brancar uit de wagen. Ze namen de jongen op en hese hem erop. Daarna reden ze hem ook in de wagen en sloten hem. Een van hen liep toen naar Elenor.
"Mevrouw, zou u de kinderen kunnen tellen om te zien of u iedereen hebt?"
Elenor knikte en begon te tellen. Ze had niet eens op Remus vraag gelet. Uiteindelijk zei ze: "Ik heb nu iedereen."

"Hoe zou dat kunnen gebeuren zijn?" Vroeg ik bedachtzaam aan Amy. Ik hoopte ten zeerste dat we allen naar huis zouden kunnen gaan.

"Ik denk dat het vuur hem de weg had verspert om naar de deur te gaan en dat hij toen maar door het raam is gesprongen." Zei ik. Ik zag geen andere optie. Opeens voelde ik dat ik honger had. "Je hebt toevallig niets om te eten?" Vroeg ik. Ik was erachter gekommen wat de kriebel van gisteren was. Ik had voor het eerst in mijn leven een iemand gevonden die mij echt aanstond. Ik was niet verliefd, het was gewoon een soort vriendschap die ik voelden. Zou dat wederzijds zijn? Maar ik kende hem nogmaar net. Ik bedacht dat ik alles beter gewoon moest afwachten.

Wel nee! ik bedoel hoe de brand zou zijn ontstaan" Ik draaide met mijn ogen en zuchte.

"oh dat." Zei ik luchtig. "Ik zou het niet weten. Het is wel verdacht dat het vuur bij het vreemde meisje is ontstaan. Haar bed stond het eerst in brand." Zei ik en ik probeerde zijn reactie te pijlen. Ik had een klein vermoeden, maar ik was niet zeker.

Ik was als eerste buiten geweest en stond nu, nog steeds in shok en stomverbaast naar het huis kijkend, bij de andere kinderen. Ik wachtte tot er iemand iets zou zeggen wat ze moesten doen. Ik zag Amy en de jongen praten, maar ik stond te ver weg en hoorde het gesprek dus niet. Ik zuchtte.