Internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen

Amy:
Na een lange stilte, doe ik mijn mond weer open. "Waar zijn we eigenlijk?"
"Ik het huis van de Malfidussen. Draco, de zoon, loopt hier ook ergens rond. Eigenlijk komen hier alle dooddoeners wel geregeld over de vloer."
"Is Draco dan ook een dooddoener geworden?" Hij was nog jong, jonger dan mij.
"Ik durf het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk het wel", zegt Jesse. Ik zucht. "Wis was die vrouw, die jou vast had?", vroeg ik dan.
"Herkende je haar gezicht niet? Ze heeft in de..." dan zweeg hij en zuchtte. "Je bent van niets op de hoogte hé, ze hebben je daar veel te lang vastgehouden. Zij is Bellatrix van detta. Ze is vorig jaar ontsnapt bij een massaontsnapping uit askaban. Ze was ook in de eerste oorlog een dooddoener. Vele zeggen dat zei de trouwste is, maar dat zeggen ze ook van Sneep."
"En Malfidus?"
"Lucius? Dat is een lafaard. Ik had hem laten jammeren als een baby toen ze me wilden oppakken. Maar ja, ik ben hier uiteindelijk toch terecht gekomen. Dat heb je als er zo veel dooddoeners zijn en jij alleen bent."

Kate:

De uren gingen traag voorbij. Zeer traag. Trager. Traagst.
Ik was de minuten aan het aftellen. Met mijn ogen angstvallig op de deur gericht. Het bleef tot de middag muisstil. Zweinsveld was een spookstad geworden. "Het is zo stil." zei ik tegen Jozefien. Ze knikte. "Niemand durft nog buiten te komen voor de middag of na vier uur. Dan zijn de dooddoeners het actiefst. We worden heel erg in het ook gehouden aangezien we zo dicht bij zweinstein liggen. Ze vermoeden dat hier een bolwerk zit." "Wat als ze er achter komen?" vroeg ik. "Geen idee." antwoordde ze. "Dat doet me eraan denken. Dit heb ik vannacht voor je opgeschreven." ze liep naar het salontafeltje en nam er een papiertje af. Ik nam het aan en bekeek het. Er stond een lange ingewikkelde spreuk in. Maar zeer gedetailleerd uitgelegd. "Die moet je over mij uitspreken als er dooddoeners komen. Daardoor vergeet ik alles wat zij niet mogen weten. De vergaderingen, jou." ik zweeg. Ik besefte dat dit een zeer gevaarlijke spreuk was als je hem fout uitsprak. Maar gepakt worden door een dooddoener was zo mogelijk nog gevaarlijker. "En ik kan?" "Geen zorgen liefje, ik heb vannacht toen je lag te slapen een hoop beschermende spreuken over jou uitgesproken. Die gelden zolang je in dit huis bent. Dus een dooddoener zal je nooit ruiken of je warmte zal door geen enkele spreuk kunnen worden waargenomen. Aan jou wel nog om je te verstoppen en stil te zijn. Want je stil of gehoorloos maken is me niet geluk." Ik knikte. "Er ligt hier onder de tafel een plank los. Daaronder kan je je verstoppen als ze er aan komen. Zo kan je alleen volgen dat er gebeurt." Ik knikte opnieuw. "Wat als ze niet opmerken en terug vertrekken? Kan ik alle informatie die je zal vergeten zijn terugbrengen?" Ze knikte. "Daar is een tweede, heel ingewikkelde spreuk voor. Maar die heb ik nog niet kunnen opschrijven. Ik zal er meteen aan beginnen." ze nam een nieuw papiertje en begon te schrijven en te tekenen. Ik keek weer op de klop. 11u04.

Emma Abbady:
"Opstaan! Allemaal uit bed!", riep Elenore door de kamer. Met een schok veerde Emma recht in haar bed. "Over vijf minuten beneden aan het ontbijt! Jullie blijven na het ontbijt in de eetzaal, want daar wacht iemand op jullie die jullie vandaag zal bezig houden." Emma verwachtte nu al niet veel goeds. Snel kleedde ze zich om en liep naar de badkamer. Vijf minuten waren echt veel te weinig.