Internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen

Liza glimlachte naar Thomas en kreeg door dat die wat voor haar begon te voelen. Ze voelde ook dat hij haar hand begon te strelen. Zou ze bij hem in bed liggen? ZOu dat wel goed zijn. Nee nee het is better van niet. Ze kan het better niet doen.

" weet jij hoe laat het is?" Ik wond het ontzettend irritand dat de klok vlak achter me was gehangen. Ik begon een beetje vermoeit te raken, ookal zou ik niet dat ze bij me wegging om in het bed tegenover me te gaan liggen, maar mijn wondes hadden me verzwakt.

Ze draaide even haar hoofd om en zag dat het 21.00 uur was. "Het is 21.00" sprak ze tegen Thomas met een glimlach. "Misschien moet je gaan slapen" zei ze tegen hem en ging toen met een hand door zijn haren.

Ik kreeg het ontzettend warn vanbinnen toen haar hand door mijn haar ging. "Ja, misschien wel. Die wondes hebben me verdomd hard verzwakt." Ik geeuwde even. "Slaaplekker, Schoonheid." Zei ik en ik sloot mijn ogen, maar hield haar hand wel vast.

Liza glimlachte en hoorde nog wat hij zei en zuchtte even. Ze wou weg gaan, maar had al snel door dat hij nog steeds haar hand vast had. "Slaap lekker, liefste" het laatste woord zei ze zo zacht dat het haast onverstaanbaar zou zijn. Ze liet hem slapen en bleef bij hem zitten, maar langzaam viel ze ook in slaap en even later lag ze naast Thomas, ze had haar hoofd op zijn schouder gelegd.

Ik lag bijna in slaap toen ik haar hoofd op mijn schouder voelde komen. Ik deed mijn ogen even open en glimlachte. Toen viel ik in slaap.

Liza was in diepe slaap en lag heerlijk naast Thomas. Hun handen zaten nog steds verstrengeld samen.

Off: Liza, jij speelt nu ook Amy


Ik ging tegen de vieze muur leunen en keek naar Amy

Toen de ochtend aanbrak en ik stilletjesaan wakker begon te worden, hoorde ik in de gangen van het ziekenhuis al druk heen en weer geloop. Ik opende mijn ogen en zag dat Liza nog steeds naast mij lag. Haar hand lag nog steeds in de mijne en ze sliep nog. Ik fluisterde zachtjes tegen haar: "Jij bent het bizondeste meisje dat ik ooit heb ontmoet en ik legde met mijn vrije hand een lok haar opzij. Ik voelde dat de pijnstillers waren uitgewerkt, wand ik voelde de helse pijn weer door mijn arm trekken, maar ik negeerde het. Ik bleef stil liggen, om haar niet wakker te maken.

Amy keek naar Remus... "Niet te geloven dat we in deze krot zitten. Waarom moest je ook die internaat in brand steken. Die zag er teminste wel better uit dan dit" zei ze opeens plotseling tegen Remus.

Liza lag heerlijk te slapen, ze hoorde een soort van gefluister in haar oor opeens en langzaam deed ze haar ogen. Ze keek toen richt in de ogen van Thomas en keek hem lichtelijk verbaasd aan. Ze was even vergeten wat er allemaal gisteren was gebeurt. Al snel wist ze het weer en glimlachte licht naar hem. "Hai" sprak ze.

Mijn vader had al lang gedreigd haar in het strenge internaat te stoppen, maar het had kate nooit iets kunnen schelen. "Overal beter als hier!" had ze altijd geantwoord.
Nu stonden ze voor het internaat, of wat er nog van over was, er had net een brand gewoed, of een ontploffing of iets dergerlijks, dacht kate. Haar vader gromde iets onverstaanbaar en duwde kate naar voren: "Mooi huis," zei hij, "Ik hoop maar dat je er niet uit kan ontsnappen." Ze glimlachte, 'had je gewild' dacht ze.
Haar moeder was al enkele jaren dood, een ongeval, beweerden velen. Maar dat geloofde kate niet, daarvoor deed de man naast haar er veel te eigenaardig over. Vermoord, was haar conclusie. Niet moeilijk dat mijn gedrag op niets trekt, dacht Kate, al je geslagen word slaagt iedereen toch terug?
Er kwam een oude vrouw op hen afgelopen.

Remus: "Ik heb nooit het internaat in brand willen steken, enkel het bed en de spullen van dat wicht. Ik hoorde iemand boven ons lopen, "Laat ons eruit!" Riep ik en ik klopte zo hard als ik kon tegen de muren aan.

Ik zag dat ze haar ogen opende en dat ze langzaam wakker werd. Ik zag weer die prachtige ogen en met een betoverende glimlach zei ze 'Hai'.
"Goeiemorgend prinses." Zei ik zacht. "Lekker geslapen?" Ik legde nog eens een lok opzijgevallen haar achter haar oor en streelde dan met mijn hand langs haar kaakbeen.

Off: LittleAngel, jij mag spelen tot je bij de anderen bent hoor, net als iedereen heeft gedaan, wand de rol van Elena wordt niet gespeeld.

Ik lag op een oud stoffen deken en ik sliep in een slaapzak. Het lag heel onconfortabel en ik hoopte dat Elena snel zou zorgen voor nieuwe bedden. Ik probeerde te slapen, maar dat lukte niet zo goed. Ik probeerde me in te beelden dat ik in mijn eigen warme hemelbed lag. Uiteindelijk viel ik in slaap. De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker door licht dat door het venster naar binnen kwam. Ik zuchtte en bleef liggen.

"Dag meneer," zei de mevrouw, ze bekeek Kate niet eens. "Dag mevrouw, ik kom mijn kind hier afzetten, er is niets meer mee aan te vangen, u mag haar hebben als u er nog iets mee kan doen." Kate keek naar de man naast haar en spuwde op zijn schoenen, "Het is je eigen schuld" zei ze kalm. waarop ze een veg rond haar oren kreeg. Ze kromp niet ineen, ze was het te lotte al gewend.
"Ik zal zien dat ze een nette dame wordt," antwoorde de oude mevrouw. "En je mag me gerust Elena noemen hoor." Toen bekeek ze Kate van kop tot teen, "Je hebt gelijk meneer, er is veel werk aan." zei ze hoofdschuddend. "U komt wel op een ongelege moment," ze begon het hele verhaal van het huis dat in brand was gestoken enzvoort te vertellen, maar Kate luisterde niet 'Misschien zitten hier toch nog coole mensen' dacht ze.
Als ze uitgepraat waren nam Elena Kate aan haar arm en trok haar mee naarbinnen. "Dag meneer" zei ze. Binnen begon ze de regels uit te leggen, het interreseerde Kate niet. "Hoe oud bent U? vroeg Kate als ze zich begon te vervelen. "Dat zijn U zaken niet," antwoorde Elena bits. "Ik vroeg me gewoon af waarom u nog werkt, zou u niet al op pensioen moeten zijn?" Vroeg kate ongegeneerd. Waarop ze nog een klap kreeg. 'Je valt in herhaling' Dacht Kate. "U zegt dat ik manieren moet leren, maar zou u niet beter eerst uzelf manieren bijbrengen?" vroeg ze. Elena begon rood te worden. Ze sleurde Kate mee en duwde haar een kamer in. "Stel je maar voor, en vanavond geen eten!" Riep ze. Ik keek rond en zei: "Hallo, ik ben Kate voor diegene da luistere." Waarschijnlijk was dat niemand. Achter haar smeet Elena de deur dicht. Ik ging op een bed zitten. 'Misschien is het omdat ze zo lelijk is dat ze er zo oud uit ziet' dacht ze 'Ik had haar echt 80 geschat.'

off: De vrouw van het internaat heet Elenore en geen Elena

Liza glimlachte toen ze hem zag. "Ja heb best goed geslapen. Heb jij ook goed geslapen?" en onderdrukte nog even een geeuw. Ze voelde hoe zi zijn hand langs haar kaakbeen ging en ze ging met haar hand even langs zijn haren.

Ik deed mijn ogen open en voelde mijn rug en nek knellen op de bierbakken en tegen de muur. Ik sprong van de bakken en strekte mijn armen. Na een paar bewegingsoefeningen, ging ik terug op de bakken liggen. Naast mij, lag de slapende Amy. Ik hoopte dat deze hel zo snel mogelijk over zou zijn.

Ik hoorde dat er weer iemand nieuw was bijgekomen die zich meteen voorstelde.
"Alice." Zei ik kortaf. Ik zat weer te lezen, wat kon ik anders doen?

"Als een roos." Antwoorde ik. "Ik heb trouwens prachtig gedroomt." Ik had over haar gedroomt. Het was een prachtige droom geweest. We waren samen. We wandelde tijdens de feestdagen gewoon wat door zweinsveld en gingen uiteidelijk ik de driebezemstelen iets drinken. Haar gezicht was opvallend vaak voor mijn ogen verschenen en een paar kusjes konden er in mijn dromen ook van af. De drieberemsteken had een prachtige kerstboom en er heerste een gezelige sfeer. Ik vond het jammer dat mijn droom over was, maar ik zag het nu terug levendig voor me.

Amy lag naast Remus te slapen. Langzaam deed ze haar ogen open en zag Remus en glimlachte. "Hallo Remus" sprak ze zachtjes tegen hem. Ze had best goed geslapen eigenlijk.

Liza glimlachte naar Thomas. Opeens kwam de zuster binnen en ze keek geschokt toen ze Liza en Thomas samen in bed lagen. "Jij moest hier niet zijn" sprak de zuster tegen Liza. "Ja en? Dat kan mij geen moer schelen en trouwens we worden toch samen ontslagen van deze ziekenhuis". De zuster snoof even. "Dat dacht je maar" sprak ze zuster met een grijns. "Hoezo?" en Liza trok een wenkbrauw. "Omdat jij nog een dag hier moet blijven" zei ze zuster. Liza kon haar oren niet geloven. Moest zij nog een dag blijven? Daar had ze echt geen zin in.

Ik keek verast op. "Hoe zo dat? Zijn haar verwondingen zo ernstig?" Vroeg ik ongerust. Ik zou in het internaat verder verzorgt worden, maar welke verwondingen kon ze hebben dat ze hier moest blijven??

Remus: "Hey" Andwoorde ik bedrukt toen ze wakker werd. ...Plots... klonk er een krakend gepiep en de kelder deur ging open. "Jullie mogen eruit!" Zei een kakelende stem die ik kende als die van Elenore. "Ik denk dat jullie je lesje wel geleerd hebben! Ik heb jullie spullen terug naar boven gedaan, de hele bovenverdieping is herstelt ik heb wel nog geen matrassen op de bedden, enkel een laken die komen morgen pas. Er zijn ook heel wat spullen afgebrand in de kamer die nog moeten gemaakt of terug gekocht moeten worden. Ik kon niet geloven dat Elenore had bijgedraait, waarschijnlijk had ze op haar donder gehad van het ministerie dat ze een onvergeefelijke vloek had gebruikt. Ik stond heel enthousiast recht en ik trok Amy heel spontaan bij haar hand en trok haar van de bakken af. Ik liep naar de kelderdeur en ging bij Elenore staan.

"Dat gaat jouw niks aan meneer" sprak ze zuster. "Maar mij wel! Dus vertel op" de zuster zei niks en legde het eten neer voor hun en ging weer weg. Liza keek naar Thomas en wist niet wat er gebeurde nu. Ze kroop tegen hem aan en hoopte niet dat het iets heel ernstigs is.

Amy hoorde iets en keek op en ze zag Elenore, maar aan haar gezicht te zien was ze niet blij om hun vrij te laten. Ze werd overeind getrokken door Remus en keek hem aan. Ze stonden nu samen bij Elenore. Samen liepen ze samen naar boven toe.

Remus: Ik kwam in de woonkamer waar ik gisteren gefoltert werd door dat kreng, waar iedereen achtereen gedoken had gezeten al hopend dat zij hun woede niet op hen losliet. Maar iedereen was weg, ze waren weer allemaal boven. Ik trok aan Amy's arm en sleepte samen met onze beiden koffers, haar mee naar boven naar onze kamer.

Ik nam haar stevig vast -Zo stevig ik kon met mijn gebroken arm- en kuste haar hoofd. Ik wou niet nadenken over wat er allemaal kon zijn. Ik wou haar niet kwijt, nu niet. Ik hield van haar, ik hed nog nooit zoiets gevoeld. Ze was als een godsgeschenk voor mij. Ze was mijn engel, mijn heilige engel. "Ik hou van je." Fluisterde ik amper hoorbaar en er rolde een enkele traan over mijn wang.