Internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen

"Nou het gaan een beetje en hoe gaat het met jou?" sprak ze tegen hem. Ze hoorde zijn naam en knikte ''aangenaam. Ik ben Liza, maar je mag me wel Lizzy noemen" zei ze en ging toen op een stoel zitten. "Wat doe jij hier eigenlijk? Ik bedoel wat is er met jou gebeurt" vroeg ze aan hem.

"Ik was een beetje laat wakker geworden, en kon niet meer bij de deur komen, dus ben ik langst het raam gegaan. Wat gebeurde er bij jou?" Ik begon haar steeds aardiger te vinden en stond verbaast dat ze me haar naam zei, want voor zover ik wist had ze die aan nog geen ander vertelt.

"Ik ben door het vuur gegaan, om een kleine meisje te redden" sprak ze. Haar hele arm was in verband net als wat van haar benen. Gelukkig had ze geen brandwonden op haar gezicht. Ze vond Thomas aardig eigenlijk. Het was eigenlijk de eerste keer dat ze hem zag. De anderen hadden geen idee nog dat die vrouw Elenore haar tante was. Ze wist nu al als ze weer terug ging dat ze nog meer werk noest gaan doen voor haar.

Ik zette me neer op een versleten, krakend krukje. Ik keek eens goed rond in de donkere kelder, er stonden allemaal schappen met blikjes eten en in de hoek stonden er allemaal bakken bier. "Wel we zullen tenmintse niet omkomen van de honger" Zei ik kil en ik wees naar de rekken. Het enige licht in de kelder was afkomstig van een gloeilamp, ik richte de gloeilamp naar de rekken en begon te kijken wat er allemaal stond.

"Het is maar te hopen dat er nog niets van vervallen is. Kijk eens naar de datum als je wil." Zei ik. Ik stond ook op en wankelde even. Toen liep ik naar Remus en het rek.

"29-12-1986" Ik zuchte en draaide me om. "Dat zou ik niet meer opeten. Ik keek verder in het rek. "Oh kijk, Een pot bonen, 12-11-2005. Dat moet misschien nog wel gaan" Ik ging terug naar het krukje en ik ging er op zitten en toen ineens "Plof" Het krukje was ineengezakt en ik lag in de spinnenwebben en stof.

Ik grinikte even maar herpakte me toen.
"Gaat het wel?" Vroeg ik en ik bood hem mijn hand aan zodat ik hem recht kon helpen.

Ik tilde me op aan haar hand en veegde het stof van mijn broek af. "Ja, alles oke. Het zal rechtstaan worden." Ik liep naar de bak bier en haalde twee bruine Leffe's eruit. Ik gooide er een aan Amy, ik zette de rand van het dopje tegen de rand van het rek en ik gaf een harde klap tegen de dop waarna hij er af ploefte. Ik nam een grote slok en zuchte.

"Mooie daad." Zei ik. Ik bewonderde haar een beetje. Ze had een mooi gezicht, vooral haar ogen en ik was blij dat de vlammed dat gespaart hadden. "Ken je het meisje goed?" Plots kwam er iets in me op. Wat onbeleeft van mij. Ze staat nog steeds recht. "Ga maar even ztiien, als je wil." En ik wees met mijn min of meer onaangetaste hand naar he stoel naast mijn bed.

"Ja dat is het ook" sprak Liza, ze glimlachte een beetje. "Ja ik ken haar heel goed" sprak ze even later. Het meisje Marie kende ze al toen Marie nog geen één jaar oud was. Ze moest van haar tante Elenore voor haar zorgen en dat deed ze. Ze was een soort zus/moeder voor Marie. Ze hoopte dat het met haar alles goed ging, ze was even in gedachten weg gezonken toen plots Tomas weer hoorde. "Huh! O ja is goed" sprak ze even wazig. Ze ging zitten op een kruk en keek Thomas aan.

Ik keek haar ook aan. Haar ogen waren prachtig om naar te staren alleen hoopte ik maar dat ik er niet in zou verdrinken ( ) Ik toverde een glimlag op mijn gezicht. "Weet je hoe de brand is ontstaan?" Zei ik toen weer ernstig.

"Ik heb een ernstig vermoeden dat het die jongen was die op mijn bed had gezeten. Heb alleen geen idee hoe hij heet" sprak ze opeens een beetje kil. Dankzij hem was Marie bijna leefend verbrand. Niemand gaf wat om dat meisje en daar is ze best pist over. Ze kreeg een vreemd gevoel in haar maag. "Hoelang moet je hier in he ziekenhuis blijven?" vroeg ze aan hem.

"Remus." Zei ik. "Die stomme boomtrul. Ik had niets anders van hem verwacht. Dankzij hem lig ik hier waarschijnlijk. Ik word morge overgebracht naar het internaat om daar verder verzorgt te worden." Ik zuchtte. Maar mijn woede en frustraatie over het internaat vervaagde toen ik terug naar haar keek. Ik betrapte mezelf erop dat ik me nog nooit zo... Raar gevoelt had. Wat ik verliefd?

Liza knikte "Ik word morgen ook weer terug gebracht" sprak ze. Maar echt verzorgd worden zou ik toch niet, dacht ze in zichzelf. Ze zuchtte heel diep. Waarom moest haar tante naou de leiding hebben op het internaat ze snapte het niet. Opeens kwam er een zuster en die zij dat ik weg moest, maar daat had zij helemaal geen zin in. "Vergeet het. Ik ga niet in mijn uppie naar de belachelijke kamer toe" sprak ze kil.

Ik hoorde de zuster en daarna haar mooie stem. Deze keer klonk ze kil, maar ze bleef mooi.
"Waarom moet ze weg?" Vroeg ik een beetje smekent. Er kwam een pijnscheut door mijn ribben en ik trok even een gezicht.
"Omdat jij je rust nodig hebt." Zei de zuster.

"Ik geef hem wel de rust. Maak dat jij gewoon weg gaat" sprak ze. Ze zag dat Thomas een moeilijk gezicht trekte. Ze stond op en ging naar hem toe "Je moet maar even weer op bed gaan liggen" sprak ze zacht en kalm tegen hem. Met tegenzin liep de zuster weg. Ze hielp Thomas voorzichtig het bed weer in en ging op het randje van het bed zitten en keek hem glimlachend aan. "Jij zou wel verzorgd worden op het internaat, maar ik. Ik zou moeten gaan ploeteren" sprak ze zuchtend.

Ik ging op de bakken bieren liggen en probeerde te slapen. Ondanks het oncomfortabel was, was het nog steeds beter dan op die vieze vloer van de kelder te slapen. "Slapel" Zei ik tegen Amy en ik sloot mijn ogen.

"Als je daar je tijd mee wil verdoen, ga ik dat ook doen. Ookal is het nu pas ongeveer elf uur of zo." Ik had er geen problemen mee om op de voer te liggen, aangezien ik in een soort zelf opgerichtte toverjeugdbeweging zat. Daar leerde we onderanderen onszelf behelpen ik de natuur dus had ik ook al vaak gewoon in het bos geslapen. We leerde daar ook ondermeer verdedigingstechnieken (met toverstokken en zonder) en ook sosiale dingen.

Ik lifte mijn hoofd wat op en zag Amy op de grond gaan liggen. "Waarom ga je in dat vieze stof en webben liggen? Er is nog genoeg plek hier op de bakken. Je wilt niet weten wat er daar allemaal op de grond wurmt."

Remus had gelijk. Dacht ik. Ik stond recht en liep naar hem toe. Ik probeerde het me zo confortabel mogenlijk te maken en zuchtte "Als we al niet sterven van honger kan het goed zijn dat we van ziektes sterven." Ik hoopte dat ik ongelijk had, maar die gedachte bleven toch aan me knagen. Het was hier vogtig en het wemelde inderdaat van het stof en de kleine beestjes.

"Waarom zou ze jou laten werken met brandwonden waar je amper mee kan werken?" Zei ik ongelovig. Ik kon me niet inbeelden dat iemand zo sadistis kon zijn, zonder daarvoor gestraf te kunnen worden. Ik kende genoeg mensen die tegen zo iets in opstand zouden komen.

Liza slikte en kon niet anders dan het hem te vertellen. "Omdat die vrouw mijn tante is" sprak ze tegen Thomas en ze zuchtte erg diep. Ze had rustig haar hand op de zijne gelegd en glimlachte en beetje flauwtjes naar hem.

"Je tante!?" Bracht ik ongelovig uit. "Waar zijn je ouders dan? Wie heeft je op je tantes internaat gezet?" Het was niet mijn bedoeling geweest haar uit te gaan horen, maar bij die bekentenig kwamen die veragen gewoon meteen en ik had ze gezegt voor ik er erg in had. Ik merkte dat haar hand op de mijne lag en draaide mijn hand onder dat van haar om en vlogt mijn vingers in de hare.

Ik haalde een flesje Pils van onder me vandaan en deed het dopje eraf met mijn tanden. "Jij ook eentje?. "Ik denk dat er zeker wat minder strafs hieronder staat" Normaal gezien zou ik tegen niemand zo aardig zijn die ik amper ken maar ik had geen keus ik moest een week met haar doorbregen en we konden beter met elkaar overeen komen. Ik begon haar trouwens steeds meer te vertrouwen.

Ik keek naar de pils die hij vast had en grinnikte zachtjes bij het gedacht dat we ons hier een hele week in leven zouden houden met bier. Ik vroeg me af wie het eerst zou zat worden.
"Is daar ergens een Kriek?" Vroeg ik. Ik had nu meer zin in iets zoet.