Twilight Returns

Taddeo:
Ik hoor dat ze zegt dat ze is ingeprent. Hopen dat Mariella dat niet hoort, want daar gaat ze niet blij mee zijn. En blijkbaar de vriend van het meisje ook niet. Ik kijk weer achterom en volg het gesprek. Wanneer ze weg is, kijk ik weer naar Mariella. "Ach wat maakt het uit?", zeg ik nog steeds zo zacht dat geen mens het kan horen. "Als het een mens was, zou het niet slim zijn en als het een weerwolf was, zou ze me toch niet moeten." Ik weet dat ik lieg en weet dat ik me straks aan een uitbrander kan verwachten, maar tijdens de viering, houd ze zich in. Wanneer het kruisteken gedaan is, loop ik naar buiten. Ik ben vastberaden het meisje terug te vinden, al snap ik zelf niet goed waarom ik zo aangetrokken ben tot haar.

Amedeo:
Het kruisteken is gemaakt en ik sta recht. Het meisje volgt mijn voorbeeld en neemt mijn hand vast. Ik voel hoe de rilling door haar lijf gaat. "Je hebt het ijskoud."
"Mijn handen zijn het eerste die koud worden bij dit weer. Antwoord ik. Ze heeft me haar handschoenen en we lopen de krek uit, het koude weer in.
"Waar gaan we heen?", vraagt ze.
"Bij mij thuis, volg me maar." Het meisje knikt en loopt gewillig mee.

Mariella:
Ik zie hem weggaan. Ik zucht en sta ook recht. Ik wandel hem rustig achterna, zonder al te veel aandacht te trekken. Ik kom ook buiten, en er is een redelijke afstand tussen ons. Dan zie ik het meisje verschijnen.

Sofia:
Ik zie hem tussen de blaren door naar buiten komen. "Sorry, Lisanne, ik moet weg. Remus legt je wel meer uit, al weet ik niet of het allemaal juist is. Maar toch, ga maar naar hem." Ik hoop dat ze me niet achterna komt en ik loop naar de kerk terug. "He, wacht even, Taddeo", zeg ik, terwijl ik naar hem toe loop. Dan struikel ik over een uitstekende steen.

Conall: Al die tijd had ik me wisten te vermommen in kerk, ik zag Amedeo en een meisje, hand in hand de kerk verlaten. Ik zette de kap van mijn zwarte sweater op en volgde hem. Terwijl ik naar buiten ging zag ik Sofia naar 2 andere vampieren toe lopen maar ik had geen tijd voor te vragen wat er aan de hand was. Ik hield mijn kap laag en stopte mijn handen in mijn broekzakken.

Lisanne:
"Oke dan...", zeg ik, maar Sofia is al weg. Ik haal mijn schouders op en loop het bos in. Ik trek mijn kleed uit en bind het lis rond mijn voed. Dan verander ik in een wolf en ren. "Remus", denk ik."Remus, waar zit je, ik wil weten wat er aan de hand is. En ik moet je zelf ook nog iets vertellen."

Taddeo:
Sneller als de wind vang ik haar op. "Gaat het?", vraag ik als ze terug op haar benen staat. Raar genoeg heb ik niet zo veel last van haar geur. Meer nog, ik lijk het amper te ruiken. Dan zie ik iemand voorbijlopen met een meisje. een van de twee is vers. Van de andere ruik ik dat het een vampier is. Aan de galante stap van de jongen, is snel duidelijk wie er de vampier is. "Mariella, ken jij hem? Ik vrees dat dit niet goed komt voor dat meisje als we nu niet snel in accie schieten." Dan loopt er weer iemand voorbij. De stank druipt er zo van af. "Die wolf heeft een kas op twee te overleven, dat is te weinig om zeker te zijn." Ik vind het niet echt slim van die wolf om in zijn eentje te gaan jagen op vampiers. Wat als die vampier kompanen heeft zitten, wat als hij straks in de minderheid is.

Amedeo:
Ik merk bijna meteen dat ik achtervolgd word en versnel mijn pas. "Waarom gaan we plots zo snel?", vraagt het meisje.
"Omdat die gast achter ons niet deugt." Ik voel haar aanstalten maken om naar achteren te kijken. "Niet kijken", zeg ik snel. Ik stap in mijn sportwagen en rijd meteen het dorp in. Te veel mensen om in een wolf te veranderen, te riskant. Ik neem binnenwegen en probeer hem zo snel mogelijk kwijt te raken, maar aangezien ik niet weet wat hij doet, blijf ik nog even doorrijden. Dan beslis ik om naar de stad te gaan.
"We gaan naar de stad, naar een hotel, daar vind die ons niet."
"Waarom zit hij achter jou aan?"
"Hij zit niet achter mij aan, maar achter jou. Hij is een verkrachter. Hij kiest zijn prooi en stopt dan niet tot hij je vind en neemt." Het meisje slikt even. De vermomming van die wolf was perfect. Te geloofwaardig. Ik dank hem hartelijk voor dit en lach in mezelf.

Sofia:
"Bedankt, ja, het gaat", raar genoeg ruik ik geen stank. Hij ruikt normaal. Maar hij voelt koud en hard. Dan zie ik de jongen en het meisje ook. Conall loopt erachter. Ik ken zijn vermomming ondertussen al. Wat Taddeo zegt maakt me bang. Conall is een goede vriend van me. "Kom, we gaan."

Mariella:
"Wacht, mijn auto, we kunnen niet rennen en zijn sneller zo", zeg ik meteen. Ik loop naar mijn groene sprotwagen en stap in.

Sofia:
Ik loop met haar mee en zet me naast haar. Haar geur is erg. Ja, de geur die je ruikt als je een vampier ruikt.

Taddeo:
Ik stap mee de auto in. "Sofia..." Ik zwijg. Ik wil vanalles tegen haar zeggen, maar ik weet gewoon niet hoe. Ik, die normaal zo goed in de omgang ben, ben nu mijn woorden kwijt.

Mariella:
"Komaan tortelduifjes, daar is nu geen tijd voor, we moeten een vampier vangen", zeg ik en ik start de auto. Ik rij door en zie hem ook net een auto instappen. Ik stop niet voor de wolf. Daar is geen tijd voor. Hij zou een uitleg nodig hebben van Sofia, en die tijd hebben we nu eenmaal niet.

Sofia:
"Taddeo, ik ben ingeprent, en het maakt me niet uit wat de andere wolven daarvan zeggen. Ik ruik je geur zelfs amper. Wij zijn voor elkaar gemaakt." Ik kruip tegen hem aan. Ach wat een komisch zicht. Miss hot en mister cold naast elkaar. De vrouwelijke vampier houd ons bij de les. Ik zie dat we langs Collan rijden. "Ik leg het je later wel uit", roep ik naar hem.

Conall: Amedeo was alang gevlucht, zoals ik verwachte. Ik bleef in een rustige wandelpas de geur volgen. Plots rijd er een groene sportauto voorbij met Sofia arm in arm met een vampier. Ik zei niets maar bleef Sofia gewoon abrupt aankijken. Omgaan met Vampieren, laat staan zitten knuffelen, hoe durft ze mijn orders niet te gehoorzamen. Ik had de neiging om er op af te spurten en de auto in elkaar te rammen. Maar ik had iets beters te doen dan Sofia op haar plaats te zetten, ik keek haar met een strenge blik aan en verandere in een wolf. Ik zag de auto steeds verder en verder rijden, tot het uiteindlijk oploste in de nacht. Ik zette het op een spurtje en rende zo hard als ik kon op de groene auto af. Terug een flits om het voertuig omver te beuken kwam bij me, maar ik hield me in. Wanneer ik er pal achterstond; vloog ik met een immense sprong over het voertuig en volgde de geur van Amadeo. De lichten van de auto achter mij dempten meer en meer tot het terug donker was. Ik volgde de geur dat me terug naar het dorp leide.

Remus: Ik hoorde Lissana in mijn gedachten praten tegen me en zei dat ik er aan kwam. Ik voelde dat de alfa ook in een weerwolf was verandert en dat hem iets deep dwars zat, Ondertussen kwam ik bij Lissana aan.

Off: ik denk niet dat mijn sportwagen zo veel trager is dan die van amedeo, en daarbij, in een wolf veranderen in het midden van het dorp? Dat lijkt mij niet zo'n fantastisch idee.

Mariella:
"Verdomme idioot!", roep ik wanneer ik de wolf zie veranderen. Ik duw mijn gas volledig in en vlam door de straten. Ik hoor de mensen in paniek weglopen van de wolf. "ah, een monster!", hoor ik ze roepen. Ik vlam door en zie dat de wolf plots een fout spoor volgt. Ik zucht. De weg naar mijn huis, natuurlijk. Hij volgt mijn spoor. Ik sla af en volg de andere vampier. Ik heb hem nog nooit gezien, maar ik ruik aan hem dat hij niet van dieren houd. De geur van het meisje is best goed, maar ik heb er geen trek na. Als je lang genoeg geen mensenbloed dringt en je jezelf ervan kunt overtuigen dat het niet lekker is, lust je na een tijd lieven dierenbloed. Ik krijg hem in het oog en blijf hem volgen.

Sofia :
Ik zucht. Oke, nu kan ik me aan een uitbrander verwachten. "Dat is dus onze leider", informeer ik de twee. Wanneer hij veranderd, hoor ik Mariella vloeken. Ik zelf vind het ook niet echt een goed plan om zo maar als wolf door het dorp te razen. Hij zal een heel goed excuus moeten hebben om het dorp terug kalm te krijgen. "Hij gaat naar de stad", merk ik op als we het dorp uitrijden en op een snelweg komen.

Taddeo:
"Positief, Mariella kent de stad goed", zeg ik tegen Sofia. Ik slaag mijn arm over haar schouder. "Hoe ruikt Mariella eigenlijk voor jou?", Vraag ik. "Want voor mij ruik je niet slecht, maar de ander wolven dan weer wel. Mij ruik jij ook amper, maar ruik je de andere vampieren?" Ik kijk naar het landschap dat voorbijgaat. Ik zucht. Dit gaat toch echt wel traag hoor.

Amedeo:
De wolvengeur verdwijnt. Ik grinnik. "We zijn hem kwijt", zeg ik tegen mijn eten.
"Oef, gelukkig." Ze kruipt tegen me aan. Door mijn jas kan ze onmogelijk mijn koude lijf voelen. Ik slaag mijn vrije hand op haar heen en we rijden verder naar de stad. Dan merk ik de geur van een wolf weer op. Het is een andere dan die van daarnet. Ik kijk om. "Sh*t"
"Wat is er?" Ze komt recht en kijkt ook achterom. Een groene sportwagen komt steeds dichter bij. Er zitten drie personen in. Een van het is een wolf. Wanneer ze dichter komen, ruik ik dat de andere twee ook geen mensen zijn. Vampieren.
"Ik vrees dat we weer gevolgd worden", zeg ik.
"Rij sneller!", zegt ze licht in paniek.
"Ik zorg er wel voor dat ze je niet te pakken krijgen", sus ik haar. Ik begin te schakelen tot op de hoogste schakel en duw dan mijn gaspedaal plat. We razen door de nacht en ik zie in de verte de stad steeds dichterbij komen.

Lisanne:
"Hey Remus, wat is er allemaal aan de hand? Met wie is Sofia ingeprent en waarom is dat zon groot probleem." Ik denk aan een vampier, maar dat is natuurlijk belachelijk. Ik weet wel dat hij mijn gedachten kan zien en dus ook ziet dat ik denk aan een vampier. Ik hoop maar dat hij me niet te stom vind door die gedachte.

Remus: "Juist omdat het een vampier is!" Riep ik. Ik veranderde terug in een mens en plofte neer in het gras.

Lisanne:
Ik verander ook terug en doe mijn kleedje terug aan. Ik ga naast hem zitten. "Doe niet zo raar. Inprenten met een vampier, dat is echt het vreemdste dat ik ooit gehoord heb."

Sofia:
"Die andere vampieren stinken", antwoord ik. Het is misschien niet het fijnste om te horen voor Mariella, maar zo is het nu eenmaal. De vampier in de auto voor ons versneld weer. "Hoe ben je eigenlijk een vampier geworden?", vraag ik aan hem.

Mariella:
Ik draai met mijn ogen. Die twee kunnen hun hoofd dus echt niet bij de belangrijke zaak houden he. Ik schakel op hoogst en druk mijn gas weer stevig in. Mijn auto kan nu niet sneller meer. Ik plak bijna met mijn bumper tegen de achterkant van de auto van de vampier. Mijn auto blijkt sneller te zijn dan de zijne. "Hou haar vast, we gaan botsen", zeg ik tegen Taddeo. Ik ben van zin om uit de auto te springen op het moment van de botsing en dan het meisje eruit te plukken en veilig uit de crach te halen. Dan zou ik afrekenen met die vampier.

Taddeo:
Ik weet dat wolven sterk zijn en niet van het minste schrammen krijgen, maar toch kunnen ze zwaar verwond worden door een dodelijke crach. En een normaal mens, ja, die zou dood zijn. Ik hou haar stevig vast, klaar om uit de auto te kunnen springen. Nog even en dan BAM De auto raakt die voor ons en deze draait weg van de straat. De twee auto's tollen door de lucht en ik spring er samen met Sofia tussen uit. Ik zie Mariella de andere kant op gaan, naar de andere auto. Die gaat het meisje dus redden. Ik land op mijn rug tegen een boom, met Sofia veilig bovenop me. "Kom, Mariella helpen", zeg ik tegen Sofia. Ik heb nog nooit een mens zien veranderen naar een wolf, en dit zal dus de eerste keer worden, weet ik.

Amedeo:
Ik zie de auto achter mij gevaarlijk dichtbij komen en dan plots, BAM ik wijk uit door een reflex en de auto gaat van de weg af. Dan raakt hij de berm en wordt de lucht in gekatapulteerd. De auto tolt door de lucht en het meisje naast me begint te schreeuwen. Ze heeft een schram ergens, want ik ruik nu duidelijk haar overheerlijke bloed. Ik neem haar vast en spring de auto uit. Ik wil eerst nog wat met mijn eten spelen. Dat is wat ik altijd doe als ik zo'n pracht van een vangst heb. Ze zijn meestal al in paniek wanneer ze mijn koude lichaam voelen, maar ik zus ze met te zeggen dat het een zeldzame, niet-besmettelijke aandoening is en de meeste geloven dat. Ik begin te rennen. Ze schreeuwt nog steeds. Ik kan moeilijk tegen de drie op en dus besluit ik om ze van me af te proberen schudden.

Mariella:
Ik spring uit de auto, maar ben net te laat om het meisje in veiligheid te nemen. De vampier rent er met haar vandoor. Ik ren er zo snel mogelijk achter aan en blijk sneller te zijn. Ik heb nooit schrik in een gevecht met een vampier. Mijn geve beschermt me tegen hen. Ik haal hem in en trek hem achteruit, waarbij ik het meisje uit zijn hande probeer te halen, maar ik kan niet te ruw zijn, anders ken ik haar misschien verwonden. Dan zie ik Taddeo aankomen, met achter hem Sofia.

Sofia:
Ik trek mijn kleed aan en neem de tijd niet om het aan mijn voet te hangen. Ik verander gewoon meteen in een wolf. Ik zucht. Collan is nog steeds in wolvengedaante. Perfect, net wat ik nodig had. Niet dus. Ik hoop maar dat hij me niet gaat afleiden met allerlei vragen. Ik ren op de vampier af en zie dat Mariella het meisje niet heeft kunnen beetkrijgen. Ik weet nog niet wat ik precies ga doen. Ik hoop maar dat Taddeo of Mariella zo slim is een vuur aan te leggen.

Conall: Daar stond ik dan, op een sneeuwachtige heuvel een eindje verderop, in het licht van de maan, kijkend naar het schouwspel en de rondvliegende auto's, ik zuchte. Het begon stillaan harder en harder te sneeuwen.

Amedeo:
Ik word naar achteren gesleurd door de vrouwelijke vampier die duidelijk niet meer van deze eeuw is. Ze probeert het meisje uit mijn armen e nemen, maar ik geef haar niet op. Ik merk dat ik niet van haar weg zal geraken. Daarom bijt ik het meisje. Dat heb ik er toch nog iets aan. Haar bloed smaakt heerlijk.

Taddeo:
Ik kom bij Mariella aan en zie dat de vampier zijn prooi bijt. Ik neem een nieuwe aanloop en gooi hem tegen een boom aan, waarbij de vampier het meisje moet lossen. Het meisje gilt van de brandende pijn, die ik nog goed ken van toen ik zelf tien jaar geleden gebeten was. "Zuig het gif uit haar, Mariella!", roep ik.

Amedeo:
Ik duw de andere vampier van me af en hij knalt met zijn hoofd zo hard tegen de grond dat er barsten in ontstaan. Ik weet dat die terug zullen helen, maar het geeft me in ieder geval even de tijd om op het vrouwtje, dat blijkbaar Mariella heet, af te lopen.

Taddeo:
Net voor de vampier bij Mariella is, kan ik hem terugduwen.

Sofia:
Ik loop op de vechters af en zie dan wat er met Taddeo gebeurd. Ik schik even, maar wanneer hij terug rechtstaat, ben ik gerustgesteld. Natuurlijk, de enige manier om een vampier te doden is door hem te verbranden. Ik loop op de vampier af, die ondertussen alweer op de grond is gegooid door Taddeo. Ik spring op zijn borst en begin zijn lichaam in stukken te scheuren. Ik gooi de stukken uit elkaar, zodat ze niet meteen terug aan elkaar kunnen smelten.

Mariella:
Ik heb er even een afkeur van om het meisje te bijten, maar doe het dan toch. Wanneer haar bloed schoon is, stop ik meteen. Ik laat haar even liggen en zie dat Sofia de vampier aan stukken is aan het scheuren. Ik begin een vuur aan te leggen. "Taddeo, verzamel de stukken en smijt ze op het vuur als je wil", roep ik naar Taddeo.

Amedeo:
De arm die ik nog vrij heb en mijn twee benen slaag ik stevig om de wolf heen en ik pers ze stevig samen, zodat ik haar botten voel kraken. Ik weet dat mijn leven al over is, maar ik wil dit gedrocht eerst nog even in mijn dood meesleuren. Ik besef heel goed dat ik daarmee de vampier die Taddeo blijkt te heten enorm veel zeer zal doen.

Taddeo:
Ik raap de afgescheurde arm op en hoor dan de huilende wolvenkreet die uit Sofia's bek komt. Ik kijk om en zie wat de vampier doet. Ik loop er meteen op af en breek de benen en de arm van de vampier af. Ik smijt ze naar Mariella die het vuur maakt en haal dan de kop van het lijk. De woede raast door mijn lijf. Ik smijt de andere delen van het lichaam ook naar Mariella en richt me dan op Sofia.

Sofia:
Ik schreeuw het uit van de pijn en verander terug in een mens. Taddeo scheurt woest de vampier in stukken en ik zie vaag Mariella een vuur maken. Ik word bijna verblind door de pijn.

Mariella:
Ik hou me bezig met het verbranden van de stukken, omdat ik weet dat dit ook belangrijk is. Ik weet dat Taddeo wel voor Sofia zal zorgen. Ik zorg er zorgvuldig voor dat elk stukje vampier volledig opbrand en steek het vuur dan nog extra op, zofat ik zeker ben dat alles goed verkoold ik. Dan hou ik het op een klein beheerst vuurtje, zodat er niets van de bomen rondom ons in brand schieten.

off: Ha, ik ben al een van mijn personages kwijt.

Taddeo:
Ik hef haar meteen op en loop naar de plek waar ze veranderde. Ik snap nu dat ze haar kleedje moet uitdoen omdat het anders uiteen spat tijdens het veranderen. Ik besluit dat dat nog iets is dat we moeten uitvinden. Een pak dat mee veranderd. Ik trek het kleedje terug over haar lijk en loop dan tussen de bomen door terug naar de kerk. Ik neem omwegen, zodat ik beschut blijf door de bladeren en geen mens me kan zien. Dan kom ik eindelijk bij de kerk aan en ruik in het rond of ik de wolven kan ruiken. Ik besef dat wat ik nu aan het doen ben levensgevaarlijk is, maar ik heb geen andere keus. Ik weet zelf niet hoe ik iemand moet verzorgen, laat staan een weerwolf. Ik vang de geur op van de wolven en loop erop af.

Conall: Ik volg de vampier die Sofia in zijn handen heeft. Hij komt aan bij de kerk en kijkt rond zich, hij stapt richting het bos, waar ik nu was. Ik huil hard en geef de order aan andere wolven om te komen. Ik stap uit het bos richting de vampier.

Remus: Ik hoorde Conalls huil, "We moeten naar hem toe, kom Lissane, snel!" Ik verander in een wolven gedaante en huil terug naar Conall, nog geen enkele ogenblikken hoorde ik nog andere wolven huilen.

Conall: Ik stond terug stil en keek naar de vampier en grolde. Ik hoorde Remus en ik zei tegen hem in mijn gedachten dat een vampier Sofia had.

Sofia:
Ik voel hou ik opgepakt word door Taddeo en voel de steken in mijn ribben. Ik kreun. Ik voel hoe hij begint te lopen en kruip tegen hem aan. Ik bijt op mijn tanden en hou mijn ogen stijf dicht. Ik voel hoe mijn lichaam nu al probeert zichzelf te herstellen. Ik hoop maar dat alles op de juiste manier terug aan elkaar geroeid. Wanneer we stil staan, doe ik mijn ogen even weer open. De ergste sjok van de pijn ebt weg en ik heb nu nog steeds overal pijn, dat steeds met steken terug komt, maar het zwart voor mijn ogen is weg. Taddeo loopt het bos in. Ik besef plots wat hij denkt te doen. Ik hoop maar dat Remus het verstand heeft te weten dat je niemand vermoord die de ingeprente is van een broeder. Collan is de eerste die ons ziet. Ja, die weet nog niet van mijn inprenting. Hij gromt naar Taddeo, maar ik voel niets dat erop lijkt dat Taddeo zich ook verdedigend opstelt. "Collan, alsjeblieft", kreun ik. Ik krijg weer steken en knijp in Taddeo's schouder, die ik vasthoud.

Mariella:
Ik kijk achterom en zie nog net hoe Taddeo wegrent. "Wat is die nu van plan", grommel ik in mezelf. Ik neem het meisje op, zodat geen andere vampier haar kan vinden. Ik wil eerst Taddeo tegenhouden en dan naar het ziekenhuis gaan met het meisje. Ik zet het op een lopen en ren hem achterna. Wanneer ik bij hem aankom, zie ik dat er een wolf naar hem staat te grommen. Ik stop abrupt en zet een stap achteruit. "Taddeo?", zeg ik in de hoop hij even zijn verstand gebruikt, het meisje neerlegt en gaat lopen.