Twilight Returns

Samantha
"Das balen." antwoordde ik. In zekere zin had ik niets tegen vampieren, maar nieuwe jonge vampieren had je liever niet loslopen. Al vroeg ik me af of we iets tegen een jonge vampier hadden kunnen beginnen, zelf al waren we met z'n allen. Misschien was het maar beter dat één of andere oudere vampier een oogje in het zeil hield... zolang hij haar natuurlijk niet zo aanleren om mensen uit te moorden... Het was een vervelend probleem waar ik nog altijd geen goede oplossing voor had gevonden. Vampieren waren niet slecht (ze stonken wel) zolang ze maar geen mensen aanvielen. Helaas ging dat niet op voor het overgrote deel van de vampieren en dan... om nu echt het gevecht aan te gaan, dat was ook niet echt wat ik wilde...
Ik was zo bezig mijn mijn gedachten dat de vraag van Lisanne volledig aan me voorbij ging tot enkele seconden later. Met een vertraagde reactie schudde ik mijn hoofd.
"Ik heb geen flauw idee waar ze zitten. Met kerst is het nogal druk in de kerk. Maar ze zitten wel ergens, ik heb een aantal keer hun geur opgevangen."

Sofia
De vampier draaide zich om en keek rond. Goud, zijn ogen zagen eruit als vloeiend goud. Ik was opgelucht. Plots keek hij me recht in de ogen aan. Ik voelde me meteen op dat moment draaien. De wereld stond plots op zijn kop. Ik voelde een vreemde aantrekking tot hem. Het was alsof ik hem plots met mijn leven zou willen beschermen. Mijn hele wezen verlangt plots naar het welzijn van hem. Ik kende hem niet en toch. Ik besefte plots wat er met mij gebeurd was.
"Ik ben ingeprent", zei ik tegen Remus. De woorden werden gefluisterd, waardoor enkel Remus het kon horen, al vreesde ik wel dat vampierenoren het zouden kunnen horen.

Marielle
Ik keek naar Taddeo. "Gaat het wel?", vroeg ik aan hem. Toen hoorde ik maar net wat het meisje zei. Ik hoorde enkel het woord 'ingeprent'. Ik was niet zeker of ik het wel goed gehoord had. Ik was niet zeker, maar ik had het vermoede dat ze een weerwolf was. "Taddeo, je weet niet welke persoon hier in de kerk nu werkelijk een weerwolf is. De geur komt van in haar buurt. Kijk uit, want ik vertrouw het niet."

Stella: "De ene was weg, en in een wolf verrandererd, huh? Maar de man was er nog steeds. "Ik wil weten wat ik ben, en wat zij was, en wat misschien nog anderen zijn, maar alsjeblieft, help me eerst van die dorst af, ik hou het niet veel langer..." Ik was er zeker van dat de man te vertrouwen was en me zou helpen tot het einde.

Kenta
Hoewel ik wist dat het niet zou moeten, moest ik een beetje lachen om haar reactie. Eigenlijk had ik verwacht dat ze totaal in paniek zou raken, maar uiteindelijk leek ze vrij nuchter onder de situatie.
'Geef me drie seconden' antwoordde ik. In een flits verdween ik, en in een flits was ik weer terug met twee verse herten over mijn schouders. Ik legde ze voor haar neer.
'Ik weet dat het in eerste instantie misschien vreemd lijkt, maar ik zou zeggen: zet je tanden in hun half en drink ze leeg. Dit zou genoeg moeten zijn om je voorlopig even van je dorst af te helpen.' Ik glimlachte haar bemoedigend toe.
'Je hoeft je niet te schamen voor je plotselinge dorst naar bloed, we hebben er allemaal last van. We zijn immers vampieren.'

Stella: "Hoe heet je eigelijk? vroeg ik aan de man die twee herten voor mij was gaan halen. Moest ik niet beter weten zou ik denken dat hij gek was, vampieren? die bestaan toch alleen in verhalen. Ik vond het nog steeds verschrikkelijk dat ik bloed moest drinken, maar zetten mij erover en zoog de twee herten helemaal leeg. "Dankje, maar ik snap het niet. Vampieren bestaan toch alleen in verhalen? En wat was dat meisje dan? Een weerwolf? En zijn der nog zo van die vreemde wezens? Weerkatten ofzo? of zeemeerminnen?" Een vampier? Ik vond het degoutant, waarom mocht ik niet gewoon mens blijven?

Kenta
"Ik ben Kenta" antwoordde ik en keek toe hoe ze gretig de herten leeg dronk, zelfs als was het duidelijk dat ze het niet echt prettig vond.
"Ja, wij zijn vampieren, hoe vreemd het ook klinkt. Mensen denken al jaren dat vampieren alleen in verhalen bestaan, ze weten echter niet dat veel van die verhalen op de werkelijkheid zij gebaseerd. Hetzelfde geld voor weerwolven. Dat meisje daarnet, Lisanne was het niet, zij is een weerwolf. De relaties tussen vampieren en weerwolven zijn nooit echt goed geweest. Vampieren haten weerwolven, weerwolven haten vampieren, zo zit het in elkaar. Een ontmoeting tussen de twee loopt vaak genoeg op een gevecht uit. Je hebt mazzel dat ik in de buurt was, anders had je nu misschien niet meer geleefd." Hij keek naar Stella.
'Heb je zover vragen?"

Remus: Ik zag hoe de mannelijke vampier nog achteren keek. Hij had gloedgouwe ogen dus ik stelde me gerust, dan plots keek hij naar Sofia. "Ik ben ingeprent" Zei Sofia een paar seconden later. Ik draaide mijn gezicht verbaast om naar Sofja en ik zag haar nog steeds naar de vampier kijken. "WAT?!?" Riep ik zo stil mogelijk tegen haar. Een gloed van verbazing liep bij me op, een woede, een krankzinnigheid. Ik kon mijn oren niet geloven.

Sofia
Ik richtte mijn blik af van de Vampier en keek naar Remus. "Ik kan er ook niets aan doen, dat weet jij even goed als ik", fluisterde ik.

"Maar hij is een VAMPIER!?" Andwoorde ik. "Sofia alsjeblieft, zeg dat dit een grap?"

Sofia
"Niemand kan inprenting tegenhouden", zei ik zo stil mogelijk. Ik begon boos te worden en dat kon je duidelijk in mijn stem horen. "En trouwens, wat maakt het uit wat hij is? Je kent hem niet eens." Mijn stem begon over te slaan en klonk steeds luider. "En daarbij hij is vegetarisch, dat heb je zelf gezien." Ik stond op en liep de kerk uit. Ik voelde dat ik elk moment kon barsten en dan wist ik dat heel de kerk in paniek zou schieten.

Stella: "Nee, voorlopig geen vragen meer," zei ik toen ik klaar was me drinken. "Ik denk dat ik het een beetje begin te snappen. Zijn weerwolven sterker als wij?" Damm, nu had ik weer een vraag gesteld, typisch ik. Ik mocht hem wel.

LittleAngel schreef:

Lissane: "Nee, voorlopig geen vragen meer," zei ik toen ik klaar was me drinken. "Ik denk dat ik het een beetje begin te snappen. Zijn weerwolven sterker als wij?" Damm, nu had ik weer een vraag gesteld, typisch ik. Ik mocht hem wel.

off: Foutje in de naam? Jij bent Stella.

Lisanne:
Ik zie plots Sofia rechtstaan en de kerk uitlopen. "Ik ga haar achterna", zeg ik kort tegen Samantha, waarna ook ik de kerk uitloop. Ik loop meteen achter Sofia aan. "Sofia, wacht, wat is er gebeurd, en ik heb je trouwens nog iets belangrijks te vertellen.

oeps! sorry, verstrooid, ik pas het wel even aan...

sofia
"Zeg jij dan maar eerst wat je te zeggen hebt", zeg ik met een nogal boze ondertoon. "Dat zal toch goed nieuws zijn, in tegenstelling tot wat het antwoord op jou vraag is." Ik wandel ondertussen gewoon verder naar onze chalet in het reservaat.

Mariella
Ik zie hoe het meisje opstaat en wegloopt. "Ga haar niet achterna," waarschuw ik tegen Taddeo, "ze kan gevaarlijk zijn." Ik spreek zo stil en onopvallend mogelijk tussen mijn tanden door en kijk hem ondertussen doordringend aan.

Remus: Ik spurte naar buiten en volgde Sofia. "Ingeprent op een vampier tgoh, toch niet te geloven,..." En terwijl ik in mezelf aan het vloeken was kwam ik aan bij Sofia. "Sofia, ik zeg dit maar een keer, ik wil en ik zal het niet toelaten dat jij ooit met dat monster omgaat." Zei ik nijdig tegen haar.

Sofia:
"Het is geen monster!", roep ik tegen Remus, terwijl ik blijf stilstaan. "Je kent hem niet eens! Trouwens, heb jij zijn ogen niet gezien? Of weet je niet wat goud betekend? Hij is geen gevaar voor mensen!" Nu weet Lisanne dus mijn nieuws. Straks hoor ik het hare wel, als ik klaar ben met Remus.

Remus: "Sofia, vampieren zijn nooit goed gezelschap, zelfs al zijn het vegetariers."

Sofia:
"Dat is een vooroordeel", zeg ik kort. "Kom Lisanne." Ik trek Lisanne mee aan de arm. Ik heb genoeg van Remus zijn gedoe.

Remus: "Ok, als jij niet wil luisteren is zien of je vriendje gaat luisteren" Riep ik haar na. Ik voelde de woede opborrelen en ik keek terug naar de kerk. Mijn taak was de mensen en mijn roedel te beschermen. Er was geen andere mogelijkheid meer over, ik moest de vampier doden.

Sofia:
Ik keek om. "Remus, wat ga je doen?", riep ik. De wanhoop en onzekerheid was duidelijk in mijn stem te horen. "Remus?"

Remus: Ik liep terug naar de kerk en negeerde Sofia. Ik kon de vampier niet doden waar al de mensen bij waren, ik moest hem eruit lokken, maar hoe?

Sofia:
Ik liep achter Remus aan en hield hem tegen aan zijn kraag toen we al bij het einde van de bomen waren. "Remus, wat ben je van plan?" Zei ik streng. Ik ga voor hem staan, om hem tegen te houden.

Remus: Ik duwde haar hand weg. "je waarschuwt je vriendje maar beter, want wanneer ik hem hier nog ooit is zie sta ik niet in wat er dan gebeurt." Ik veranderde al woedend in een wolf en liep het bos in.

Lisanne:
Ik hou me buiten de ruzie van de twee. Wanneer Remus wegloopt, ga ik naast Sofia staan. "Waar ging dat over?" Ik ging uit van het ergste.

Sofia:
Ik zucht. Ik trek haar mee naar een plek tussen de bomen waar ik zeker ben dat niemand ons kan horen. "Ik ben ingeprent."