De Gijzeling

"Dat moet je het zelf weten" Ik zette mijn vuist op het gezicht van de gijzelnemer en ik rukte het pistool uit zijn handen. Daarna gaf ik hem een klop met het pistool recht in zijn nek. Daarna wende ik me naar de andere Gijzelnemer die Elena vasthad. "He jij!" Riep ik naar hem. Ik negeerde de poltie volkomen en ik richte het geweer naar de gijzelnemer.

off: De politie ziet niets, ze zit appart met Damain, weet je nog.

Mieke
Ik hoorde de opschudding, maar probeerde me toch te ontspannen. Ik wist dat zo lang de Geizelnemer bij mij was, ik veilig was voor de andere geizelnemers.

De man keek achter zich en zag Remus met een pistool die op hem was gericht. Hij grijnsde even en hij streek door Elena's haar. "Als je haar niet dood wil hebben zou ik snel die pistool weg doen" sprak hij. Hij had zijn pistool nog steeds op haar gericht en hij maakte een klikkende geluid en Elena voelde zich erg bang. Ze sloot haar ogen en dacht aan het ergste.

Off: Ik snap er geen snars meer van, waar ben ik dan? en waar is de politie

Speel jij of Thomas nu de gijzelnemer

Off: Damain heeft zich afgezondert met de agente, achter de kasten en zij is de enige agent in het gebouw, de rest is buiten.

Thomas heeft twee geizelnemers: Carl en Damain.

Off: Maar Candira is nu de rol van die Carl aan het spelen?

"Als je dat doet, schiet ik" Zei ik kalm en op een kille toon.

off: neen dat is een andere geizelnemer. Laten we hem Frederick noemen ofzo. Om verwarring tegen te gaan.

Carl
Ik vertrouwde erop dat Frederick zichzelf kon redden en ik negeerde de opschudding. De Geizelnemer die tussen ons en de jongen stond lag op de grond en kreunde lichtjes. Ik sloot de geluiden zo goed mogenlijk buiten en probeerde toch een klein beetje te genieten van mijn taak, als het dan toch niet anders kon.

Damain
"Geef me een rede waarom ik dat zou doen." Zei ik kil.

off: Nee ik speel niet de rol van Carl.. Ik speel nu een andere gijzelnemer die wat doet bij Elena

De man grijnste "Ik geef je drie tellen om die pistool weg te doen" sprak de man. Elena deed langzaam haar ogen open en keek met lichte angstogen naar Remus. "Please Rem doe wat hij zegt" sprak ze smekend naar hem. "1..." begon de man. Hij wou dit meisje niet vermoorden, maar hij zal geen keuze moeten hebben.

Ik moest iets verzinnen, ik kon het geweer niet zomaar laten vallen. Ik moest Elena helpen, ik had geen keus. Ik kneep mijn ogen dicht en haalde de trekker over. "Pooooof" Weerklonk in de school en galmde tussen de muren. Toen ik mijn ogen terug opendeed zag ik Frederic bloedend over de galmen met zijn gewonde hand in de lucht. Ik wist niet hoe het waar kon zijn maar ik had zijn hand geraakt waardoor het pistool los was gesprongen. Ik keek angstig naar de kreunende man en ik kon niet geloven dat ik geschoten had.

Carl
Ik hoorde wat Frederick zei, en zou bij de tweede tel hem waarschuwed dat de Agente het schot wel kan horen. Maar voorlopig zweeg ik nog. Ik keer terug naar Mieke. Haar gezicht stond vredig en ik voelde haar hart nog kloppen, dus de wonde was haar nog steeds niet te veel geworden. Ik gaf haar een kus op haar wang en toen was het gebeurt. Een zaadlozing. Ik bracht mijn hoofd naast dat van haar en fluisterde: "Sorry."
Toen hoorde ik de knal van het geweer. Ik Liet Mieke snel los en sloot mijn broek weer en de hare ook. Ik trok haar voorzichtich recht en hield haar bij mij. Ik liep naar De jongen toe en zag nog net hou Frederick opzij viel. Ik nam meteen de jongen zijn arm en draaide die zodanig hij hat geweer wel moest laten vallen. "Blijf bij mij." Zei ik tegen Mieke. Ik had het gevoel dat ik niemand nog kwaat kon doen als zij in mijn buurd was. Ik begon met de jongen naar de kasten te lopen.

Damain
Ik hoorde een schot en liet een vloek over mijn lippen komen. Ik kwam achter de kasten vandaan en schreeuwde: "Wie heeft er hier toestemming gegeven om te schieten?! Alleen met mijn toestemming of in levensbedrijgende situaties schiet je!" Ik was buiten zinnen van woede. Toen zag ik Carl en de jongen. Ook Mieke liep erbij. "Wat heeft dit te betekenen?!" Riep ik.

Off: Wat? Ik snap er nu nog veel minder van Mieke is met een gijzelnemer aan het vrijen en zij vind dat goed? En Elena waar is die dan Carl is toch een gijzelnemer (slecht?!)

Off: Mieke voeld dat Carl spijd heeft van zijn daden en het zelf ook liever anders had gezien. Elena werd bedrijgt door de geizelnemer die je net doodschoot en Carl heeft spijt van waar hij mee bezig is. De hele geizeling begint hem wat tegen te zitten. Snap je?

Mieke
Ik volgde Carl, omdat ik me nog steeds veiliger voelde bij hem. Ik kromp in ekraar toen ik het hoofd van ge geizelaars zo tekeer hoorde gaan.

Amy
Ik schrok ook van het schot en volgde de man meteen. Ik hoorde hem tieren. Zorg dat je erachter komt wie geschoten heeft op wie. Hoorde ik. "Ik denk niet dat ik daar moeite voor moet doen. Fluisterde ik tegen het microfoontje.

Remus: Ik trok de bivakmuts van de gijzelnemers hoofd en ik gaf hem een vuist recht tegen zijn zijn neus. "Jij vuile, smerige, fucking SEXMANIAK!" Bij elke woord dat ik zei gaf ik de gijzelnemer steeds een vuist tegen zijn gezicht aan. Het bloed liep nu uit zijn neus en ik gaf hem een trap met mijn knie in zijn kruis waardoor hij ineenzakt.

Frederich werd neergeschoten en viel om. Elena schrok er zo van dat ze omlaag ging en heen en weer begon te bewegen van doodsangst. Ze hoorde opeens Damian en werd daar ook nog banger van. Ze trilde heel langzaam eigenlijk. Marie durfde niet van haar plek te gaan, ze was te bang om een stap te verzetten.

Amy
"Hey hey hey, Rustig!" Zei ik en ik nam de beide armen van de jongen vast en trok ze in een profesionele dwanghouding. Vraag om dit ventje mee te nemen, hij zorgt alleen maar voor elende. Zei de stem in mijn oor. En anders wordt dit nog zijn dood.
"Mag ik deze meenemen? Voor de veiligheid van iedereen?"

Mieke
"Remus, neen, hij had geen keus!" Schreeuwde ik. Ik wist niet waarom ik het deed, ik deed het gewoon. Ik zakte op mijn knieën neer en nam een papieren zakdoekje om het bloed van de jongen zijn gezicht te vegen. Het was een zwarte jongen en ik schatte hem rond de negentien a twintig jaar.

Off: En nu komt mijn gijzelnemer in beweging

Daniel: "Handen omhoog vrouwtje" Zei ik en ik wees een geweer naar de vrouwelijke agent. "Jullie ook!" Riep ik naar de ander meid en de jongen die Carl aan het afkloppen was. Ik keek verder in de kamer en zag een meisje tegen de muur staan samen met een klein ander meisje bij haar. Voor hun zag ik de kronkelende Frederic met een gewonde hand de grond over galmen. "Wat heb ik gemist..." Vroeg ik kalm tegen Darnian en ik moest grinniken.

Carl
Ik hoorde wat de jongen zei en voor ik het besefte kreeg ik een dreun in mijn gezicht. Ik was te gechrokken om snel genoeg te reageren en kreeg nog een paar dreunen. Toen een ik mijn kruis. Ik kromp ik elkaar en zag enkel zwart. Ik hoorde was Mieke zei. Ik voelde een zacht doekje over mijn gezicht gaan. Langzaam zag ik weer vormen en gerkende ik Mieke. "Heel me hier weg!" Kreunde ik. "Ik wil hier niet aan meedoen. Ik wil niemand geizelen." Ik voelde de tranen in mijn ogen schieten en deed geen moeite meer om ze te bedwingen.

Damain
"Hou je er even buiten Daniel" Riep ik. Nu moest niemand mij even storen. Zelfs hij niet.
Ik besefte dat Carl mij in de steek liet en mijn woede waaide nog harder op. Ik zag dat Remus overmeesterd was door de agente en hoorde wat ze vroeg. "Niemand verlaat dit gebouw! Enkel jij." Antwoorde ik haar woest. "Je krijgt ook geen enkele hulp. Los het maar in je eentje op. Das noods laat je de kinderen helpen, maar ik weet niet of die zo graag hun dode vrienden en leeraren verslepen. Verdwijn uit mijn ogen en ga je spullen halen." Ik nam Remus van haar over en probeerde hem in dezelfde greep te houden.

Daniel: "Oooh is Damian wat pist?" Zei ik sarcastisch. "Sinds wanneer spannen wij trouwens samen met de flikken" Vroeg ik deze keer op een verbeisterende toon en ik hield mijn pistool nog steeds op de agent gericht.

Remus: "Ik voelde hoe ik vast genomen werd door Damian en ik wachte af tot ik uit razernij zou uitbarsten.

Amy
Het is beter dat je nu luisterd. Waren mijn instructies. Ik had zelf ook beseft dat de zwarte jongen hed had opgegeven, en ik hoopte dat hij gewoon een gegijzelde zou worden. Ik liep naar buiten en ging zo snel als ik kon naar de combie, zonder te letten op de vele mensen die op het plein stonden. Mijn spullen stonden al klaar en ik nam ze mee en liep terug naar de school.

Mieke
Ik zag de agente weglopen en hoorde wat Daniel zei. Ik hoorde ook was Carl zei en kreeg ontzettend veel medeleiden. Ik nam zijn hand en kneep er zachtjes in. "Voor mij ben je een van ons." Zei ik tegen hem. Ik helpte hem om recht te gaan zitten.

Remus: Dan plots, Ik gaf een achterwaartse kopstoot tegen Damian en een ferme dreun met mijn elleboog in zijn maag. Ik bevrijde me uit zijn beweging.

Daniel: "Nog een beweging" Riep ik naar de jongen bij Damian. Ik klikte het geweer aan en richte die op het hoofd van de jongen.

Damain
"Ik span niet samen met de flikke, ik onderhandel." Ik nam terwijl ik dit zei ook mijn eigen geweer en richtte het op de jongen. Ik schoot zonder meer naar zijn been. "Met mij valt niet te sollen." Zei ik dreigend. "Zeker niet als ik kwaat ben. En als je je nog veel verzet, schiet ik ook in je andere been."

Carl
Ik liet me rechthelpen en met Mieke's stein stond ik recht. Ik draaide me naar de andere gegijzelde kinderen en liep ernaartoe.

Mieke
Ik hielp hem mee naar de rest van de gegijzelden en hielp hem naar elena. Daar liet ik hem gaan zitten en voor Elena iets kin zeggen of doen zei ik: "Hij hoord bij ons nu."

Amy
Ik liep zo snel als ik kon het gebouw weer binnen en liep terug naar de refter. Ik hoorde weer een schot. Ik liep de refter binnen en zag de dappere jongen met eed gewond been op de grond zitten. Ik zuchtte. Ik liep eerst en vooral naar het meisje.
"Wat is je naam?" Vroeg ik haar terwijl ik de uitgebrijde EHBOkid opende.

Remus: Ik voelde een pijnscheut door mijn been razen en ik val met een lange bocht op de grond. Ik ging zoals een wiegend babytje, kreunend met pijn heen en weer schommelen.

Daniel: "Jij kunt je ook nooit niet inhouden" Zei ik op een nochalante toon tegen Damian. Ik ging voor de kreunende jongen staan. "WHATSZUUP!" Riep ik naar hem en ik moest lachen.

Mieke
"Mieke." Antwoorde ik. Ik zag de EHBOkid en draaide me met mijn rug naar de vrouw zodat ze me kon verzorgen. Ik nam Carl's hand vanst en zei: "Sorry als ik te hard knijp, maar ik denk dat dit pijn gaat doen."

Ik beed zo hard als ik on op mijn tande en voelde hoe de koger er werd uitgetrokken. Ik kneem ik Carl's hand en probeerde geen geluid te maken.

Amy
Ik maakte Mieke's rug blood en bekeek de wonde. Ik nam een steriele pinset en een steriel compres om het bloed weg te doen. Al snle zag ik de kogel zitten en it nam het vast met mijn pinset en trok hem er snel maar zorgvuldig uit.

De kogel was eruit en ik stak hem in een steriel zakje. Ik begon nu de wonde uit te kuisen en deed er een bloedstollend product in de wonde lopen. Nu nam ik een drukverband en windelde Mieke's rug in.

Carl
Ik schrok van het schot en zag de jongen die me eerder in elkaar had geslagen, in elkaar zakken en naar zijn been grijpen. Ik kon hem niet kwalijk nemen dat hij boos op me was, en ik had nu ook medelijden met hem. Ik hoorde wat Mieke me zei en keerde mijn blik weer op haar. Ze nam mijn hand vast en toen de kogel uit de wonde werd getrokken, kneep ze er erg hard in. Ik moest zelf ook even op mijn tanden bijten. Toen de agente klaar was met de wonde, sloeg ik mijn arm om Mieke's schouder. "Laat die geizelaar nog maar even afzien." Zei ik tegen de agente. "Des noods bloed hij dood, maar die jongen heeft nu sneller recht op verzorging." Ik zag de agente haar spullen bij elkaar rapen en rechtstaan. Ik richtte me weer naar Mieke. "Het spijt me echt vreselijk. Ik had hier nooit aan mogen deelnemen. Ik had het plan uit zijn hoofd moeten praten, ik had naar de politie moeten stappen, de mensen waarschuwen. Nu is het te laat." Mijn stem verzwakte en ik voelde de tranen zo hard prikken dat ik ze uiteindelijk niet meer kon ophouden en er twee natte strepen op mijn gezicht verschenen. Ik huilde in stilte. Ik snikte niet, enkel tranen. Tranen van mijn diepste en meest oprechte spijt ooit.

Damain
"Nu kan hij ten minsten niet meer gaan lopen." Antwoorde ik. "Wie is er trouwens neergeschoten daarnet?" Ik liep naar de kinderen toe en keek ondertussen of ik iets zag. Ik zag Carl en Mieke en mijn bloed begon weer te koken van woede. Ik had nooit verwacht dat die mij op zo'n manier in de steek zou laten. Ik zag ook Elena en dat kleine meisje. Toen ik dichterbij kwam zag ik Frederick liggen. "Godverdomme, niet eens een kind, wie heeft die neergeschoten? Welke zot..." Ik bedacht de enige logische verklaring en keek naar de agente die naar Remus liep. "Je kwam dus gewoon onderhandelen he." Schreeuwde ik Woedend.