De Gijzeling

off: Dan moet je mij niet gaan aankijken xD maar Amy.

Elena hoorde het antwoord die Remus gaf en moest licht grinniken. "Wat valt er te grinniken mevrouw Crendal?" sprak de leraar. "EUhmm niks alleen dat u een grotere bril nodig moet hebben" en ineens moest bijna iedereen in de klas gaan lachen.

Ik zag dat de meneer een opmerking terug wou geven. "Wel meneer, als ik eerlijk moet zijn...ze heeft daar dik gelijk in. Niets persoonlijks" Zei ik nochalant.

Off: Het is Mieke, in de plaats van Amy.

Mieke
Ik grinikte mee met de klad bij de woordenwisseling tussen de leerkracht, Elena en Remus. Ik keek even op mijn gsm om te kijken hoe laat het was. Pas toen merkte ik dat ik een sms had, maar dat mijn inbox vol was. Ik wiste een aantal onbelangrijke berichten en kon dan het bericht lezen. Oeps, van Remus. Voor een antwoord op de toets. Ik wist nog dat die vraag 'Waar licht de bakermat voor de moderne economie' was en zei op mijn altijd werkende suptiele manier "In het Verenigd Koninkrijk Heeft men veel leuke modellen. Een van in 1850 of een van iets recenter." De leerkracht negeerde die opmerking en bleef met zijn rug naar me toegedraait. Ik keek Remus veel betekenend aan. Het verenigd koninkrijk was het antwoord op vraag 2 en 1850 was het antwoord op de vraag dat de leeraar vroeg.
"Maar misschien kan u even de andere toetsen ophalen en later bij Remus terugkeren." Mijn plannetje werkte want de leerkracht draaide zich om zodat Remus de antwoorden kon veranderen.

Remus: "Merci" Zei ik zacht tegen Mieke en ik veranderde zo vlug mogelijk al de andwoorden. Toen de leraar terugkwam gaf ik mijn blad met veel fierheid af. "Alstublieft, meneer! Ik weet zeker dat je het nu kan lezen" Toen de leraar zich omdraaide knipoogde ik naar Mieke.

Mieke
Ik glimlachtte terug en toen de leeraar alles had opgehaald, ging de bel, eindelijk!
"Oh neen, Mevrouw Elsen, met Godsdienst. Ik haat dat vak. Ik ben niet eens gelovig." Zei ik toen ik in mijn agenda naar de volgende les keek.

"Pfff" Ik zuchte, we gingen samen met de klas naar lokaal E32. Eenmaal daar ging ik terug vanachter zitten.

Godsdienst les was leuk, dacht Elena meteen. Dat was echt haar lievelings vak, dus niet. Ze ging achterin zitten naast Remus. Opeens hoorde ze iets. Een paar mannen met maskers op kwam de les verstoren. Met grote verbazing keek ze naar de mannen. Opeens begon 1 van de mannen met een pistool omhoog te schieten. Elena schrok hiervan en was daardoor dich tegen Remus aan gaan zitten.

Toen de man schoot, kroop ik meteen onder mijn bank. Ik zat het dichtst bij de deur. Achteraf gezien niet echt een goed plan. De leerkracht was er nog niet. Ik was bang. Wat zou er nuu met ons gebeuren?

Damian
We kwamen de kolas binnengelopen en tot mijn genoegge zag ik dat er geen leerkracht was. Ik schoot enkele keren omhoog zodat er gaten ik get plafont zaten. 'Pech voor diegene die boven ons zijn.' Dacht ik en ik hoopte dat ik iemand had geraakt. Ik genoot van de angst van de kinderen.
"Oke allemaal!" Riep ik. "Iedereen handen op het hoofd en vooraan bij het bord op een rij gaan staan!" Ik keek van het ene bange gezicht naar het andere. Ik amuseerde me echt. Dit was net de wraak die we wilden. Enkele andere groepjes verdedigde de in en uitgangen en een enkel ander groepje was hetzelfde als ons bezig: De kinderen en leeraren uit de lokaalen leiden en naar de grote refter brengen.

Ze moest zich vermannen en heel snel. Met opeens een kalme blik deed ze haar handen op haar hoofd, ze had de stem van de jongen gehoort en die kwam haar heel bekend voor. Alleen kon ze hem niet plaatsen waarvan. Zij liep als eerste naar het bord toe. Toen ze zich omdraaide keek ze regelrecht in Damian's ogen.

Damian
Mijn vreugde kon moeilijk nog harder zijn toen ik het eerste meisje dat in beweging kwam zag en herkende. Zij kon mij moeilijker herkennen. Ik had een boevenmuts op, nat als mijn volgelingen.
"Goed zo." Zei ik rechtstreeks tegen haar op een zachtte manier. Toen riep ik weer: "En nu de rest! en vlug wat!" Ik richtte mijn pistool op het dichtstbijzijnde meisje dat onder haar bank verscholen zat. "Ik tel tot drie en ze gaar eraan." Ik gritste haar onder de bank uit en drukte haar met haar rug tegen me aan en met mijn ene arm rond haar nek en mijn pistool tegen haar hoofd zei ik "Eén"

Elena schrok toen Damian opeens Mieke onder de bank haalde. Al snel kwam er beweging en en iedereen had hun handen op hun hoofd en liep vlug naar het bord toe. "Laat haar gaan" riep ze opeens naar Damian toe. Ze wou niet dat Mieke dood ging dat verdiende ze helemaal niet.

off: Is het niet Mieke in de plaats van Amy??

Ik legde meteen mijn handen op mijn hoofd en ging as tweede in de rij staan.
"Je hoeft haar niet te spaken, maar spaar mij!" Smeekte ik. "Laat mij gaan! Alstublieft??"
Ik w<as dootsbang Maar bleef staan.

Mieke
Ik was doodsbang en voelde mijn hart roffelen. Ik hoorde wat Emma zei, maar was te bang om me er iest van aan te trekken. Ik voelde ook het regelmatige geklop van het hart van de man en dat deed het mijne nog harder tekeergaan. Ik durvde me niet verzetten. Ik voelde het koude loot tegen mijn slaap en wenste vuurig dat ik tijdens de middag naar huis was gegaan. Ik keek naar Remus en naar Elena. Wat zou er in hun hoofden omgaan. Zouden zij dezelfde angst voelen?

Elena had niet echt de angst die haar medeleerlingen haden. Het was meer de angst wie zich achter het bivakmuts verborgen. Want nog steeds vroeg ze zich af wie de man was die Mieke vast had. Ze voelde haar hart bonken van angst ervan. Ze hoopte zo niet dat het de jongen was van zovaal jaar geleden.

Remus: Ik verschoot me een bult toen een volslagen gek in het niets begon te schieten zodat ik weer zoals in de les van geschiedenis terug van mijn stoel viel. "Holly shit" Ik stond zachtjes terug recht en zag de man Mieke vast knellen. Je kan alles doen maar je maakt me pas echt kwaad als je mijn vrienden aanraakt. "Laat haar los!" Riep ik naar de man vanachter mijn bank. Ik stond rustig terug op en liep naar de man en Mieke toe.

Damian
Ik grinikte. "Twee" Zei ik onverschillig en ik maakte met een klikkend geluid de revolver klaar om de trekker over te halen, als waarschuwing. "In de rij met je handen op je hoofd, net als iedereen." Zei ik rustig en ik versterkte mijn greep om de nek van het meisje nog wat. Ik lachte schaper naar de moedige jongen. Zijn moed zou straks de ondergang van zijn vriendin zijn. Of zou het zijn vriendinnetje zijn. Dat zou ik nog leukeer vinden.

"Alsjeblief, doe gewoon wat hij zegt!" Piepte ik. De greep versterkte en ik kon niets meer doen, al zou ik mijn best doen. Ik hoorde de klik en mijn hart ging als een razende tekeer. Ik keek Remus snekend aan.

Damian
"Ach hoe schattig. Maar je hebt niet veel tijd meer." Ik legde mijn vinger al op de trekker en wachtte af. nog een halve second hat hij.

Opeens liet Elena haar handen los "Remus doe het niet" ze rende op Remus af en hield hem tegen. Ze had het klikkende geluid gehoort. "Remus toe!" ze keek hem smeekend aan en had haar beide handen op zijn borstkas gezet. Je kon zien dat ze haar tranen bedwingde. Al snel hoorde ze ook Mieke smeken tegen Remus. Ze wou net wat geaan zeggen toen ze Damian weer hoorde "Remus doe wat hij zegt please. Ze is onze beste vriendin!!" zei ze weer.

Damian
Ik richte mijn pistool op Remus en Elena. "Allebij in de rij! De tijd is op. Tel drie is aangebroken." Ik zette de Revolver terug aan het hoofd van het meisje en begon heel rustig de trekker over te halen. "Nog een laatste woord aan je klasgenoten?" Zei ik kil.

Mieke
Ik voelde de adrenaline plots stropen en begon met mijn verzet. Mijn been kwam recht in het kruis van de man terecht en die kon het schot niet tegenhouden. Ik voelde de kogel in mijn rug doordringen. Hij bleef daar ergens zitten en ik schreeuwde het uit. Deels van opluchting dat de kogel niet in mijn hoofd zat en grotendeels van de pijn. Een traan kwam uit mijn linkeroog rollen en ik storte me op mijn knieën, vlak voor Remus' voeten.

Elena wou net Remus weg trekken naar het bord toen ze zag wat Mieke deed en schrok hiervan.
Heel snel knielde ze bij Mieke en keek toen met een kwaade blik naar Damian. "Remus snel ik moet iets hebben om het bloeden te stelpen" sprak ze tegen hem. "Blijf Mieke alles komt in orde" sprak ze rustig mogelijk. Ze was blij dat ze wist wat ze moest den in deze soort situsaties.

Damian
Ik voelde de helse pijn in pijn kl*t*n en haalde de trekker zonder meer over. Ik kromp ineen en hoorde een van mijn metgezellen het overnemen.
"Oke allemaal. Er vallen nog meer slachtoffers als jullie nu niet snel naar de refter gaat." De rest had ook een pistool bij en ik stalk het mijne weer weg en stond met moeite weer op.
"Laat dat." Snouwde ik tegen Elena, "Of de volgende is voor jou. Ik lade mijn pistool weer en richte het op haar. Ik hield mijn vinger op de trekker.

Zonder dat Damian het wist wat Elena erg veranderd. Ze was haast negerens bang meer voor en ze zal opkomen voor haar vrienden. Ze keek achterom toen ze Damian hoorde en keek hem kwaad aan. "Blijf Mieke "sprak ze gerust stellend. Al snel stond ze op en met koele passe liep ze op Damian af. "Vergeet het. Ik laat mijn beste vriendin niet dood bloeden. En als je zo nodig mensen wil verwonden. Mijn bijvoorbeeld ga je gang. Maar ik kan je verzekeren alleen ik kan haar, maar ook als jouw mannen gewond zouden raken. Weet ik wat ik moet doen om ze wat beter te maken" sprak ze licht dreigend en licht fel. Ze draaide zich om van Damian en liep met rustige passen terug naar Mieke, ze wist niet zeker of Damian zou gaan schieten of niet.