~Haunted.~

Elena:

Ik nam de leiband van Kenai aan van Floriaan. Ik had me een tijdje afzijdig gehouden maar het gesprek nam niet echt een aangename wending.
"Ik denk dat Aileen gelijk heeft, het heeft geen zin om die elektrische stereo's mee te nemen als er geen elekriciteit is. Maar mensen kom, wees allemaal een beetje vrolijker! Dit moet een zorgeloos avontuur worden hé." Ik gaf zelf het voorbeeld door een brede glimlach op mijn gezicht te zetten. Het had ook echt geen zin om al van het begin af aan wrijvingen te hebben, dat was nergens goed voor.

off: er hebben toch nog mensen in gewoond in 1974?

Felix Jorisson:
"De jaren 80 van de negentiende eeuw was het startpunt van de tweede industriële revolutie. Naast de productie van staal en de uitvinding van de verbrandingsmotor was het – industrieel en later ook huishoudelijk – gebruik van elektriciteit één van de belangrijkste ontwikkelingen van deze revolutie. Met andere woorden, al in 1880 werd er elektriciteit gebruikt. En trouwens, Floriaan zegt net dat we mijn spullen terug gaan brengen en jij begint te zeuren dat we kinderachtig doen. Ik weet niet wie hier nu kinderachtig doet, maar wij zullen het in ieder geval niet zijn." Nu was Felix echt lastig geworden. Het was niet omdat zij het had georganiseerd dat zij ook de baas was over alles en iedereen. Hij liep boos weg, achter Floriaan aan, die al naar de taxi was aan het gaan.

Elena:

"Felix, doe nou rustig!" riep ik nog, maar hij was al weg. Ik zuchtte, goed begin.
"Die zal straks wel bij draaien," zei ik tegen Ailleen. "Hij is nu denk ik gewoon wat lastig omdat hij aan zijn spullen is gehecht ofzo."
Ik probeerde de moed erin te houden. Ik hoopte echt dat Felix en Ailleen straks allebei terug rustig, chill en vriendelijk tegen elkaar konden doen, anders zou de sfeer de hele tijd gespannen zijn...

off: het is niet om dat de industriële dinges begon dat meteen elk huis elektriciteit had (denk maar aan de film Daens, daar hadden enkel adel elektriciteit en Daens speelt zich af in 1888). Trouwens, dat koppel in '74 is vrij snel gaan lopen, net omdat ze snel last kregen van die klopgeest. Ze hebben er misschien maximum twee weken gewoond. Dus als er elektriciteit was, dan was die zeker niet veilig of overal goed aanwezig. Trouwens ligt het huis al jaren leeg, dus volgens mij is de elektriciteit naar dat huis ook gewoon afgesloten...

Aileen
"Ik ben al in dat huis binnen geweest betweter..." zei ze kwaad tegen Felix. Ze kon het nooit verdragen dat Felix steeds de betweter en slimmerik moest gaan uithangen. Dat ze vandaag nog tegen hem vriendelijk zou doen, zat er niet echt in. Aileen keek toe hoe Felix en Floriaan wegliepen naar de taxi, wat dus betekende dat ze nog een heel eind zouden moeten wachten tot ze eindelijk konden vertrekken. Wie weet zouden ze er nog zo lang overdoen dat Chitsa hun nog zou gaan inhalen. Toen keek ze naar Elena "Hij doet lastig, omdat meneer eens niet de leider kan zijn. Nou, moest hij dan maar dat huis ontdekken en voorstellen om met z'n allen het te gaan kraken. Kan ik er wat aandoen dat ik buiten veel rondhang in plaats van mezelf in een kamer opsluit om wat te tokkelen op een gitaar..." zei ze geïrriteerd. De muziek van Felix vond ze best wel mooi, maar als hij lastig deed, kon ze net zo goed lastig terug doen.

Lyan:

Ik word gek van het gekibbel van Aileen en Felix. "Felix, Aileen heeft gelijk. Kunnen jullie nu stoppen met kibbelen, ik word er zo goed als gek van." Zeg ik geïrriteerd, die twee deden ook altijd lastig tegen elkaar. "Bon, hoe ver ligt dat huis eigenlijk van hier?" Het lijkt me een behoorlijk interessant huis, en ben dus blij dat Aileen heeft voorgesteld er naar toe gegaan. Er gaan vreemde verhalen de ronde over dat huis.

Elena:

Ik zuchtte. Dat had ik wel al gevreesd. ik hoopte echt dat het de sfeer van de rest van de vakantie niet zou beïnvloeden. Mijn goed humeur was in ieder geval ook al verdwenen. En ik was niet de enige had ik gemerkt. Ik keek naar Kenai en zei tegen hem: "Mensen kunnen soms toch stom doen hé, een hond is eigenlijk wel een leuk dier. Simpel en zonder behoefte te hebben aan elektronica en zo." Hij kwispelde vrolijk en keek superschattig. Hij trok zich duidelijk niets aan van het gekibbel. "Lang leven een hondenleven!" riep ik voor ik me in het gras liet vallen. Kenai huppelde vrolijk rond mij heen en likte mijn gezicht. Genoeg om mijn humeur terug een beetje op te krikken.

Aileen Brooks
Aileen keek naar Lyan die vroeg hoe ver het eigenlijk wandelen was. "Van hieruit niet zo ver, als we goed doorwandelen, staan we er binnen de 10 minuten." zei ze en deed een poging om vriendelijk te glimlachen. Ze vond het eigenlijk best wel fijn dat het kleine zusje van Felix haar kant koos en niet dat van haar broer. Aileen rekte zich uit en merkte dat Ivy verdwenen was. Waar hing die zwarte beagle nou weer uit. "Heeft iemand Ivy gezien?" vroeg ze toen aan degene die nog bij haar stonden. "Daarnet zat ze nog naast mij..." zei ze en zuchtte. Lyan had het heel even gehad over de vreemde verhalen rond het huis, maar Aileen geloofde de verhalen niet echt. Volgens haar waren die verhalen er gewoon om er mensen vandaan te houden. Zelf geloofde ze wel in geesten en zo, maar het leek haar onwaarschijnlijk dat er meer of 1 geest nog zou wonen in een huis dat al jaren leeg stond.

Floriaan Cheyenne (18):
Floriaan stapte in de taxi. "Ik stel voor dat jullie niet meer al te veel tegen elkaar zeggen deze vakantie", zei hij tegen Felix. Ach, ik hoopte maar dat dat zou helpen. Als ze niet al te veel tegen elkaar zeiden, zou er in ieder geval geen ruzie meer ontstaan. Uitpraten zou moeilijk worden. Ze waren allebei koppig. Ik had ze allebei even graag, maar soms, ja, soms doen mensen gewoon lastig. Ik zakte in de autozetel. Ze zaten best goed.

off: euh, Lily, felix was wel al weggegaan... :s

Felix Jorisson:
ik hoorde hoe ze me dingen achterna riepen. Ik zuchtte. Ach, wat begrijpen zij daar nu van? Muziek is mijn ziel en daarbij, had ze maar op voorhand meer info moeten geven. 'Hey, laten we dat oude huis gaan kraken', ja, daar zijn we veel mee. Ik ging in de taxi zitten en zei mijn adres. "Ik breng mijn spullen terug." Ik sloeg de deur dicht en de Taxi vertrok. Niet veel later waren we er. Samen met Floriaan bracht ik al mijn elektronische spullen terug naar binnen. Ik liet mijn gitaar in de auto zitten en nam wat extra snaren. Ik nam ook mijn klassieke gitaar (met nylon snaren) mee. Ze nam ook nog een instrument van zijn zus mee, dat zou ze vast fijn vinden, en dan konden ze samen spelen. Hij liep terug naar de auto en stak alles in de koffer. Toen vroeg hij de chauffeur om terug te rijden.

Sean O'Scully:
"Ik heb hem naar daar zien lopen", zei ik tegen Aileen. "Ja, kijk, hij komt al weer terug. Hij heeft een tak vast." Ik had me de hele tijd afzijdig gehouden. Ik moeide me niet met ruzies. Ik zette me neer naast Elena en aaide Kenai ook eens. Dan nam hij uit zijn rugzak zijn tekenboek en zijn potlodendoos. Hij begon een boom te tekenen die in het park stond. "Dit is best nog wel een mooi park.", zei hij met een glimlach. Het was al een hele tijd geleden dat hij voor een langere tijd van zo'n dingen had kunnen genieten. Tijdens zijn opleiding was het hard werken. Zo wilden ze de toekomstige soldaten voorbereiden op wat er in oorlogssituaties was. Want in tijden van oorlog had je ook geen rust, of toch niet voor lang. Tot je dood was.

Floriaan Cheyenne (18):
Ik zag zijn irritatie, die de hele tijd van zijn gezicht af te lezen was. Toen we terugreden, zei ik: "Doe alsjeblieft een beetje vrolijker. Die ruzie van jou en Aileen mag de sfeer niet bederven voor Elena, Sean, je zusje en mij en straks ook niet voor mijn nicht." Het duurde niet lang of we waren er. Ik stapte meteen uit en nam al een paar van Felixs spullen uit de auto. Ik liep terug naar de rest. "Hij is nog een beetje bokkig, maar ik denk dat we hem gewoon even gerust moeten laten", zei ik tegen niemand in het bijzonder. Kenai liep op me af en was blij me terug te zien. Ik gaf hem een aai over zijn hoofd en hij kwispelde. Dan liep hij terug naar Elena en gaf haar weer een lik. "Ach, jij kleine player", lachte ik tegen hem. "Hij is toch wel braaf geweest, hé", vroeg ik glimlachend aan Elena en ik ging naast haar zitten. "Hey, Sean, wat ben je aan het tekenen?", vroeg ik dan aan Sean.

Felix Jorisson:
Ik zuchtte. "Ik zal mijn best doen." Toen we er waren, zag ik dat Floriaan snel uitstapte. Ik betaalde de chaufeur en nam dan de rest van mijn spullen uit de koffer. Ik liep naar mijn zus toe. Hey, Lyan, ik heb ook iets voor jou mee." Ik liet haar het instrument zien dat ik voor haar mee had. Ik wist dat dit haar favoriete was. Ik ging op de bank zitten en probeerde een beetje vrolijk te kijken. Ik zei niets en wachtte gewoon wat af.

Sean O'Scully:
"Ik teken die boom daar", zei ik wijzend op de boom. "Het is fijn om eens iets anders te tekenen dan een kazerne of een oefenterrein of soldaten." Ik glimlachte. Spijt van mijn keuze om het land te dienen had ik niet, in tegendeel, maar spijt dat ik hier nu was, ook niet. De natuur deed me goed en de kleuren maakten me rustig en vrolijk tegelijk. Dat we hier met vrienden samen waren, maakte het helemaal af.

Elena:
Ik lachte. "Braver kon haast niet." zei ik tegen Floriaan. Ik keek naar de tekenblok van Sean die ook naast zat. "Je tekent prachtig." zei ik. Ik meende het. Het was niet de eerste tekening die ik van hem zag, hij tekende altijd supermooi. "Mis je de natuur en de rust niet als je in de kazerne zit?" vroeg ik hem. Ik had daar respect voor, mensen die in het leger gingen. Ik zou het zelf niet kunnen. Alleen al omdat ik dan niet meer naar mijn danslessen zou kunnen gaan.

Floriaan Cheyenne (18):
"Dan is het goed", glimlach ik. "kom eens hier dikke vriend!" Kenai begon te kwispelen met zijn staart en met zijn voorpoten te springen. ik nam de frisbee die boven in mijn zak zat en speet die door het park. De hond racete er achter aan. Ik vroeg me af of de kleine Ivy ook graag met frisbees speelde. In dat geval zou Kenai wel een beetje moeten oppassen. Hij was namelijk stukken groter en sterker. Ik glimlachte toen Kenai hem met een hoge sprong uit de lucht viste en keek toen naar Elena, die het werk van Sean aan het bewonderen was. Ik was blij met deze vakantie.

Aileen Brooks
Aileen zag dat Ivy terugkeerde met een tak en ze haalde de leiband uit en klikte haar hond meteen vast. De laatste die ze nu kwijt wou was Ivy, haar hondje had ze nu eenmaal uit voorzorg meegenomen. Haar relatie met Felix is nooit echt supergoed geweest, net omdat ze hetzelfde karakter hadden. Ze keek om toen de rest er weer was en deed toen haar rugzak wat beter op haar rug. "Ik stel voor dat we gaan, anders staan we morgen hier nog." zei ze en probeerde grappig te klinken. De sfeer was wat gespannen en daar hield ze niet zo van. Ze haalde haar schouders op en wachtte toen de reactie van de anderen af.

Floriaan Cheyenne (18):
"Goed idee, laten we gaan", zei Floriaan. Hij nam zijn spullen en Kenai wist ook meteen hoe laat het was. Hij volgde goed, dus hoefde hij niet aan de leiband, vond Floriaan. Hij was niet echt zo voor een leiband, al moest hij hem wel om doen aan Kenai als ze op straat kwamen. De halsband van Kenai was eveneens iets dat hij niet zo leuk vond, maar de hond leek er geen al te groot probleem van te maken en daarbij was het verplicht. In huis liep Kenai wel regelmatig zonder rond.

Elena:

Ik kijk rond me. Er kwam beweging in de brouwerij. Ik stond recht en nam mijn spullen. Er ging een verzuring door mijn bovenbenen. Ik had het zien aankomen, ik had eergisteren niet behoorlijk gestretcht. Ik trok even een gezicht maar dat viel weldra weer in zijn plooi. Ik had al ergere pijnen doorstaan. Ik nam mijn rugzak op en reikte Sean een hand zodat hij ook kon rechtstaan. De rest was ook in beweging. Eindelijk zouden we vertrekken; SPANNEND!

Sean O'Scully:
Sean stak zijn tekenspullen terug weg en stond recht. "Ik heb er zin in", zei hij. Hij hoopte dat er memorabele dingen taferelen zouden komen die hij kon vastleggen op zijn papieren. Hij wist ook wel dat er foto's zouden genomen worden, maar toch vond hij tekeningen iets magischer hebben. Hij was vaak niet volledig tevreden met het resultaat, maar dat maakte niet uit. Als hij tekende, kon hij zichzelf verbeteren. Hoe meer hij het deed, hoe beter hij zou worden.

Felix Jorisson:
Ik stond recht. Ik nam mijn spullen op en keek naar e rest. Ik hoopte dat het zou meevallen. Ik keek even verder rond. Er zat een koppeltje op de bank en er liep een oude man met zijn hondje door het park. Het was een kleine Cesaar. Felix wandelde naar de andere toe en wachtte tot Aileen zou vertrekken, zodat we haar konden volgen naar dat huis van haar.

Aileen Brooks:
Aileen hees haar rugzak over haar schouder en deed Ivy terug vast aan de leiband. "Let's go" zei ze opgewekt, deed haar rugzak nog eens goed en ging toen op stap. Ze liep het hele park door, ging door enkele weilanden, sprong een gracht over en ging toen door het bos. Als ze eenmaal 10 minuten gewandeld hebben, kwam in de verte een wit houten huis in hun gezichtsveld. Aileen wees ernaar "Ginds is het huis." zei ze en glimlachte eventjes, daarna ging ze rustig verder. Ze liep de trappen op en moest toen al haar krachten gebruiken om de stramme voordeur open te krijgen. Eenmaal dat was gebeurd stapte ze de hall in, de houten planken kraakten onder haar voeten en rustig zette ze haar rugzak tegen de muur aan en keek rond. Meteen werd haar interesse gewekt door iets, al kon ze er nog geen vinger opleggen.