The Wolfpack

Seth:
"Dag Jade. Welkom", zeg ik tegen de nieuweling. "Zeg, Jake, wie is ze precies?", vraag ik dan aan Jake.

Leah:
"We zijn momenteel nog met 12", antwoord ik op de vraag van de nieuweling. "Maar als die vampieren gaan blijven groeien in aantal, zullen er nog veel meer mensen uit onze stammen weerwolf worden.

Jade:

12, dacht ik. Sam, Jacob, Leah, Seth, Quil, Embry, Paul, ik. Ik kwam maar aan 8. "Waar is de rest dan?" vroeg ik.

Leah:
"Waarom wil je dat zo graag weten? we kennen je niet eens. Het enige dat we van jou weten is je naam en dat je ook een weerwolf bent. Dat ruik ik toch aan je."

Seth:
"Rustig leah." Ik sta recht en loop naar Jade toe. "Vergeef haar, ze is gewoon niet zo vinnig op onbekenden in haar huis. Wat ze eigenlijk wil vragen is hoe je hier terecht bent gekomen en wat je hier komt doen. Kom je ons helpen met die vampiers?"

Jade:

"Door problemen die ik gehad heb met mijn vorige roedel, ben ik verstoten. Ik heb fouten gemaakt, maar het was niet met opzet. Ik ben naar hier gekomen omdat ik nergens meer terecht kon. En ik hoop dus mijn verleden achter mij te kunnen laten en hier opnieuw te kunnen beginnen." ik dacht even na. "Bij ons waren er niet zo veel vampiers. We werden vooral door bevriende roedels gevraagd om te helpen als ze daar met te weinig waren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er wel al heb opgejaagd, maar nog geen heb afgemaakt. Toch wil ik jullie zeer graag helpen als jullie mij die kans geven."

Ik keek naar Leah. "over die anderen, ik vroeg het me gewoon af, sorry. En nu ken je me wel al een beetje, toch?"

Quil:
Ik doe de deur weer open en als ik binnen ben geef ik Jake een plagende duw.

Embry:
Ik loop samen met Quil binnen en luister naar het gesprek. "Sam heeft haar toegelaten aan onze pack", voeg ik toe aan Jade's verhaal. Ik loop naar de frigo. "Hebben jullie nog iets lekkers in huis?"

Paul:
"Dag Lisa", zeg ik vriendelijk en ik steek mijn hand naar haar uit. We schudden elkaars hand en dan richt ik me weer op Eric. "Laten we naar het reservaat gaan."
"Woon jij in het reservaat?", vraagt Lisa aan mij. Ik glimlach en knik. Stap maar in Erics auto en je zult het zien." We lopen naar Erics auto.

Eric Dollens:
Ik open de auto en hou de deur bij de passagierskant open voor Lisa. Paul stapt achter Lisa in en ik ga aan het stuur zitten. Ik vertrek en hou mezelf in eerste, aangezien ik in niets anders meer kan schakelen. We gaan niet erg snel vooruit, en als we dan eindelijk bij het reservaat zijn, rij ik meteen naar pauls huis, dat ik ondertussen wel al weet staan.

Mychal Rendell:
Ik ga samen met Gale naar de stad om daar een of ander slachtoffer te zoeken. We zoeken altijd mensen uit die door niemand gemist zullen worden, waardoor onze daden ook nooit in het nieuws komen te staan. Vandaag besluit ik dat we misschien eerst nog wat plezier kunnen maken. We doen dit wel vaker en weten nu al onze krachten zo te bundelen dat de meisjes er geen last van hebben. Enkel het koude schrikt hen soms af. We gaan naar de meisjes van plezier.

Gael Backfeeld :
Onze tactiek bij de meisjes van plezier: Eerst ons eens lekker laten gaan en hun opwachten tot hun shift gedaan is. Wij zijn charmeurs, Mychal is daar al beter in dan ik, en de meisjes gaan graag met ons mee. Sommige smaken niet altijd even goed als anderen, maar het is beter dan dierenbloed. Waarom smaken ze niet altijd even goed? drugs.

Jade:

Nadat Embry en Seth allebei lieten merken dat ik me niets van Leah moest aantrekken stelde het me wat op mijn gemak. Dat wou zeggen dat het niet aan mij lag deze keet. "Jullie zijn hier precies wel een toffe bende," zeg ik.

Leah:
"Ja, in de frigo zal wel nog iets zitten en anders zitten er nog enkele trommels koeken in de kast. Neem voor de rest ook iets als je zo lief wil zijn", zeg ik tegen Embry.

Seth:
"Ach ja, we zijn vooral een bonte bende. We zijn erg gegroeid. Sam, Quil, Embry, Paul, Jared, Leah, ik, Collin, Brady, Jake, Connal, Logan en jij daar nu nog bij. Ik moet je wel waarschuwen voor Connal. Hij houd niet zo van vreemde."

Sam:
Wanneer ik alles aan Emily heb uitgelegd gaan we samen naar de Clearwaters. Ik duw de deur rustig open en laat Emily eerst binnen. "Hallo", zeg ik terwijl ik de deur achter me sluit.

Jade:

Ik hou mijn hart vast voor Connal. "Fijn dat te horen." Dan ga ik naar Seth en vraag buiten gehoorafstand van Leah "Is Connal erger als Leah?"

Seth:
"Ik vrees van wel." Ik heb het gevoel dat ik goed bevriend kan worden met haar. "Hoe zou ik hem beschrijven? Gemeen, Naïef, vermoord elk schepsel die ook maar op zijn territorium durft te komen en haat vampieren. Het is soms nogal een eenzaat."

Jade:
"oei, klinkt alsof ik dus beter een panser kan aandoen." ik glimlach. "Dan lijkt hij heel anders als de rest van het pack."

Seth:
"ach ja, je hebt ze overal wel denk ik. Sam wordt er soms echt zot van;" Ik glimlach naar haar.

Sam:
"Waar is Paul eigenlijk heen?", vraag ik wanneer ik merk dat die er niet is.

Jake: "Hij is naar het dorp, het had iets met een auto te maken, ik weet niet juist wat."

Leah
"Ja, dat is waar ook, hij had me daar gisteren iets van gezegd. Je weet wel, die vriend van hem, die Eric denk ik dan hij noemde. Hij had een probleem met zijn schakeling ofzo", zeg ik wanneer ik terugdenk aan een gesprek dat ik gisteren met Paul had gevoerd.

Sam
"Dan zal hij straks wel weer naar hier komen, zeker." Dan zie ik het schaakspel liggen. "Wie was er aan de winnende hand?"

Seth
"Ik denk dat het zowat gelijk op aan het gaan was."

Jade:

ik kijk geïnteresseerd mee naar het schaakspel en probeer een beetje uit te zoeken hou het werkt. Ik kan niet schaken. Ik heb het nooit gedaan en ik denk dat ik de tactiek niet heb maar het is wel fascinerend om het ander mensen te zien spelen;

Seth:
"Kan jij schaken?", vraag ik aan Jade als ik zie hoe ze naar het speelbord kijkt.

Jade:

"Nee, absoluut niet." lach ik naar Seth. "En doe niet de moeite het mij uit te leggen, ik word er toch nooit goed in. Ik amusseer me wel door jullie te zien spelen."

Seth
"Oke", zeg ik tegen haar, met een glimlachje. "Leah, gaan we verder spelen?"

Leah
"Moet dat nu?", vraag ik. Ik heb er niet echt veel zin in. Ik heb de indruk dat Seth veel scherper staat dan mij. Daarnaast wint hij meestal toch. Ik zucht, maar zet me dan toch aan het tafeltje. Ik kijk even en zie dat ik niet echt veel kan doen. Al Seths stukken staan in veiligheid. Ik verzet, na lang denken, toch een stuk. Dan kijk ik naar Seth.

Jade:

Ik blijf het schaakspel van Leah en Seth nog even volgen. Tot mijn benen beginnen stijf te worden. "Ik heb zin om een beetje te gaan rondlopen, iemand zin om me de weg te wijzen?" vroeg ik aan niemand in het bijzonder. Ik keek afwachtend rond om te zien wie er zou antwoorden.

Quil:
"Ja hoor, ik loop wel even mee", zei ik meteen. Ik liep meteen naar de deur om die open te doen voor Jade.

Embry:
"Hey, ik ga ook mee", zei ik, toen Quil naar de deur liep. Ik liep zelf ook naar de deur. "We kunnen misschien bij Paul langs gaan, dan kan je meteen ook Eric zien. Paul ging toch de auto van hem maken, niet?"

Paul:
Ik stapte uit en liet de deur open, zodat ook Lisa meteen kon uitstappen. Ik liep naar de schuur, waar ik mijn spullen ging halen. Ik keek of er nog extra dingen waren die ik nog zou kunnen gebruiken en nam die dan ook mee. Dan liep ik terug naar de auto.

Eric:
Ik stapte zelf ook uit en liep rond de auto naar Lisa. Zij was ondertussen ook al uitgestapt en ik zag Paul naar zijn schuur lopen. "En?", vroeg ik aan Lisa, "Wat vind je al van het reservaat? is het wat je had verwacht?"
"Het is hier echt nog mooier! Ik hou van natuur", zei ze met een glimlach.
"Ik ook. Hier is er ten minste nog niet zo veel vervuiling als in het dorp. Het is hier veel rustiger."
"Ja, dat is waar. En precies ook wat primitiever. Dat huisje is echt leuk." Eric glimlachte. er viel een lastige stilte omdat ze beiden niet meer echt wisten wat ze moesten zeggen. Lisa draaide even op haar voeten van Eric weg en draaide dan weer naar hem toe. In een beweging ging ze op haar tenen staan en drukte vluchtig een kus op Erics mond. Dan draaide ze zich blozend terug weg. Eric glimlachte. Hij nam haar vast en gaf haar een knuffel. "Ik hou ook van jou", zei hij. Hij zag hoe Lisa glimlachte. Dan kwam Paul terug.

Jade:

Ik was blij dat er meteen mensen reageerden. "Strak plan," zei ik. Ik ging Quil en Embry voor naar buiten. "Is het goed dat we op zen wolfs gaan?" vroeg ik. Ik veranderde meteen zonder op antwoord te wachten in mijn bruine zachte wolvenvacht. Zeker omdat ik de omgeving niet kende voelde ik me in wolvengedaante beter op mijn gemak.

Quil:
Ik grijnsde naar Embry toen ze meteen in een wolf veranderde. Ik gaf hem een stoot en liep even achter het huis. Ik had geen zin weer een andere broek te moeten gaan kopen. Ik bond mijn short losjes aan mijn been en veranderde toen in een wolf. Het touw zat strak genoeg, dus zou ik mijn broek straks niet verliezen. Ik rende terug naar Jade. "Even testen of we elkaar al in gedachten horen", dacht ik.

Embry:
Ik glimlachte. Ik liep zelf ook weg, achtereen struik en gebruikte dezelfde methode als iedereen in onze groep deed. Dan liep ik i wolvengedante terug naar Jade en zag dat Quil er ook al was. "Zullen we dan maar?", vroeg ik. "Maar we moeten ons wel optijd terug veranderen voor we bij Paul komen, want ala Eric ons zo ziet, schrikt hij zich dood."

Paul:
Ik had de kus heus wel gezien, maar zei er niets van. "Laten we eens kijken wat het probleem is", zei ik en ik begon meteen aan mijn werk. Ik wist wat eraan scheelde, nu nog juist de oorzaak vinden en oplossen.

Jade:

Ik nam mijn jurk op nadat ik was veranderd. Ik had in mijn jaren die ik al als wolf had doorgebracht, een techniek ontwikkeld om in mijn verandering mijn kleren ongeschonden uit te zwieren zonder dat iemand iets zag dat ze niet mochten zien. Ik nam mijn rugzak die ik heel mijn reis had gedragen en nadat ik mijn kleren er had ingekregen, zwierde ik die over mijn rug. Ik moest toegeven dat ik een handige wolf was.
Opeens schrok ik van een stem in mijn gedachten. In eerste instantie verzette ik me ertegen, omdat het een vreemde stem was. Maar na even had ik door dat het de stem van Quil was. "Holy f*ck!" dacht ik. Ik zag hem grijnzen. "e zou me ook eerst hebben mogen gewaarschuwd hoor," zei ik. "Straks had ik je nog aangevallen." Het was een heel vreemde ervaring voor mij. Ik nooit anders geweten dan de stemmen van mijn vorige roedel te horen en dan afgelopen maanden helemaal geen stemmen meer. Het was dus echt een hele aanpassing en ik besefte dat er nog een heel pak nieuwe stemmen zouden bijkomen. Plots ging er een gevoel van blijdschap door me heen. Nu hoor ik er dus echt bij, dacht ik.

Quil:
"Dat was de waarschuwing. Wat had ik anders moeten doen?", dacht ik half lachend om haar reactie. "Jep, we zullen", dacht ik dan tegen Embry. "En ja, op tijd veranderen is wel een noodzaak", voegde hij er nog aan toe. Hij begon te rennen richting het huis van Paul.

Embry:
"Had jij dan nooit de stemmen van je roedel in je hoofd vroeger?", vroeg ik. Ik vond het vreemd dat ze zo schrok. Dan vertrok Quil. Meteen schoot ik achter hem aan. "Ik vraag me af hoe het met Eric gaat, ik heb hem al lang niet meer gezien, eigenlijk", dacht ik tegen Quil. Dan dacht ik weer aan Jade. Misschien even uitleggen wie Eric was. "Eric is een vriend van ons, uit het dorp vlak bij het reservaat. Hij weet echter niet wat we zijn en hij weet ook niet van het bestaan van vampieren, dus daarover kan je best zwijgen als hij erbij staat", informeerde ik haar. "Voor de rest echt wel een toffe kerel , hoor."

Paul:
Ik had gevonden wat er mis zat en begon nu met de reparatie. Het ging niet simpel worden. Hadden die twee tortelduifjes nog wat tijd om te knuffelen...

Jade:

"Tuurlijk wel, maar die klonken heel anders als die van jullie, dat is nogal aanpassen." dacht is op hetgeen Embry vroeg. "Hebben jullie hier veel last van vampieren? Bij ons hadden we meer last van de vijandige roedel dan van vampieren, ik heb er wel al mee gevochten, maar dat was toen we andere moesten gaan helpen. Van mij zal Eric in ieder geval niets te weten komen." voegde ik er nog aan toen.